افراد مبتلا به اوتیسم معمولا خود را با رفتار‌هایی محدود کننده، تکرار شونده، علایق کلیشه‌ای یا یک الگو نشان می‌دهند.

 اختلال طیف اوتیسم بدون در نظر گرفتن نژاد، فرهنگ یا پیشینه اقتصادی در تمام مردم جهان ممکن است دیده شود.

با توجه به اعلام مرکز کنترل پیشگیری از بیماری‌ها اوتیسم در پسر‌ها بیشتر از دختر‌ها اتفاق می‌افتد. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری در سال ۲۰۱۴ تخمین زد از هر ۵۹ کودک یک نفر مبتلا به اوتیسم تشخیص داده می‌شود.

نشانه‌هایی وجود دارند که خبر از افزایش رشد اوتیسم می‌دهند. برخی این اتفاق را به شاخص‌های محیطی ربط می‌دهند. با این حال متخصصان شک دارند که واقعا افزایشی در کار باشد و معتقدند تشخیص بیماری آسان‌تر شده است.

انواع اوتیسم چیست؟

راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی (DSM) توسط انجمن روانپزشکی آمریکا منتشر شد و توسط کلینیک‌ها برای تشخیص انواع اختلالت روانی به کار گرفته شد. آخرین و بروزترین نسخه این کتاب در سال ۲۰۱۳ منتشر شد. در حال حاضر این راهنما پنج نوع مختلف از این بیماری را شناسایی کرده است که عبارتند از:

اوتیسم با یا بدون همراهی اختلالات فکری
اوتیسم با یا بدون همراهی اختلالت زبانی
مرتبط با بیماری پزشکی یا ژنتیکی شناخته شده یا عامل محیطی
مرتبط با دیگر اختلالات عصبی، روانی یا رفتاری
به همراه کاتاتونیا

علائم اوتیسم چیست؟

علائم اوتیسیم معمولا در کودکی و بین ۱۲ تا ۲۴ ماه از سن مشهود می‌شود. با این حال علائم ممکن است زودهنگام یا دیر هنگام باشند. علائم اولیه ممکن است شامل تاخیر در زبان یا ارتباطات اجتماعی باشد. راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی (DSM) علائم اوتیسم را به دو دسته (مشکل با ایجاد ارتباط و تعامل اجتماعی و الگو‌های محدود کننده یا تکرار شونده رفتاری یا فعالیتی) تقسیم می‌کند:

۱- مشکلات ایجاد ارتباط و تعامل اجتماعی

این موارد عبارتند از:

مشکل با ایجاد ارتباط که شامل دشواری در به اشتراک گذاشتن احساسات، علایق یا حفظ مکالمه پشت سر هم می‌شود
مشکل با ارتباطات غیر کلامی مانند ثابت نگه داشتن ارتباط چشمی یا خواندن زبان بدن
مشکل در ساختن یا تثبیت روابط

۲- الگو‌های محدود کننده یا تکرار شونده رفتاری یا فعالیتی

این موارد عبارتند از:

حرکات، احساسات یا الگو‌های کلامی تکراری
پیروی سفت و سخت از کار‌های روزمره یا رفتار‌های خاص
افزایش یا کاهش در حساسیت به اطلاعات حسی خاص از محیط اطراف خود مانند واکنش منفی به صدایی خاص
تمایلات یا علایق ثابت
افراد در هر دسته ارزیابی می‌شوند و شدت علائمشان مورد توجه قرار می‌گیرد. برای تشخیص اوتیسم فرد باید سه مورد از علائم دسته اول و حداقل دو مورد از علائم دسته دوم را در خود نشان دهد.

چه چیز‌هایی موجب بروز اوتیسم می‌شود؟

دلیل اصلی مشکل اوتیسم هنوز نا مشخص است. جدیدترین تحقیق در این مورد نشان داده که تنها یک علت موجب این اختلال نیست.

 

برخی از شاخص‌های مشکوک برای اوتیسم عبارتند از:

وجود یکی از اعضای خانواده با همین مشکل
جهش‌های ژنتیکی
سندرم X. شکننده و دیگر اختلالات ژنتیکی
متولد شدن توسط والدینی با سن بالا
وزن کم در هنگام تولد
عدم تعادل متابولیک
قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و سموم محیطی
سابقه عفونت‌های ویروسی
قرار گرفتن جنین در معرض دارو‌های والپروئیک اسید یا تالیدومید
منابع در گذشته و حال اظهار کردند که واکسن‌ها موجب بروز اوتیسم نمی‌شود.

چه آزمایش‌هایی برای تشخیص اوتیسم استفاده می‌شوند؟

تشخیص اوتیسم شامل چندین آزمایش مختلف و تست ژنتیک ارزیابی می‌شود.

