مازیار ناظمی در گفت وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری آنا، درباره زیرساخت های پیست اتومبیلرانی آزادی گفت: حدود پنج سال در فدراسیون بودم، از بهمن ۱۳۹۸ تا اسفند ۱۴۰۳، و به خوبی با زیرساخت‌ها و موقعیت‌های آن آشنا هستم. باید بگویم که در اصل سه فدراسیون در یک فدراسیون است: موتورسواری، اتومبیلرانی و رشته کارتینگ. پیش از انقلاب، انجمن موتور فعال بود و سابقه اتومبیلرانی هم 63 سال است که پیست فعلی، میراثی از آن دوران است،. این پیست قلعه مرغی و پارک ارم بوده و سپس به پارکینگ ورزشگاه آزادی تبدیل شده است.
پیست آزادی از نظر فنی مشکلات زیادی داشته و حتی از نظر ایمنی هم نقاط ضعف جدی دارد
وی افزود: در سال ۱۳۷۳، در زمان ریاست مصطفی هاشمی‌طبا در سازمان تربیت بدنی، پیشکسوتان با همت عالی خود پارکینگ شماره یک ورزشگاه آزادی را به پیست تبدیل کردند. قرار نبود این پیست خیلی حرفه‌ای باشد بلکه گذر زمان و نیازهای آن زمان ایجاب کرد پیست صورت حرفه ای به خود بگیرد. آنها با نقشه و برنامه‌ریزی دقیق این محل را آماده کردند. اما واقعیت این است که زیرساخت مختص و حرفه‌ای برای این کار در همان زمان هم وجود نداشت. در طول سال‌ها، این پیست از نظر فنی مشکلات زیادی داشته و حتی از نظر ایمنی هم نقاط ضعف جدی دارد. به عنوان مثال، پیچ‌های این پیست به گونه‌ای است که با سرعت ۵۰ کیلومتر بر ساعت هم نمی‌توان وارد آن شد، و این حتی برای تست‌های درجه سه یا چهار هم حرفه‌ای نیست. این موضوع برای فدراسیون جهانی و اتومبیلرانی ایران هم مورد تایید نبوده است.
هیچ‌گاه کار اصولی و پایه‌ای صورت نگرفته است
رئیس سابق فدراسیون موتورسواری و اتومبیلرانی درباره مشکلات پیست آزادی گفت: با وجود تلاش‌هایی که برخی روسا و مدیران داشته‌اند، هیچ‌گاه کار اصولی و پایه‌ای تا امروز صورت نگرفته است. برخی از رؤسای فدراسیون برنامه داشتند این پیست را به سطحی برسانند که بتوان دور آن هم مسابقات حرفه‌ای برگزار کرد، اما این ایده‌ها هیچ‌گاه عملی نشد، عمدتاً هم به دلایل تحریم‌ها و مشکلات واردات برندهای بزرگ و اینکه برگزار کننده های مسابقات این رشته یهودی هستند، این اتفاق رخ نداد. بنابراین این پیست عملاً تنها نیازهای محلی جوانان علاقه‌مند را در طول سی سال گذشته برآورده کرده است.
نگاه جدی به فدراسیون اتومبیلرانی نشده است
ناظمی درباره بودجه فدراسیون تصریح کرد: از سال ۱۳۹۸ که من مسئول بودم، بودجه فدراسیون بسیار محدود بود و در ابتدا حدود یک میلیارد تومان بود که به تدریج به حدود پنج میلیارد تومان رسید. حال مقایسه کنید با فدراسیون‌های بزرگی که بودجه‌های صدها میلیاردی دارند. یکی از مشکلات اصلی فدراسیون این است که نگاه جدی به آن نشده و بیشتر به عنوان یک حیاط خلوت دیده می‌شود. مدیران این فدراسیون معمولاً عمر مدیریتی کوتاهی دارند و مدیریت حرفه‌ای و آینده‌نگر شکل نگرفته است. همچنین وزارت ورزش و سازمان تربیت بدنی نیز توجه کافی به این فدراسیون نداشته‌اند و برایشان اولویت نبوده است و معمولا در ردیف چهارم و پنجم بودجه های اختصاصی بوده است.
