جهان همچنان در برابر نسلکشی مسلمانان میانمار راه سکوت در پیش گرفته به گونهای که گویی صدای این مردمان صدایی ناشنیدنی برای جهانیان شده است.
میانمار سرزمینی است که کمتر نام آن در رسانهها مطرح می شود چراکه نه دارای موقعیت جغرافیایی خاصی است و نه منابع اقتصادی چندانی دارد و نه در معادلات سیاسی جهان نقشآفرینی میکند.
شاید بتوان گفت مهمترین مولفه این سرزمین آن است که آمریکا از آن به عنوان مولفهای برای به چالش کشاندن چین بهرهبرداری میکند. رویهای که در سالهای گذشته با ادعای حمایت از حقوق بشر در قالب اصرار بر آزادی خانم آنسان سوچی صورت میگرفت. آمریکاییها بر این ادعا بودند که با آزادی او، حقوق بشر در میانمار ریشهای میشود.
سرانجام سوچی آزاد و در طی حضور در انتخابات با حمایت آمریکاییها توانست به ریاست میانمار دست یابد. وی در حالی قدرت را در دست گرفت که چشمها به عملکرد او برای پایان دادن به درد و رنج ملتی دوخته شده بود که سالها تحت ستم بوده و از حقوق اولیه خود نیز محروم بودهاند.
اما گویا همچون بسیاری از رفتارهای حقوق بشری آمریکا، سوچی نیز صرفا بهانهای برای دخالت و سلطه آمریکا بر این سرزمین بود چراکه نه تنها تحولی در میانمار روی نداد بلکه بر میزان کشتارها و خشونتهای سیستماتیک دولتی علیه ساکنان رسمی میانمار یعنی مسلمانان منطقه راخین معروف به روهینگیاییها افزوده شد بگونهای که شواهد حکایت از آن دارد که نسلکشی مسلمانان در این سرزمین در ابعاد گستردهای در حال اجراست که اکثر قربانیان آن زنان و کودکان هستند.
همزمان با استمرار سکوت مدعیان حقوق بشر در برابر کشتار مسلمانان میانمار، یک گروه حقوق بشری گزارشی رعبآور از شرایط هولناک مسلمانان روهینگیا در میانمار منتشر کرد.
پس از اینکه شاهدان عینی از وجود بدنهای بیسر کودکان روهینگیا و مسلمانانی که زنده زنده در آتش میسوزند خبر دادند، ترس و وحشت از گسترده شدن این جنایات افزایش یافت.
یک هفته خشونت و بیانیههای آتشافروز دولت میانمار، سفیر انگلیس در سازمان ملل متحد، این سازمان را بر آن داشت تا از «آنگ سان سو چی»، رهبر حزب حاکم میانمار، بخواهد راه درست را در پیش بگیرد. شاهدان عینی اعلام کردهاند، ارتش میانمار سر کودکان را میبرد و مردان را زنده زنده آتش میزند.
جامعه بینالمللی از این مقام ارشد میانمار -که برنده جایزه نوبل هم هست- به دلیل بیتوجهی به جنایاتی که علیه مسلمانان روهینگیا صورت میگیرد و بیانیههایی که کمیته اطلاعاتی او منتشر میکند و مردم را علیه جامعه روهینگیا و کارگران تحریک میکنند به شدت انتقاد کرده است. «فلیم کین»، معاون دیدهبان حقوق بشر در امور آسیا، در پیامی در توییتر نوشت: «رهبری آنگ سان سو چی شکست خورده است».
این در حالیست که دولت میانمار -که پیش از این با نام «برمه» شناخته میشد- جامعه بینالمللی و رسانههای خارجی را به دلیل تمرکز بر شرایط اسفناک روهینگیا و نادیده گرفتن تاثیر این خشونتها بر بوداییهای راخین و دیگر گروههای غیرمسلمان محکوم کرده است.
شمال ایالت راخین پس از افزایش درگیریها بین نیروهای دولت میانمار و «ارتش آزادیبخش آراکان روهینگیا» در ۲۵ اوت شاهد خشونت و جنایات رعب آوری بوده است.
