در دو دهه گذشته رژیم‌صهیونیستی همواره تلاش کرده تا منافع خود را در منطقه دریایی گسترش دهد.  در سال 2013 زمانی که این رژیم عملیات استخراج انرژی از میدان «تامار» را آغاز کرد طمع‌ورزی‌های زیادی برای کسب منافع اقتصادی از دریا داشت. در همین راستا صهیونیست‌ها از اکتشاف و حفاری در میادین فلسطین اشغالی در دریای مدیترانه فراتر رفته و وارد منطقه دریایی مورد مناقشه با لبنان شدند. در این زمینه اسرائیل ابتدا تجاوزاتی به میدان گازی کاریش انجام داده و بدون اینکه پرونده مناقشه مرزی با لبنان به نتیجه رسیده باشد شروع به اکتشاف و حفاری در این میدان کرد و سپس به میدان لویاتان تجاوز کرد که درباره مالکیت آن نیز اختلافاتی وجود دارد و در منطقه اقتصادی مصر واقع شده است.

بعد از گذشت چند سال رژیم اشغالگر سعی کرد بر میادین گازی در شرق مدیترانه مسلط شود و در این مسیر گاهی از اتحاد با قبرس و یونان علیه ترکیه استفاده می‌کرد و گاهی سعی داشت برای رسیدن به یک فرمول دو سر سود، با ترک‌ها نیز فضای نرمی ایجاد کند.

بنابراین شاخص‌ها نشان می‌دهد که دریا طی سال‌های گذشته تبدیل به چیزی فراتر از عرصه  سرمایه‌گذاری‌های رژیم صهیونیستی شده است و صهیونیست‌ها در خلال اجرای پروژه‌های بزرگتری از طریق دریا هستند؛ از جمله پروژه سیستم کابل آبی که فلسطین اشغالی را به ایتالیا، یونان و فرانسه با کابل اینترنت تحت نظارت گوگل متصل می‌کند و قرار است این پروژه در سال 2024 تکمیل شود. پروژه اتصال بین اروپا و آسیا، از دیگر پروژه‌های دریایی رژیم صهیونیستی است که بر اساس خطوط زیردریایی با یونان و قبرس، انرژی الکتریکی جایگزین برای این رژیم  تولید خواهد کرد.

اما نکته قابل توجه اینجاست که جاه‌طلبی‌های اسرائیل در حوزه دریایی درحالی گسترش یافته که توانمندی نیروی دریایی این رژیم برای مقابله با خطرات احتمالی بسیار ناچیز است، مسئله‌ای که خود صهیونیست‌ها نیز به آن اعتراف دارند. ناظران معتقدند که وضعیت نیروی دریایی اسرائیل حتی از شرایط نیروی زمینی آن نیز به مراتب بدتر است و علت امر این می‌باشد که صهیونیست‌ها همواره با محاسباتی اشتباه تصور می‌کردند که جنگ با کشورهای منطقه تنها معطوف به نبردهای برق‌آسای هوایی خواهد بود و این رژیم به لطف تجهیزات هوایی پیشرفته که آمریکا در اختیار آن قرار داده می‌تواند ابتکار عمل جنگ‌ها را به دست بگیرد.

اعتماد بیش از حد اشغالگران به توانمندی نیروی هوایی خود موجب شکست‌های پی در پی ارتش رژیم صهیونیستی شد، به طوری که کشتی ایلات این رژیم 5 ماه بعد  از جنگ ژوئن 1967غرق شد و به این ترتیب در آن جنگ مصری‌ها توانستند روحیه خود را برای تکمیل درگیری با دشمن صهیونیستی بازیابی کنند و یک کشتی جنگی و یک کشتی نیروهای ویژه اسرائیل را سرنگون و اسکله بندر ایلات را نابود کردند.

علیرغم ادعاهای صهیونیست‌ها درباره قایق‌های اختراع شده توسط آنها در طول جنگ اکتبر 1973 اما شکست رژیم اشغالگر در آن جنگ در جبهه دریا بسیار عمیق بود. در آن زمان نیروی دریایی مصر محاصره بزرگی علیه خطوط دریایی که کشتی‌های نفتی از آن عبور می‌کردند اعمال و 200 کشتی متخاصم و بی‌طرف را توقیف کرد و یک نفتکش اسرائیلی نیز غرق شد.

پس از سلسله شکست‌های نیروی دریایی اسرائیل در جنگ با اعراب، این رژیم تلاش برای جبران این شکست‌ها را با استفاده از بقایای قایق‌های نیروی دریایی انگلیس آغاز کرد و سپس دست به قاچاق تعدادی قایق نیروی دریایی آلمان (SAAR3) از سواحل فرانسه زد.

اما در مرحله جدید شواهد نشان می‌دهد که شکست‌های دریایی رژیم صهیونیستی با وجود تلاش‌های این رژیم، تمامی ندارد و بعد از انهدام ناوچه پیشرفته «ساعر» اسرائیل در جنگ جولای 2006 توسط حزب‌الله، ناتوانی نیروی دریایی اسرائیل این بار در منطقه دریایی مورد مناقشه با لبنان به نمایش گذاشته شده و صهیونیست‌ها نتوانستند به عملیات پهپادی حزب‌الله در میدان کاریش که یک ماه قبل انجام شد پاسخ بدهند. کارشناسان نظامی معتقدند نیروی دریایی اسرائیل که فاقد ناوشکن و ناو هواپیمابر است نمی‌تواند قادر به رقابت با  نیروی دریایی کشورهای منطقه به ویژه ایران، و یا دیگر کشورها همانند مصر و ترکیه‌ باشد و علاوه بر آن توان مقابله با چالش‌ پهپادها را نیز ندارد.

