گروه بین الملل جهان نیوز: برخلاف آنچه که رسانه‌ها سعی دارند از محوریت ابو محمد الجولانی در وقایع سوریه نشان دهند، بسیاری از گروه‌ها(از گروه‌های سکولار تا سلفی تکفیری‌ها) نه تنها نسبت به او سمپاتی ندارند بلکه زاویه جدی با وی داشته و در مارپیچ سکوت رسانه‌ها او را فعلا به عنوان لیدر مخالفان سوریه پذیرفته‌اند.
برجسته‌سازی رسانه‌ها از جولانی درحالی اتفاق افتاده است که اختلافات بین ده‌ها گروه و فرقه فعال در سوریه، ریشه‌دار تر از آن است که بشود آن‌ها را بعد از رفتن اسد متحد نگه داشت.
همانطور که جولانی صاحب دستار و دشداشه‌پوش مخالفت گروه‌های سکولار و میانه رو را برمی‌انگیزد؛ جولانی کت شلوار پوش هم مورد مخالفت گروه‌های تکفیری خلافت‌گرا و ضد دولت مدرن قرار خواهد گرفت.
گروهای سلفی تکفیری فعال در سوریه به دنبال خلافت و امارت اسلامی بودند نه دولت مدرن و نخست وزیر و رئیس جمهور؛ لذا اختلافات گروه‌ها محدود به حملات اخیر داعش و گروه‌های وابسته به آن در دیرالزور و سویدا و... نخواهد بود و احتمالاً تعمیق بیشتری خواهد یافت.
گرچه رویکرد گروه‌های تروریستی در سوریه پایان جنگ داخلی و بازگشت آرامش به سوریه است اما کسی اختلافات و اسلحه‌کشی همین گروه‌ها را بر روی یکدیگر از یاد نبرده است. لذا احتمالاً اختلافات آن‌ها عمق پیدا کرده و هیئت‌التحریر که با ضرب و زور دولت ترکیه و تلاش آمریکایی‌ها شکل گرفته است، دچار انشعاب‌های جدیدی شود.
احتمالاً گروه‌های ریز و درشت با عقاید رادیکال و غیر رادیکال در فردای رفتن اسد به نزاع خواهند پرداخت. بدیهی است که بخشی از این نزاع با هدف کسب قدرت در سوریه جدید بوده و بخش دیگر آن نزاع ایدئولوژیک خواهد بود که ریشه در عقاید مذهبی دارد.
زمانی که گروه‌های تروریستی هنوز به قدرتی دست نیافته بودند و در پی سرنگونی دشمن مشترک، بیشترین همراهی را داشتند، شاهد انحلالات پی در پی ائتلاف‌های آنان بودیم. حالا که دیگر دشمن مشترکی وجود ندارد و رقابت‌ها برای کسب قدرت نیز شدت خواهد گرفت.
همه این‌ها درصورت نادیده گرفتن بازیگران دولتی و گروه‌های مورد حمایت آن‌هاست. درحالی که فعالیت دیگر کشورها در سوریه می‌تواند بحران را هر لحظه بدتر کند. در نهایت روزها و ماه‌های آینده وضعیت را در میدان سوریه تعیین خواهد کرد. باید منتظر ماند و دید درگیری‌ها از کجا شروع و به چه شکل ادامه خواهد یافت.
برجسته‌سازی رسانه‌ها از جولانی درحالی اتفاق افتاده است که اختلافات بین ده‌ها گروه و فرقه فعال در سوریه، ریشه‌دار تر از آن است که بشود آن‌ها را بعد از رفتن اسد متحد نگه داشت.
همانطور که جولانی صاحب دستار و دشداشه‌پوش مخالفت گروه‌های سکولار و میانه رو را برمی‌انگیزد؛ جولانی کت شلوار پوش هم مورد مخالفت گروه‌های تکفیری خلافت‌گرا و ضد دولت مدرن قرار خواهد گرفت.
گروهای سلفی تکفیری فعال در سوریه به دنبال خلافت و امارت اسلامی بودند نه دولت مدرن و نخست وزیر و رئیس جمهور؛ لذا اختلافات گروه‌ها محدود به حملات اخیر داعش و گروه‌های وابسته به آن در دیرالزور و سویدا و... نخواهد بود و احتمالاً تعمیق بیشتری خواهد یافت.
گرچه رویکرد گروه‌های تروریستی در سوریه پایان جنگ داخلی و بازگشت آرامش به سوریه است اما کسی اختلافات و اسلحه‌کشی همین گروه‌ها را بر روی یکدیگر از یاد نبرده است. لذا احتمالاً اختلافات آن‌ها عمق پیدا کرده و هیئت‌التحریر که با ضرب و زور دولت ترکیه و تلاش آمریکایی‌ها شکل گرفته است، دچار انشعاب‌های جدیدی شود.
احتمالاً گروه‌های ریز و درشت با عقاید رادیکال و غیر رادیکال در فردای رفتن اسد به نزاع خواهند پرداخت. بدیهی است که بخشی از این نزاع با هدف کسب قدرت در سوریه جدید بوده و بخش دیگر آن نزاع ایدئولوژیک خواهد بود که ریشه در عقاید مذهبی دارد.
زمانی که گروه‌های تروریستی هنوز به قدرتی دست نیافته بودند و در پی سرنگونی دشمن مشترک، بیشترین همراهی را داشتند، شاهد انحلالات پی در پی ائتلاف‌های آنان بودیم. حالا که دیگر دشمن مشترکی وجود ندارد و رقابت‌ها برای کسب قدرت نیز شدت خواهد گرفت.
همه این‌ها درصورت نادیده گرفتن بازیگران دولتی و گروه‌های مورد حمایت آن‌هاست. درحالی که فعالیت دیگر کشورها در سوریه می‌تواند بحران را هر لحظه بدتر کند. در نهایت روزها و ماه‌های آینده وضعیت را در میدان سوریه تعیین خواهد کرد. باید منتظر ماند و دید درگیری‌ها از کجا شروع و به چه شکل ادامه خواهد یافت.