گروه حمایت از حقوق بشر «Fortify Rights» که مقر آن در بانکوک است گزارشی از زبان کسانی که از روستای «چات پین» در «راتدانگ» فرار کردهاند و شاهد صحنههای وحشتناکی بودهاند منتشر کرد. آنها میگویند حدود ۲۰۰ زن، مرد و کودک روهینگیا در درگیریهای نیروهای امنیتی میانمار و روستاییان ایالت راخین کشته شدهاند. به گزارش این گروه حقوق بشری، سربازان دولت میانمار گروه بزرگی از مردان روهینگیا را بازداشت و در کلبهای حبس کردند. سپس آنها را زنده زنده به آتش کشیدند.
این گروه حقوق بشری به نقل از یک روستایی ۴۱ ساله به نام عبدالرحمان نوشت: «برادرم کشته شد. سربازان ارتش میانمار او و گروه دیگری از مردان را سوزاندند. اعضای دیگر خانوادهام را در زمینهای کشاورزی پیدا کردیم. روی بدن آنها آثار برخورد گلوله و بریدگی دیده میشد. دو کودک ۶ و ۹ ساله را هم سر بریدند. یک زن از خانوادهام نیز با گلوله کشته شد».ارتش میانمار گزارش داد حدود ۴۰۰ نفر شامل ۳۷۰ روهینگیایی، ۱۳ نیروی امنیتی، دو مقام دولتی و ۱۴ غیرنظامی از ۲۵ اوت تاکنون کشته شدهاند. ارتش و دولت میانمار پیش از این مدعی شدند نیروهای امنیتی نمیتوانند در جریان درگیریها شورشیان را از غیرنظامیان تشخیص دهند. در ادامه اعتراضهای مردمی به سرکوب مسلمانان میانمار، پلیس جاکارتا از پرتاب یک کوکتل مولوتف به سوی سفارت میانمار در شهر جاکارتا پایتخت اندونزی خبر داده است. پلیس جاکارتا اعلام کرد: در نخستین ساعات روز یکشنبه یک کوکتل مولوتف به سوی ساختمان سفارت میانمار در شهر جاکارتا پرتاب شده است. این حادثه منجر به وقوع آتشسوزی جزئی شده است.
فرمانده کل ارتش میانمار از کشتار مسلمانان این کشور به عنوان «کار ناتمام» و وظیفه بازمانده از زمان جنگ جهانی دوم، دفاع کرد. وی که در پایتخت میانمار صحبت میکرد گفت که ارتش در حال انجام وظیفه میهنپرستانهاش برای حفظ مرزها و جلوگیری از اقدام «شورشیهای روهینگیا» برای ایجاد یک سرزمین مستقل در ایالت شمالی راخین است. روزنامه والاستریتژورنال نوشته اشاره فرمانده کل ارتش میانمار به خشونتهای جمعی در این منطقه در سال ۱۹۴۲ است. در آن زمان، اعضای قبیله روهینگیا با بوداییها در ایالت راخین درگیر شدند. دهها هزار نفر در آن زمان کشته شدند. وزیر خارجه انگلیس در هشداری به دولت میانمار گفت: رفتارهای نامناسب با مسلمانان به لکهدار شدن وجهه حکومت میانجامد.
۱۸۵۰۰ مسلمان روهینگیا از ۲۵ اوت گذشته از خانه و کاشانه خود در ایالت راخین در میانمار به بنگلادش فرار کرده اند، اما آمارهای سازمان ملل حاکی است که آمار واقعی آنها نزدیک به ۲۸ هزار نفر است. اما در این میان، پرسنل بخش امدادرسانی بنگلادش میگویند که ۷۰ هزار نفر یعنی ۱۰ درصد کل شمار مسلمانان روهینگیا در طول کمترل از ۲۴ ساعت از مرز میانمار عبور کرده و وارد بنگلادش شدهاند.
یک سازمان حقوق بشری که کار مستند سازی موارد نقض حقوق بشر در راخین را برعهده دارد، میگوید: آوارگان روستای چوت بین در راخین از قطع سرهای مسلمانان توسط ارتش و ملی گرایان بودایی سخن گفته اند. این در حالی است که سکوت مدعیان حقوق بشر در برابر این کشتارها بر بحران مذکور افزوده است.
گزارشی هولناک از جنایت علیه مسلمانان و سکوت مدعیان حقوق بشر که ادامه دارد
سر بریدن کودکان و سوزاندن مردان روهینگیا
صاحبخبر -
∎