جوانان در زمین های نامناسب و خطرآفرین تمرین می کنند
وی درباره تفاوت نحوه اداره این فدراسیون در سایر کشورها اظهار داشت: در دنیا می‌بینیم که رشته‌هایی مثل موتورسواری و اتومبیلرانی فعال و حرفه‌ای هستند، اما اینجا شرایط متفاوت است. حتی پروژه‌های زیرساختی هم در حدود چهل سال گذشته انجام نشده است و امکانات موجود در استان‌ها بسیار محدود و ناکافی است. زمین‌های موجود عمدتاً نامناسب و خطرناک هستند و جوانان در این محیط‌ها فعالیت می‌کنند که برایشان خطرآفرین است. با گسترش شهرها، این پیست‌ها باید در حومه شهر قرار بگیرند چراکه رشته پر سر و صدایی است، اما عمدتاً زمین‌های این پیست‌ها در اختیار منابع طبیعی یا دیگر سازمان‌ها است و وزارت ورزش هم علاقه‌مند به واگذاری و توسعه آنها نیست. به هر حال، ما از محل درآمدهای خودمان سعی کرده‌ایم حداقل جایگاه تماشاگران را بهبود دهیم. در دوران مدیریت من، بیش از سیصد مسابقه در سراسر کشور برگزار شد که از این حیث عملکرد قابل قبولی داشتیم.
سانحه تلخ فوت عکاس تلنگر محکمی بود
رئیس سابق فدراسیون موتورسواری و اتومبیلرانی در خصوص فوت عکاس ورزشی که در پیست آزادی بر اثر یک تصادف رخ داد گفت: در خصوص حادثه اخیر باید بگویم که نمی‌توان گفت سرپرست ضعیف عمل کرده است، بلکه از بدشانسی او بوده که در دوره سرپرستی او این اتفاق رخ داده است. ممکن است اگر نظارت بیشتری می‌شد، آسیب کمتری هم وارد می شد، اما چنین حوادثی در این رشته اتفاق می‌افتد و تنها برخی از آنها رسانه ای می شوند. این حادثه تلنگری محکم بود تا ما به وضعیت فعلی جوانانی که در خیابان‌ها و کمربندی‌ها با موتورهای سنگین و غیرایمن حرکت می‌کنند و خطرات جدی ایجاد می‌کنند، توجه کنیم. آموزش و سازماندهی این رشته بسیار مهم است، اما متأسفانه آموزش رسمی وجود ندارد و جوانان از طریق دورهمی‌ها و به شکل غیررسمی با تکنیک‌ها و نام‌های مختلف آشنا می‌شوند که این موضوع خطرناک است و تازه برای خودشان لقب هم می گذارند و سپس به ترویج کارهای خطرآفرین دست می زنند.
برای ایمن‌سازی این پیست حداقل به صد تا دویست میلیارد تومان هزینه نیاز است
وی ادامه داد: این پیست با بودجه بسیار محدود اداره می‌شود و امکانات آن در حدی نیست که ایمنی کامل را فراهم کند. در حادثه اخیر، راننده در خط مسابقه نتوانست ماشین را کنترل کند و به جایی برخورد کرد که متأسفانه عکاس در آنجا حضور داشت و دچار آسیب شد. همچنین برای ایمن‌سازی این پیست حداقل به صد تا دویست میلیارد تومان هزینه نیاز است، که در شرایط فعلی اختصاص این بودجه بسیار دشوار است. بعید می دانم رخ دهد اما در پیست باید باز شود تا جوانان درست تمرین کنند و امیدوارم جامعه بعد از این ضربه دوباره اعتماد کند و مانند گذشته که همیشه می گفتیم هیجان در پیست و آرامش در خیابان جا افتد.
امیدوارم بتوانیم به زودی شاهد بازگشایی و ایمن‌سازی پیست‌ها باشیم
ناظمی خاطرنشان کرد: به جای دنبال مقصر گشتن، باید تلاش کنیم محیطی امن و مناسب برای جوانان فراهم کنیم تا این رشته با استانداردهای بهتر ادامه پیدا کند. در شان ایران با دانش عمرانی دنیامالی می تواند انجام شود و دوباره بازگشایی شود تا شاهد حرکات خطرآفرین در سطح شهر نباشیم و فدراسیون هم به روال عادی بازگردد. امیدوارم بتوانیم به زودی شاهد بازگشایی و ایمن‌سازی پیست‌ها باشیم تا جوانان کشور بتوانند با امنیت و آموزش مناسب به این ورزش ادامه دهند.
انتهای پیام/