فرودستان در جامعه ی ایران تحت فشار های شدید اقتصادی و معیشتی در معرض خطر های جدی بهداشتی-درمانی، رفتاری-روانی و آموزشی-فرهنگی هستند که خود در این مسئله نقش چندانی ندارند بلکه دولت که وظیفه تامین نیاز های اولیه و جاری زندگی مردم را دارد در این زمینه کوتاهی های جدی داشته است که نتایج آن برای جامعه در صورت ایجاد خشم عینی در مستضعفین فاجعه بار خواهد بود.

غلامعلی رجایی،فعال سیاسی ،  درباره نتایج سیاسی توضیع فقر در جامعه گفت: «بنظر من از اهدافی که برای انقلاب دنبال کردیم تبعیض در کشور از میان برود. حتی امام نیز به حاشیه‌نشینان اشاره داشت و انتظار این بود که درآمد های بیت المال به طور مساوی تقسیم شود و با اشعار رویایی و آرمانی که برخی نیز به تحقق رسید تبعیض از میان برود. با ابتکارات امام بنیاد مستضعفان و کمیته امداد و بنیاد های حمایتی شکل گرفتند؛ بنظر من جمهوری اسلامی در سال های اول انقلاب در این زمینه خوش درخشید اما به خاطر اینکه در زمینه سیاست های اقتصادی در کشور خوب عمل نکردیم بار اقتصادی و معیشتی مردم سنگین‌تر شد و رفته رفته به طبقه نیمه‌برخوردار و فرودست سقوط کردند و طوری شد که هر چند سال یک‌بار دهک‌های موسوم به زیر خط فقر افزوده شد و نسبت به پارسال تعداد آن بیشتر می شود. من فکر می‌کنم که اینها نتایج متفاوتی دارد از جمله اینکه برخی سفره‌های‌شان خالی شده است و حتی هزینه‌های درمانی خود را نیز نمی‌توانند پرداخت کنند و به مرور اعتماد خود را به سیستم از دست می‌دهد. حکومت ها باید رفاه مردم را تامین کنند اما این مسیر نامطلوب فعلی به نافرمانی مدنی می کشد و اعتبار نظام پیش مردم کاهش می یابد بخصوص زمانیکه می بینند از جیب مردم همه ی هزینه ها تامین می شود. سم اساسی برای هر سیستم عدم اعتماد عمومی است که تبدیل به نفرت و خشونت و نافرمانی مدنی می شود».

او در ادامه درباره کارکرد دولت در رفع فقر و بازگشت حاشیه نشینان به مطالبات مدنی افزود: «نمی توان کار خاصی برای برخی از این مردم انجام داد. نقل است از ابوذر که خداوند به نان برکت دهد که اگر نان نبود نه روزه می گرفتیم نه نماز یعنی انسان باید بتواند نان بخورد تا توان انجام نماز و روزه را داشته باشد اما وقتی کسی می بیند که هیچ آینده اقتصادی و معیشتی خاصی ندارد با خود می گویند کارکرد دولت چیست؟ ما باید بتوانیم بیمه باشیم و هزینه‌های کمرشکن ندهیم. در این شرایط دولت و حکومت زبان خود را با مردم از دست می‌دهند مثل این می‌ماند که یک نفر با شما به زبان دیگری صحبت کند و شما اصلا متوجه نمی شوید!دولت ها حرف های کلی و کلیشه ای را می زنند اما واقعیت این است که مردم هزینه درمان و مسکن و معیشت و نان می خواهند؛ مردم نگاه می کنند که فرزندانشان با تحصیلات دانشگاهی حتی کار نمی توانند پیدا کنند. اینکه تلویزیون هر شب اختلاس و دزدی نشان دهد حاشیه نشینان را به این سمت می برد که دزدی در میان رفتارها توجیه می‌شود البته مردم باید از اختلاس‌ها مطلع شوند اما جامعه نیز دچار مشکلاتی در این زمینه می شود. برخی از مشکلات ما در زمینه تامین معیشت مردم مشکلات خارجی و اقتصادی ماست که بتوان چرخ کشور را برای مردم بهتر چرخاند».

رجایی در پایان درباره وضعیت طبقه فرودست با بودجه سال آینده و فشار های جاری  گفت: «الان چون عمده فشار دولت روی مالیات است و بودجه را انقباضی بسته اند صدای اعتراض تولید کنندگان در می آید کم مانده است همین ها را هم ناراضی کنیم که کالاها گران تر شود و کارخانه ها تعطیل شوند در هر صورت طبقه متوسط جامعه که درآمد مشخص دارند ضربه می‌خورند. با این ترکیب فعلی دولت امیدی به بهبود وضعیت اقتصادی ندارم البته بنظر من چند ماه آینده دولت خود را ترمیم می‌کند».