بی‌بی‌سی نوشت: جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا در واکنش به تحولات اخیر افغانستان گفت بازگشت فوق‌العاده سریع طالبان به قدرت می‌تواند برای بسیاری از آمریکایی‌ها که ارتباطی عمیق با این کشور دارند، “درد آور” باشد.
در این گزارش پای صحبت نظامیان کهنه‌کاری نشستهایم که در جنگ افغانستان خدمت کرده – و عزیزی را در آن از دست داده‌اند-؛ همین‌طور افغان‌هایی که حالا دیگر آمریکا را خانه خود می‌دانند.
با وجود بارش شدید باران، ده‌ها نفر بیرون اداره پست شهر هوکستاون ایالت پنسیلوانیا جمع شده‌اند تا در مراسم تغییر نام این مرکز به اسم گروهبان دیلن الچین که در جنگ افغانستان کشته شده، شرکت کنند.
دیلن الچین یکی از جوانان این شهر بود که در ۲۵ سالگی بر اثر انفجار یک بمب کنار جاده‌ای در افغانستان جان خود را از دست داد.
ران بوگولیا، پدربزرگ گروهبان دیلن می‌گوید: “این فوق‌العاده‌است که می‌بینم از دیلن با افتخار یاد می‌شود.”
آقای بوگولیا گفت: “او همه چیزش را فدای کشورمان کرد و من معتقدم همه ما باید به ارتش کشورمان افتخار کنیم؛ به خاطر آنچه نه فقط برای آمریکا که برای تمام دنیا انجام می‌دهند.”
با این که فرایند تغییر نام اداره پست شهر به اسم گروهبان الچین، کمی پس از مرگ او در ۲۰۱۸ آغاز شده بود اما برگزاری این مراسم در نهایت با خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان و قدرت‌گرفتن طالبان در این کشور همزمان شد. موضوعی که در جریان مراسم بزرگداشت بارها به آن اشاره شد.
کانر لمب، نماینده ایالت پنسیلوانیا در کنگره آمریکا گفت: “اتفاقات چند روز گذشته نشان داد که همیشه هم همه اقدامات‌مان با موفقیت همراه نیست، بدون شک ما کامل نیستیم اما قلب‌های مهربانی داریم.”
اما کریستین ایزلی، مسئول استخدام نیروی هوایی که در آموزش گروهبان الچین نقش داشته، می‌گوید شرایط کنونی افغانستان هیچ‌گونه تغییری در دیدگاهش بوجود نیاورده است.
آقای ایزیلی گفت: “دیلن مجبور بود از دستورات پیروی کند و ماموریتش را به انجام برساند. دیلن همه آنچه از او خواسته می‌شد و حتی بیشتر از آن را انجام داد. جدای از اتفاقات هفته گذشته، من می دانم دیلن کارش را کاملا به درستی انجام داد.”
تحولات اخیر افغانستان اما عده‌ای را هم عمیقا به فکر فرو برده است.
کاپیتان جرمی کاسکی، کشیش وابسته به ارتش آمریکا که دعای مراسم بزرگداشت را خواند، خود در افغانستان خدمت کرده است. برادرش، جوزپ کاسکی از گروهبانان نیروی دریایی آمریکا در ۲۰۱۰ در جریان یک عملیات در افغانستان جان خود را از دست داد.
وقتی نظر کاپیتان کاسکی را در رابطه با وقایع هفته اخیر در افغانستان پرسیدم، چند لحظه به فکر فرو رفت و پس از آن گفت: “خیلی سخت است. همیشه دلت می‌خواهد کاری که داری انجام می‌دهی هدف و معنا داشته باشد اما این هدف و معنا همیشه با پیروزی به دست نمی‌آید. به اعتقاد من گاهی اوقات هدف و معنا در فداکاری و تجربه ما از یک موضوع نهفته است.”
“آیا حالا ما خوشحال‌تر هستیم؟ آیا اوضاع کشورمان بهتر شده؟ آیا آن‌ها در شرایط برای قرار دارند؟ گفتنش سخت است.”
اما تنها چند کیلومتر آن‌طر‌ف‌تر از کاخ سفید، فوزیه اعتمادی و پسر خاله‌اش، حمید نوید در بهت و سکوت سخنرانی جو بایدن را تماشا کردند.
فوزیه می‌گوید: “ما به جو بایدن اعتماد کردیم اما کمی از او ناامید شده‌ایم. در واقع دنیا از او ناامید شده است.” او امیدوار بود آقای بایدن به وعده خود برای برقراری صلح در افغانستان پایبند بماند.”
“مردم افغانستان در ده سال گذشته رنج زیادی را تحمل کرده‌اند. آمریکا پدر دنیا و پدر دموکراسی است. هیچ کس نمی‌تواند توضیح دهد چرا این اتفاقات در حال رخ دادن هستند.”
فوزیه و حمید یکی از هزاران افغان ساکن ویرجینیای شمالی هستند که در دهه ۱۹۸۰ به عنوان پناهجو از افغانستان به آمریکا گریختند و در نهایت در فاصله چند کیلومتری از پایتخت این کشور مستقر شدند. ویرجینیای شمالی یکی از مناطقی است که بیشترین جمعیت افغان‌های مهاجر در آمریکا را در خود جای داده است.
در حالی که در رستوران خانوادگی حمید و فوزیه به نام افغان بیسترو نشستهایم و چای می‌نوشیم، آن‌ها به ما می‌گویند که بیشتر هفته گذشته را در بهت و ناباوری گذرانده‌اند.
حمید که قبلا استاد دانشگاه کابل بوده، گفت: “نمی‌توانستیم بخوابیم. نگران عزیزان‌مان در وطن بودیم.” به گفته او دیدن این که تعداد زیادی از مردم می‌کوشند از سرزمین مادری و “امیدهای خود” فرار کنند، واقعا سخت است.
حمید در ادامه گفت: “نمی‌دانم طالبان چطور با این سرعت به قدرت رسید، اما امیدوارم دنیا بپذیرد که مردم افغانستان به آزادی و استقلال نیاز دارند و ما شایسته زندگی در صلح هستیم.”
انتهای پیام
∎