وی افزود: «سه سال تقریبا شبانه‌روز با هم کار کردیم تا انتشارات خوارزمی مصادره شد و انقلاب فرهنگی دانشگاه را تعطیل کرد. بعد سه‌تایی رفتیم گروه آلمانی انستیتو سیمین رو درست کردیم چند سالی تقریبا هر روز با هم بودیم بعد فرامرز رفت آلمان فرید کانادا. در تماس بودیم. به خاطر چاپ مجدد برشت و یک کم هم در جریان تالیف فرهنگ آلمانی- فارسی. برشت که نشد. حیدری رفت.» حسینی‌زاد ادامه داد: «از بیماری فرامرز اطلاع داشتم و هیچ‌وقت دیگه دلم راضی نشد بروم بامبرگ و در اون حال ببینمش، حالا یکدفعه خبر رفتنش. از گروه «برشت» علیرضا حیدری و اردشیر که چند سالیه رفتن. و حالا هم فرامرز. یک عالم ازش یاد گرفتم. یک عالم دلگرمم کرد تا از من معلم و مترجم بسازه. البته که حالا بهترین و دقیق‌ترین مترجم آلمانی‌مون رفته، اما شاید سال‌ها بعد یکی دیگه جاش رو بگیره. اما حالا دوستی رفته کنار آن دوستان دیگه که دیگه کسی جاش رو نمی‌گیره. کسی جاشون رو نمی‌گیره.» فرهنگ آلمانی - فارسی، ترجمه‌های درباره تئاتر، تک‌پرده‌ای‌ها و تفنگ‌های خانم کارار و رویاهای سیمون ماشار نوشته برتولت برشت، گفت‌وگو با کافکا نوشته‌ گوستاو یانوش، پزشک دهکده، «نامه به پدر» و «شویک در جنگ جهانی دوم» از فرانتس کافکا و  «آندره سگوویا از نگاه من» نوشته‌ جان دووارت از جمله آثار به‌جا‌مانده اوست.