۱- نظارت بر پیشرفت

آکادمی اطفال آمریکا می‌گوید باید تمام کودکان در سنین ۱۸ و ۲۴ ماهگی برای اوتیسم تحت نظر قرار بگیرند. نظارت می‌تواند منجر به تشخیص زودهنگام کودکانی شود که ممکن است مبتلا به این بیماری باشند. این کودکان می‌توانند از تشخیص زودهنگام و مداخله سود ببرند. چک لیست اصلاح شده برای اوتیسم در کودکان نوپا یکی از ابزار‌های نظارتی معمول است که توسط متخصصان استفاده می‌شود.

پرسشنامه ۲۳ سوالی توسط والدین کودک پر می‌شود. سپس متخصصین اطفال می‌توانند از پاسخ‌ها برای تشخیص اوتیسم در کودک استفاده کنند. مهم است بدانید این نظارت یک تشخیص نیست. کودکانی که جواب‌های مثبت در پرسشنامه گرفتند مطمئنا مبتلا به اوتیسم نیستند. علاوه بر این نظارت همیشه موفق به تشخیص کودکان مبتلا به این بیماری نمی‌شود.

۲- دیگر نظارت‌ها و آزمایش‌ها

متخصص اطفال کودکتان ممکن است ترکیبی از آزمایش‌ها را توصیه کند که عبارتند از:

تست DNA برای بیماری‌های ژنتیکی
ارزیابی رفتاری

آزمایش‌های تستی و صوتی برای پیدا کردن هرگونه مشکل در بینایی و شنوایی و شنیداری که به اوتیسم مربوط نیست.

اوتیسم چگونه درمان می‌شود؟

درمانی برای اوتیسم وجود ندارد، اما درمانگر‌ها و دیگر متخصصین می‌توانند به افراد کمک کنند با کاهش علائم احساس بهتری پیدا کنند. بسیاری از رویکرد‌های درمانی شامل درمانگر‌ها می‌شود و عبارتند از:

رفتار درمانی
بازی درمانی
کار درمانی
فیزیوتراپی
صحبت درمانی

ماساژها، پتو‌های سنگین و لباس پوشیدن و تکنیک‌های دارویی نیز می‌توانند شامل تاثیر آرام بخشی شوند. برخی افراد مبتلا به اوتیسم به این درمان‌ها واکنش مثبت و برخی دیگر واکنش منفی دارند.

درمان‌های جایگزین

درمان‌های جایگزین برای اوتیسم عبارتند از:

دوز بالای ویتامین‌ها
شلات درمانی که شامل خارج کردن فلزات از بدن می‌شود
درمان با اکسیژن هایپربار
ملاتونین برای رفع مشکلات خواب
نتایج تحقیقات روی درمان‌های جایگزین ضد و نقیض است و برخی از آن‌ها ممکن است خطرناک باشد.

آیا رژیم غذایی می‌تواند تاثیری روی اوتیسم داشته باشد؟

هیچگونه رژیم خاصی برای افراد مبتلا به اوتیسم طراحی نشده است. برخی از درمانگران به عنوان راهی برای بهبود مشکلات رفتاری و افزایش کیفیت زندگی تغییرات غذایی را انجام دادند. رژیم غذایی اشخاص مبتلا به اوتیسم می‌تواند روی غذا‌های کامل تمرکز داشته باشد از جمله:

میوه‌های تازه و سبزیجات
گوشت مرغ بدون چربی
ماهی
چربی‌های غیر اشباع
مایعات فراوان

برخی از متخصصین نیز رژیم بدون گلوتن را توصیه می‌کنند (که البته راه مطمئنی نیست). گلوتن در گندم، جو و دیگر غلات پیدا می‌شود. این متخصصان عقیده دارند گلوتن موجب ایجاد التهاباتی می‌شود که موجب واکنش‌های بدنی در برخی افراد مبتلا به اوتیسم می‌شود. با این حال پژوهش‌های علمی در مورد رابطه گلوتن، اوتیسم و دیگر پروتئین‌های شناخته شده با نام کازئین بی نتیجه بوده است.

آیا فرد مبتلا به اوتیسم می‌تواند رژیم غذایی کاهش وزن دریافت کند؟

افراد مبتلا به اوتیسم فوق العاده حساس هستند، چون زندگی شان بر اساس الگویی محدود پیش می‌رود بنابراین درباره کوچکترین تغییری در زندگی آن‌ها باید با احتیاط کار شود. نکته جالب درباره این افراد آن است که فوق العاده منظم هستند بنابراین اگر بتوانید عادتی مثبت برایشان ایجاد کنید نه تنها واکنش منفی نخواهند داشت بلکه بدون نیاز به مراقبت خودشان انجامش خواهند داد.

این افراد بسیار دوست داشتنی هستند به شرط اینکه با آن‌ها درست رفتار شود. این افراد برای شروع رژیم غذایی مراقبت بیشتری نیاز دارند؛ بنابراین منشور تغذیه موظف است خود با توجه به سبک زندگی این افراد رژیم غذایی مناسب را طراحی و ارائه کند.

منبع:پایگاه اینترنتی دکتر کرمانی