حجتالاسلام سیدحمید حسینی، عضو هیئت علمی دانشگاه قرآن و حدیث در کانال تلگرامی خود نوشت:
کمتر کسی از مخالفت قرآن با توهین به مقدسات دیگران و حرمت ناسزا گفتن حتی به بتها و خدایان دروغین بیاطلاع است (انعام، ۱۰۸)؛ اما بسیاری از دینداران اهل مطالعه نیز بهدرستی نمیدانند این کتاب چه روشی را برای مقابله با اهانت به مقدساتش توصیه میکند.
برخلاف مشهور، نهتنها هیچ آیهای در قرآن از برخورد قهرآمیز با توهینکنندگان به مقدسات سخن نمیگوید، بلکه دو بار (نساء، ۱۴۰ و انعام، ۶۸) با تعابیری روشن، وظیفهٔ مسلمانان در قبال رفتار زشت هتاکان را صرفاً ترک کردن محل و جدا شدن از جمع آنها اعلام میکند.
شاید بهنظر برسد برخورد نکردن با هتاکی، بیحرمتیها را افزایش میدهد؛ ولی قرآن چنین تحلیلی را نمیپذیرد و واکنش مناسب در برابر تبلیغات زهرآگین را صبوری و خودسازی (ق، ۳۹) و ارائهٔ چهرهای زیبا از دین برای بیاثر کردن دشمنیها یا تبدیل آن به دوستی میداند. (فصلت، ۳۴)
سیرهٔ پیشوایان دین در مواجهه با آزارها و اهانتها نیز حاکی از گذشت و خویشتنداری آن بزرگواران در برابر زشتترین رفتارها و تأثیر شگفتانگیز این شیوه در تحول و ندامت بسیاری از بدکاران و جذب آنهاست؛ نتیجهای که از هیچ برخورد قهرآمیزی بهدست نیامده و نخواهد آمد.
انتهای پیام
∎