به گزارش شهدای ایران، پس از امضای توافق سوچی در ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۸ میان رجب طیب اردوغان و ولادیمیر پوتین، چنین به نظر می‌رسید که پرونده استان ادلب دیگر بسته و این توافق برای حل دیگر مسائل نیز مفید واقع شود، اما چنین نشد.
به نوشته وبگاه شبکه المیادین، اردوغان پس از آن تاریخ مقابل تلاش‌های روسیه و سوریه برای آزادی ادلب ایستاد و حتی نزدیک بود تا جنگ مستقیم رخ دهد. «بشار اسد» رئیس‌جمهور سوریه اما دیگر صبرش تاب شد و دستور آزادی شهرک‌های ادلب را داد و ارتش سوریه تا جایی پیشروی کرد که در ۲۷ فوریه ۲۰۲۰ رو در روی ارتش ترکیه قرار گرفت. دوباره مسکو و آنکارا وارد مذاکره شدند و توافق جدیدی در پنجم مارس امضاء شد.
هرچند خشم و عصبانیت روسیه از نوع رفتار ترکیه در سوریه نتوانست اردوغان را از ادامه سیاست خود منصرف کند، اما فشارهای روسیه توانست جلوی اعزام نیروهای بیشتری به منطقه را بگیرد و علاوه بر این ترک‌ها از هشت مقر دیدبانی عقب کشیده و خارج شدند.
«سادات ارکین» در مقاله‌ای در روزنامه «حریت» در ۲۷ دسامبر نوشت که عقب‌نشینی ترکیه از برخی نقاط دیدبانی، یک تاکتیک نظامی با هدف تثبیت حضور نظامی در منطقه است و نیروهایی که عقب‌نشینی کرده‌اند، در طول خط فاصل میان ارتش سوریه و عناصر تروریستی مستقر شده‌اند.
او افزود: «راهبرد نظامی جدید برای تعامل با آخرین تغییرات میدانی بر روی زمین است. به جای مقرهای دیدبانی که ۸۰ الی ۲۰۰ نیرو در آن جای می‌گیرند، ترکیه ترجیح می‌دهد تا پایگاههای نظامی بزرگ در منطقه ایجاد کند.»
تعداد نیروهای ترکیه در شمال سوریه به عدد ۱۵ هزار نفر رسیده و ترکیه به طور روزانه نیروهای جدیدی به سوریه اعزام می‌کند. ارتش ترکیه شش هزار تانک و نفربر و توپخانه و خودروی نظامی در این مناطق مستقر کرده و نیروهای این کشور با انواع سلاح‌های هوایی و دریایی و ماهواره و پهپاد حمایت می‌شوند.
«سادات ارکین» سپس نوشت که همه این‌ها مانع ارتش سوریه برای هرگونه عملیات وسیع به سمت شمال و در بزرگراه ام۴ و ام۵ شده است.
به گفته کارشناسان ترکیه قصد دارد حضور نظامی، اطلاعاتی، تجاری، مالی و دینی خود را در ادلب تثبیت کند. «ابراهیم کالن» مشاور اردوغان می‌گوید که ترکیه مسئول هفت میلیون سوریه است. منظور وی ۳.۵ میلیون پناهنده سوری در ترکیه و ۳.۵ میلیون جمعیت مناطق تحت اشغال عناصر همسو با ترکیه در شمال سوریه است. او مدعی است تا زمانی که مردم سوریه نخواهند، ترکیه خارج نخواهد شد.
احیای نقشه «میثاق ملی»
به نوشته المیادین، همه این‌ها نشان از این دارد که ترکیه به دنبال خرید زمان است. حل و فصل بحران سوریه هر چه قدر بیشتر به طول بیانجامد، ترکیه بهره بیشتری برای عملی کردن نقشه «میثاق ملی» که بارها در زبان اردوغان جاری شده، می‌برد.
«میثاق ملی» نقشه‌ای است که در ۱۲ ژوئن ۱۹۲۰ در آخرین جلسه پارلمان امپراتور عثمانی رونمایی شد و طبق آن بخش‌های وسیعی از شمال سوریه و عراق از جمله موصل و حلب، بخش‌هایی از یونان، تمامی جزایر دریای اژه و تمامی قبرص جزو اراضی ترکیه محسوب می‌شود. مسئولان این کشور هر از چندگاهی در سخنان خود به این نقشه و ادعاهای ارضی خود اشاره می‌کنند.
بنابراین اینکه ترکیه دو دستی به ادلب چسبیده و علی رغم تمامی فشارهای روسیه، حاضر نیست از آن دست بکشد، به این دلیل است که اردوغان منتظر روی کار آمدن جو بایدن در کاخ سفید و تغییرات احتمالی در منطقه است و چه بسا بخواهد پس از آمدن بایدن، نیروهای بیشتری به منطقه اعزام کند. اقدامی که شاید به درگیری مستقیم با ارتش سوریه یا روسیه بیانجامد.
المیادین در پایان نوشت که همگان می‌دانند که شمال سوریه نقطه آغازین ترکیه است و پایان آن در جغرافیای عربی و اسلامی قرار دارد. اردوغان تلاش می‌کند تا از همه عناصر مهم موجود در منطقه برای پیشبرد طرح‌های سیاسی و راهبردی خود استفاده کند.