بنابراین اسرائیل که طمع ورزی‌های زیادی در حوزه دریایی دارد، از قدرت و امکانات کافی برای محافظت از منافع خود در این حوزه برخوردار نیست. این مسئله‌ای است که خود اسرائیلی‌ها نیز به آن اعتراف دارند و نگرانی‌ آنها بعد از عملیات پهپادی حزب‌الله در میدان کاریش افزایش یافته است.

در این زمینه لازم است به دیدگاه‌ها و اعترافات اسرائیلی‌ها درباره ضعف این رژیم در دریا توجه کنیم. «ساموئل هلوونت» محقق صهیونیست در مقاله‌ای که توسط دانشکده نظامی نیروی دریایی ایالات متحده منتشر شده گفته است که سیاست‌های اسرائیل برای روی آوردن به دریا با یک مانع فرهنگی مواجه می‌شود که مربوط به عدم وجود هیچگونه هویتی برای اسرائیل در دریاست.

وی بر این باور است، اساس تشکیل جنبش صهیونیسم بر این مبنا بوده که صهیونیست‌ها در پی رسیدن به «سرزمین موعود» هستند و در این میان دریا تنها یک مانع برای رسیدن به خشکی و این سرزمین ادعایی است.

بر این اساس محقق مذکور اسرائیلی تاکید می‌کند که عنصر فرهنگی و هویتی مانع بزرگی در برابر جاه طلبی‌های دریایی اسرائیل است.

بر اساس این دیدگاه، نیروی دریایی صرفا منحصر به کشتی‌ها و بنادر نیست بلکه داشتن چنین نیرویی به هویتی نیاز دارد که مردم یک «کشور» را به سمت فعالیت در دریا به عنوان ملوان یا مهندس یا ماهیگیر حرفه‌ای و ... سوق دهد و این همان چیزی است که در میان صهیونیست‌ها دیده نمی‌شود.

«دیوید بن گوریون» موسس رژیم جعلی اسرائیل و اولین نخست‌وزیر این رژیم معتقد بود که اسرائیل بدون دریا نمی‌تواند بقا داشته باشد و مجبور است همانند یک جزیره‌ای باشد که امکان الحاق آن به منطقه وجود ندارد. از آن گذشته درحالی که 98 درصد مبادلات تجاری رژیم صهیونیستی از راه دریاست اما این رژیم فاقد یک نیروی دریایی مطمئن است. بر همین اساس محققان و کارشناسان صهیونیست معتقدند که اسرائیل نمی‌تواند روزی یک قدرت دریایی قدرتمند باشد.

به همین دلیل است که افسران ارشد نیروی دریایی رژیم اسرائیل بعد از پرواز پهپادهای شناسایی حزب‌الله در میدان کاریش به مشکلات و نقاط ضعف نیروی دریایی ارتش اسرائیل اشاره کردند که این رژیم را در برابر حملات احتمالی بعدی حزب‌الله آسیب‌پذیر می‌کند. آنها هشدار دادند: حزب‌الله موفق شده مقادیر زیادی موشک‌های زمین به دریا به دست آورد که می‌تواند همانند موشک «یاخونت C802» تأسیسات حیاتی اسرائیل را هدف قرار دهد.

اسرائیلی‌ها همچنین با اشاره به اینکه ممکن است جنگ سوم با مقاومت لبنان، جنگی در دریا باشد به قابلیت‌های یگان دریایی حزب‌الله اعتراف و اعلام کردند که گذشته از توان موشکی حزب‌الله، خطر قایق‌های بمب‌گذاری شده و غواصان و تکاوران یگان دریایی این حزب از دغدغه‌های جدید اسرائیل برای جنگ بعدی است.

افسران ارشد نیروی دریایی رژیم اسرائیل اعتراف می‌کنند، با وجود همکاری نیروهای هوایی، دریایی و اطلاعات در کنار تخصیص هواپیماها و ناوچه‌های جنگی با هزینه‌های میلیاردی، هنوز مشکلات و کمبودهایی در تعداد کشتی‌ها و ناوچه‌ها وجود دارد.

این درحالی است که صهیونیست‌ها به موازات ضعف نیروی دریایی خود نگران افزایش قدرت یگان دریایی حزب‌الله نیز هستند و معتقدند اگر جنگ آینده یک نبرد دریایی باشد سناریوهای دردناکی در انتظار اسرائیل خواهد بود.  «تال باری» رئیس مرکز پژوهش‌های امنیتی «آلما» در این زمینه معتقد است، در سال‌های اخیر حزب الله به عملیات دریایی خود سرعت داده و ده‌ها قایق تندرو در اختیار دارد . حزب الله زیردریایی‌هایی دارد که شماری از نیرو‌های کوماندو و خودرو‌های زرهی کوچک را برای حمله به بندر حیفا یا محاصره دریایی اسرائیل منتقل می‌کند.