در شرق استان گلستان، جایی میان دشت و کوه، روستایی کوچک اما اصیل نفس می‌کشد؛ سیجان، با خانه‌های گِلی، دیوارهای ترک‌خورده از آفتاب، و کوچه‌هایی که هنوز صدای پای کودکی را در خود نگه داشته‌اند. اینجا روایتی زنده از سبک زندگی بومی و آرامش روستایی‌ست؛ جایی که گردشگر نه فقط تماشا می‌کند، بلکه لمس می‌کند، می‌بوید، و در آغوش طبیعت و فرهنگ بومی گم می‌شود. سیجان، برای آنان که به دنبال ریشه‌اند، مقصدی‌ست فراتر از یک توقفگاه