∎
به نوشته وبگاه شبکه المیادین، اردوغان پس از آن تاریخ مقابل تلاش‌های روسیه و سوریه برای آزادی ادلب ایستاد و حتی نزدیک بود تا جنگ مستقیم رخ دهد. «بشار اسد» رئیس‌جمهور سوریه اما دیگر صبرش تاب شد و دستور آزادی شهرک‌های ادلب را داد و ارتش سوریه تا جایی پیشروی کرد که در ۲۷ فوریه ۲۰۲۰ رو در روی ارتش ترکیه قرار گرفت. دوباره مسکو و آنکارا وارد مذاکره شدند و توافق جدیدی در پنجم مارس امضاء شد.
هرچند خشم و عصبانیت روسیه از نوع رفتار ترکیه در سوریه نتوانست اردوغان را از ادامه سیاست خود منصرف کند، اما فشارهای روسیه توانست جلوی اعزام نیروهای بیشتری به منطقه را بگیرد و علاوه بر این ترک‌ها از هشت مقر دیدبانی عقب کشیده و خارج شدند.
«سادات ارکین» در مقاله‌ای در روزنامه «حریت» در ۲۷ دسامبر نوشت که عقب‌نشینی ترکیه از برخی نقاط دیدبانی، یک تاکتیک نظامی با هدف تثبیت حضور نظامی در منطقه است و نیروهایی که عقب‌نشینی کرده‌اند، در طول خط فاصل میان ارتش سوریه و عناصر تروریستی مستقر شده‌اند.
او افزود: «راهبرد نظامی جدید برای تعامل با آخرین تغییرات میدانی بر روی زمین است. به جای مقرهای دیدبانی که ۸۰ الی ۲۰۰ نیرو در آن جای می‌گیرند، ترکیه ترجیح می‌دهد تا پایگاههای نظامی بزرگ در منطقه ایجاد کند.»
تعداد نیروهای ترکیه در شمال سوریه به عدد ۱۵ هزار نفر رسیده و ترکیه به طور روزانه نیروهای جدیدی به سوریه اعزام می‌کند. ارتش ترکیه شش هزار تانک و نفربر و توپخانه و خودروی نظامی در این مناطق مستقر کرده و نیروهای این کشور با انواع سلاح‌های هوایی و دریایی و ماهواره و پهپاد حمایت می‌شوند.
«سادات ارکین» سپس نوشت که همه این‌ها مانع ارتش سوریه برای هرگونه عملیات وسیع به سمت شمال و در بزرگراه ام۴ و ام۵ شده است.
به گفته کارشناسان ترکیه قصد دارد حضور نظامی، اطلاعاتی، تجاری، مالی و دینی خود را در ادلب تثبیت کند. «ابراهیم کالن» مشاور اردوغان می‌گوید که ترکیه مسئول هفت میلیون سوریه است. منظور وی ۳.۵ میلیون پناهنده سوری در ترکیه و ۳.۵ میلیون جمعیت مناطق تحت اشغال عناصر همسو با ترکیه در شمال سوریه است. او مدعی است تا زمانی که مردم سوریه نخواهند، ترکیه خارج نخواهد شد.
احیای نقشه «میثاق ملی»
به نوشته المیادین، همه این‌ها نشان از این دارد که ترکیه به دنبال خرید زمان است. حل و فصل بحران سوریه هر چه قدر بیشتر به طول بیانجامد، ترکیه بهره بیشتری برای عملی کردن نقشه «میثاق ملی» که بارها در زبان اردوغان جاری شده، می‌برد.
«میثاق ملی» نقشه‌ای است که در ۱۲ ژوئن ۱۹۲۰ در آخرین جلسه پارلمان امپراتور عثمانی رونمایی شد و طبق آن بخش‌های وسیعی از شمال سوریه و عراق از جمله موصل و حلب، بخش‌هایی از یونان، تمامی جزایر دریای اژه و تمامی قبرص جزو اراضی ترکیه محسوب می‌شود. مسئولان این کشور هر از چندگاهی در سخنان خود به این نقشه و ادعاهای ارضی خود اشاره می‌کنند.
بنابراین اینکه ترکیه دو دستی به ادلب چسبیده و علی رغم تمامی فشارهای روسیه، حاضر نیست از آن دست بکشد، به این دلیل است که اردوغان منتظر روی کار آمدن جو بایدن در کاخ سفید و تغییرات احتمالی در منطقه است و چه بسا بخواهد پس از آمدن بایدن، نیروهای بیشتری به منطقه اعزام کند. اقدامی که شاید به درگیری مستقیم با ارتش سوریه یا روسیه بیانجامد.
المیادین در پایان نوشت که همگان می‌دانند که شمال سوریه نقطه آغازین ترکیه است و پایان آن در جغرافیای عربی و اسلامی قرار دارد. اردوغان تلاش می‌کند تا از همه عناصر مهم موجود در منطقه برای پیشبرد طرح‌های سیاسی و راهبردی خود استفاده کند.