به گزارش اقتصادنیوز، جعفر تشکری‌هاشمی، رئیس کمیسیون عمران و حمل‌ونقل شورای شهر تهران، درباره اینکه چرا پس از سه سال هنوز آمار دقیق و واحدی درباره اتوبوس‌های فعال تهران وجود ندارد، به روزنامه «شرق» می‌گوید رسیدن به آمار اتوبوس‌های فعال آسان است، اتوبوس‌های تهران مجهز به جی‌پی‌اس هستند و می‌توان اتوبوس‌هایی را که روزانه در سطح شهر خدمات‌رسانی می‌کنند، مشخص کرد.
رئیس کمیسیون نظارت و حقوقی شورا با بیان اینکه براساس گزارش معاونت حمل‌ونقل و ترافیک شهرداری تهران تعداد کل اتوبوس‌های فعال در شهر تهران، سه‌هزارو 174 اتوبوس است که مطابق برنامه تنظیم‌شده در مدیریت شهری جاری، همان برنامه چهارم توسعه است و در صحن شورا نیز مصوب شده، بیان کرد: تهران باید هفت‌هزارو 500 دستگاه اتوبوس فعال برای خدمات‌رسانی متناسب با جمعیت تا پایان این دوره در اختیار داشته باشد. براساس مصاحبه‌هایی که مسئولان ذی‌ربط دراین‌باره انجام داده‌اند، گفته شده در مدت این چهار سال برای رسیدن به این موضوع دوهزارو 500 دستگاه اتوبوس از طریق تعامل با طرف چینی از نوع برقی وارداتی و دوهزارو 509 دستگاه از نوع دیزلی از محل خرید داخل و واردات و دوهزارو 540 دستگاه اتوبوس برقی در شرایط امکان تأمین و تولید داخل کشور است که قریب به ۴۰۰ دستگاه از محل تعهدات کشور برنامه‌ریزی شده که در مجموع بیش از هشت‌هزارو 400 دستگاه اتوبوس است که حتی از میزان تعیین‌شده در برنامه چهارم خود شهرداری نیز عبور می‌کند. اما در عمل از دوهزارو 500 دستگاه برقی مورد ادعای تولید داخل، جمع کل تولید برای اتوبوس برقی در تمام کارخانجات تولیدی داخلی به چند صد دستگاه هم براساس اعلام خود کارخانه‌ها نمی‌رسد.
ناصر امانی، عضو کمیسیون برنامه و بودجه شورا هم معتقد بود اشکال این نیست که نتوانستیم به اعداد وعده داده‌شده برسیم بلکه اشکال، دادن وعده‌هایی بود که عملیاتی نمی‌شد. در مصاحبه‌ها و در شورا وعده‌هایی مطرح می‌شد که عملیاتی نبود، البته قبول داریم امور در این بخش با دیگر بخش‌ها مقایسه‌کردنی نیست. او ادامه داد: شهرداری تهران ویژه‌نامه‌ای منتشر و ادعا کرد ۷۵ درصد برنامه چهارم را محقق کرده و این سؤال را داریم که در بخش حمل‌ونقل عمومی تا چه میزان توانسته برنامه را تحقق بخشد؟
امانی با بیان اینکه خطوط ۶ و ۷ مشکل بودجه دارند، گفت: دو سال است بالاترین میزان بودجه را برای حمل‌ونقل عمومی اختصاص داده‌ایم، اما این موضوع مطرح می‌شود که باید متمم بودجه برای دو خط پیش‌بینی شود. ما مشکل تصویب و اعتبار نداریم و مشکل تأمین نقدینگی است.
او اضافه کرد: شهرداری بگوید به اولویت اول مدیریت شهری در چهار ماه اخیر، چه میزان اعتبار تخصیص داده شده است؟ ما بارها پرسیدیم که دولت سهم خود را پرداخت کرده که امروز می‌بینیم دولت سهم خود را نداده و همان ۱۰ درصد را هم شهرداری پرداخت کرده است.
امانی گفت: ما از ورود هزار دستگاه اتوبوس تقدیر می‌کنیم و باعث خوشحالی ماست. سیاه‌نمایی نمی‌کنیم، اما باید پاسخ‌گوی سؤالات اذهان عمومی باشیم. امروز می‌بینیم دولت رقمی پرداخت نکرده و شهرداری ۱۰ درصد را پرداخت کرده و می‌گوید برای پنج درصد باقی‌مانده دولت باید کمک کند.
وی ادامه داد: قرار بود ۵۰ درصد هزینه تاکسی‌های برقی از مسیر ماده ۱۲ از دولت دریافت شود و عملا شاهد بی‌رغبتی از سوی رانندگان بودیم و تنها ۱۵۰ دستگاه خریداری شده و ۱۰۸ دستگاه به رانندگان ارائه شده است. ۵۰ هزار تاکسی فرسوده داریم و علی‌رغم ثبت‌نام ۳۰۰ دستگاه تاکسی با شرکت کرمان‌موتور، ۱۵۰ دستگاه تحویل گرفته شده و با این اعداد نمی‌توان پاسخ‌گوی نیازها بود. اگر روند به این شکل باشد، تاکسی‌های برقی روی دست شهرداری می‌ماند.
عدم تأمین نقدینگی توسط شهرداری تهران مهم‌ترین دلیلی است که مدیران شرکت‌های داخلی از آن درباره چرایی واگذار‌نشدن اتوبوس‌ها صحبت کرده‌اند. سیستم‌های هوشمند این شهر همگی خوابیده و خاموش هستند. مایه خجالت است که از ۴۸۰ دوربین کنترل سرعت، تنها کمتر از ۱۰ عدد آنها فعال هستند؛ باید مشخص شود چه عاملی وجود دارد که با وجود پول، سازوکار و تجهیزات همه چیز تعطیل شده است؟ به نظر بنده اتفاقاتی پشت پرده وجود دارد که از ید معاونت حمل‌ونقل خارج است. هنوز یک ریال هم از بودجه‌ای که برای تجهیزات و پشتیبانی در نظر گرفته بوده‌ایم، خرج نشده است. باید بدون رودروایسی گفته شود چرا هنوز این سیستم‌های هوشمند نوسازی و فعال نشده‌اند.
به گفته تشکری اگر دوربین‌های ثبت کنترل ترافیک کار می‌کردند، روزی ۳۰۰ هزار خودروی غیرمجاز وارد طرح نمی‌شدند و اگر قرار بود آنها جریمه شوند، در این سه سال که سیستم‌ها خاموش شده‌اند، می‌توانستیم بیش از ۲۰ هزار میلیارد تومان از محل این تخلفات درآمد کسب کنیم؛ اما اکنون، هم از این درآمد محروم شده‌ایم و هم انبوه خودروهای غیرمجاز وارد طرح شده‌اند و هم مردم می‌دانند که همه دوربین‌ها خاموش هستند و بی‌‌اعتماد و بی‌خیال از هر چیزی وارد طرح می‌شوند.
∎