به گزارش قدس آنلاین، بهنام سراج سفیر ایران در جام جهانی۱۹۹۸ که هنوز تصویر گل‌هایش از ذهن‌ها پاک نشده دو پُک مانده تا نیمه شب خودش را در حروف صدادار ولو کرد و با جملات آتشین به آنتراکت مدیران خواب‌زده پایان داد. واگویه‌های پسر آبادان از کافه دنج انتهای خیابان در قاب چشم شماست.
*از پرسپولیس شروع کنیم و برسیم به تیم ملی. بهنام سراج به‌عنوان یک پرسپولیسی اصیل چه نمره‌ای به گاریدو می‌دهد؟
-او به خاطر عدم آشنایی با فوتبال ایران کمی دیر جا افتاد. به هر حال فوتبال ما پیچیدگی‌های خاص خودش را دارد. من فکر می‌کنم گاریدو هنوز تیمش را ۱۰۰درصد نشناخته است.
*چطور؟
-خب پس از چندین هفته، همچنان مهاجم نوک پرسپولیس مشخص نیست و فورواردها در برزخ به سر می‌برند. در خطوط دیگر هم این شک و دودلی به چشم می‌خورد. بعد هم گاریدو برای اثبات کارآمدی‌اش باید در آسیا نتیجه بگیرد.
*اما سینیور مدام از نبود امکانات زیرساختی و بدیهیات فوتبال گله می‌کند!
-قبول دارم. فوتبال ما از حداقل برنامه‌ریزی و آینده‌نگری محروم است و هر چه پیش می‌رویم اوضاع وخیم‌تر می‌شود. کشورهای عربی در عرض چند هفته ورزشگاه می‌سازند، آن وقت ما به خاطر باز شدن پای وی‌ای‌آر به فوتبال ایران هورا می‌کشیم. به جایی رسیدیم که جز حسرت گذشته را خوردن، کاری از دستمان برنمی‌آید. بی‌پرده بگویم ما که روزگاری به قدر ۲۰سال از کشورهای عربی جلو بودیم، حالا به لطف مدیریت نالایق‌ها، ۲۰سال عقب افتادیم.
*چرا برای این تراژدی فکری نمی‌کنند؟
-چون فوتبال ما لحظه‌ای است و برای آینده هیچ طرحی ندارد. امروز چون تیم ملی بوی جام جهانی را استشمام کرده، در شادی غرق می‌شویم و یادمان می‌رود با چه مشکلاتی مواجه هستیم و در چه شرایطی ویزای جام جهانی را دریافت می‌کنیم. این تیم ملی محصول فوتبال لحظه‌ای است و به همین دلیل پس از هر بازی همه چیز به امان خودش رها می‌شود. معتقدم لاپوشانی دردها با زروق تیم ملی خیانت بزرگی است.
*بله در باد پیروزی می‌خوابیم و این آفت بزرگی است!
-رک بگویم حتی اگر این دوره به جام جهانی برویم، دور بعد بی‌شک ناکام خواهیم شد. چرا؟ چون هر چقدر زمان می‌گذرد فوتبال ما بیشتر قافیه را به رقیبان واگذار می‌کند و آسیایی‌ها به سرعت برق در حال سبقت گرفتن هستند. ما دور بعد این نسل جنگاور و این لژیونرها را در خدمت نداریم. کمی به این فکر کنید و خودتان را به لحظه نسپارید.
*دل پری داشتید آقای سراج!
-آدم دلش می‌سوزد و نمی‌تواند خاموش یک گوشه بنشیند. تکلیف فوتبالی که تیم‌های رده اول باشگاهی‌اش هر هفته در یک شهر میزبان هستند و زمین استاندارد ندارند روشن است دیگر.
*شما در طول دوران حضورتان در پرسپولیس چقدر گرفتید؟
-من برای دو فصل فقط ۱۳ میلیون گرفتم و ۲۴ گل زدم تا روزی حلال به سفره‌ام ببرم. الان بازیکن بلد نیست یک پاس ساده بدهد، اما ۳۰میلیارد می‌گیرد. در رؤیا هم فکر نمی‌کردیم فوتبال به این حال و روز بیفتد. ما برای تار سبیل احترام قائل بودیم اما حالا... بگذریم.
*به‌عنوان فرزند آبادان از کارنامه موقت نفت در لیگ یک راضی هستید؟
-من قسم خوردم راجع به آبادان حرف نزنم. پارسال کنار تیم بودم و با کنار کشیدن عبداله ویسی ترجیح دادم کنار بکشم. فقط همین را بگویم که ما عاشق فوتبال آبادان هستیم، نه مالک آن. نفت ۵۲سال قدمت دارد و با سراج و بدون سراج راه خودش را خواهد رفت.
*ابراهیم قاسمپور می‌گفت: آبادان نزدیک کوفه است!
-چی عرض کنم. گاهی وقت‌ها مرغ همسایه غاز است و باید به خاطر یک شهر چشم بست و سکوت کرد.
*امیدمافی