شفقنا- حضرت آیت الله جوادی آملی گفتند: کسی شرح صدر داشته باشد و عالم ربانی باشد، از پیشرفت و ترقی دیگران ناراحت نمی شود چون می داند که عالم شدن دیگری، جای او را تنگ نمی کند، و لذا تمامی این اختلاف مذاهب و اختلاف ادیان و اختلاف گرایشها و همه اینها در اثر همین محرومیت از شرح صدر است.

به گزارش شفقنا، حضرت آیت الله جوادی آملی در جلسه درس اخلاق هفتگی خود که امروز چهارشنبه در محل مسجد اعظم قم به صورت حضوری و با حضور اقشار مختلف مردم برگزار گردید به شرح حکمت 147نهج البلاغه پرداختند.

ایشان بیان داشتند: مولا امیرالمومنین در این حکمت می فرماید: «يَا كُمَيْلَ بْنَ زِيَادٍ إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ أَوْعِيَةٌ فَخَيْرُهَا أَوْعَاهَا، فَاحْفَظْ عَنِّي مَا أَقُولُ لَكَ…» دل‌ها ظروف علوم و معارف هستند، بهترین دل آن قلبی است که ظرفیتش، بیشتر و فراگیر تر است؛ این جملات می رساند به اینکه محور اصلی جامعه انسانی، قلوب آن‌هاست، یعنی روح انسان دارای قوای فراوانی است ولی رأس همه قوا دل است که گاهی از او به قلب یاد می شود و گاهی به عقل نظری و عقل عملی تقسیم می کنند.

ایشان بر اهمیت قلب و ظرفیت آن برای کسب علم تأکید کردند و بیان داشتند: بهترین دل، دلی است که ظرفیت بیشتری داشته باشد، خاصیت ظرف و مظروف این است هر مظروفی که وارد ظرف شد به اندازه خود جا را تنگ می‌کند، اما علم از همه آنها جداست، علم، بر خلاف سایر مظروف‌ها، با ورود به قلب نه تنها جای سایر علوم را تنگ نمی‌کند، بلکه باعث توسعه آن می‌شود.

ایشان با بیان اینکه علم جامعه را به همگرایی و همنوایی دعوت می کند، بیان داشتند: علم حقیقی به دیگران جا می دهد، عالم جای کسی را نمی گیرد، حوزه مزاحم احدی نیست، دانشگاه مزاحم احدی نیست، اگر کسی در حوزه یا دانشگاه درس خواند و به مقامی رسید و جای کسی را در جامعه تنگ کرد، او عالم نیست، آن  کسی که با خواندن و با سوادشدن جای کسی را در شهری یا روستایی می گیرد و تنگ می کند، او عالم نیست، علم آن هست که به دیگران جا می‌دهد. علم آن است که جامعه را به وحدت دعوت می‌کند. علم آن است که همنوایی  و همگرایی دارد.

حضرت آیت الله جوادی آملی بیان داشتند: علم مانند فرشته است و همانطور که فرشتگان تنزل الملائکه و الروح، در رفت و آمد هستند و جای کسی را تنگ نمی کنند، علم نیز مزاحم کسی نیست بلکه به قلب، شرح صدر می‌دهد. همانطور که فرشتگان با نزول بر زمین، به انسان شرح صدر می‌دهند، علم نیز با ورود به قلب، آن را گسترش می‌دهد و برای دیگری هم جا فراهم می‌کند.

ایشان اظهار داشتند: شرح صدر از بهترین نعمت هاست که انبیا هم آرزو می کردند، ﴿ربِّ اشْرَحْ لي صَدري﴾ ، علمی که تنها متن باشد کارآمد نیست، تا متنی شرح داده نشود، کار آمد نخواهد بود، لذا دل نیز باید شرح داده شود و شرح قلب علاوه بر تحقیق و تعلیم و تدریس، با دعا و عبادت خالصانه است که انجام می شود.

ایشان بیان داشتند: علم، بهترین عاملی است که می‌تواند موجب شرح صدر شود و وقتی کسی شرح صدر داشته باشد و عالم ربانی باشد، از پیشرفت و ترقی دیگران ناراحت نمی شود چون می داند که عالم شدن دیگری، جای او را تنگ نمی کند، و لذا تمامی این اختلاف مذاهب و اختلاف ادیان و اختلاف گرایشها و همه اینها در اثر همین محرومیت از شرح صدر است.

ایشان اظهار داشتند: اختلاف، بر خلاف مخالفت، از نعمت‌های الهی است «اخْتِلافُ اُمّتی رَحمَةٌ»، نفرمود مخالفت رحمت است، بلکه اختلاف امت رحمت است، همانطور که شب و روز با اختلاف خود، نظام هستی را حفظ می‌کنند، اختلاف یعنی دومی کار اولی را در زمان غیبت او انجام دهد چرا که در غیبت او ، خلیفه او می‌شود و لذا اگر کسی در غیاب دیگری کار او را انجام ندهد با او مخالف است نه اینکه اختلاف دارد!

حضرت آیت الله جوادی آملی در پایان بر جایگاه و اهمیت حوزه‌های علمیه در تربیت عالمان ربانی و اصلاح جامعه اشاره کردند و بیان داشتند: این ظرفیت برای حوزه هست که فرشته بشود و جامعه را اصلاح کند، امیدواریم همه شما بزرگواران اینچنین باشید.