به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، «دولت لبنان، همواره در خط مقدم مبارزه با القاعده، داعش و حزبالله بوده است.» این جملهای از سخنرانی ترامپ بود که چند روز پیش از رز گاردن کاخ سفید مخابره شد؛ درجریان یک نشست خبری در کنار سعد حریری نخستوزیر لبنان. دیداری که درست همزمان با پیروزیهای چشمگیر حزبا... در مناطق عرسال انجام شده بود، تندیهای جالب الحریری را منعکس میکرد.
اتفاقی که در نبرد عرسال رخ داد، یک پیروزی برای جریان حزبا... بود و یک شکست عمیق برای سیاستهای رژیم صهیونیستی. یحیی دبوق، در روزنامه لبنانی «الانبار» به خوبی به این شکست اشاره میکند. به زعم او، تعاریف خاص از حزبا... که مدتها توسط صهیونیستها ساخته شده بود حالا در حال فروریختن است.
بی تردید، پیروزی حزبا... بر عناصر تروریستی در این روزهای اخیر، دنیا را از تناقضهای سنتی اسرائیل باخبر خواهد کرد.
واشنگتن پس از این اتفاقات به دنبال تغییر در سناریوی تقابل رسانهای و سیاسی با حزبا... خواهد بود. در این راستا بیشک، حیله دیرینه تفرقهاندازی، همچنان کارآمدترین مسیر پیش روی کاخ سفید و تلآویو است. شکاف سیاسی نسبتا قدیمی میان جریان المستقبل و حزبا... در لبنان، برای این هدف به اندازه کافی وسوسهانگیز است اما همه ماجرا نباید به همین آسانی ختم شود.
نبرد عرسال در درون مرزهای لبنان و حتی بیرون از آن، این روزها در مقام یک پیروزی ملی نمایش داده میشود و با همسانسازی میان دولت، ارتش و نیروی مقاومت نوعی ماهیت قهرمانگونه از این سه عنصر در حال تولید و تزریق به رسانههاست؛ درست در همین شرایط، نخستوزیر لبنان ادعا میکند که حزبا... دردسرساز است و تا حد زیادی مخاطرهآمیز. این اتفاق آشکارا در نظر اجتماع لبنانی، ایستادن مقابل یک قهرمان و حتی در نگاه حداکثری، ضربه به منافع ملی لبنان تعبیر خواهد شد و تاثیر معکوس این اظهارات در یک برهه زمانی نامناسب، گریبان حریری را خواهد گرفت و او را دستکم به حماقت سیاسی متهم خواهد کرد. علاوهبر این، سخنرانی سیدحسن نصرا... پس از پیروزی و اهدای آن به جمعیت اهل تسنن، استفاده از شکاف مذهبی را در این راستا، به بنبست کشاند و چهره حزبا... را بیش از پیش محبوب کرد؛ البته در کنار همه اینها تقدیر و تحسین میشل عون، ریاستجمهوری لبنان از اقدامات حزبا...، میتواند شائبه منزوی شدن الحریری در سیاست داخلی لبنان را تقویت کند.
بعد دیگر این دیدار و نشست خبری را باید در کاخ سفید دنبال کرد. آمریکا برای هدف ایجاد تفرقه سیاسی در لبنان، نیمنگاهی به احیای شکاف جریان المستقبل و ریاستجمهوری میشل عون دارد؛ شکافی که بعد از انتخاب میشل عون که به تعبیر نیویورک تایمز، متحد وفادار حزبا... محسوب میشود، تا حدودی خاموش شد. همین عبارت «متحد وفادار» میتواند به خوبی نشاندهنده اشتباه حریری در ایجاد دوقطبی با میشل عون باشد.
نکته مهم دیگر اینکه مواضع ترامپ که از جنس ادبیات مخصوص خودش، به شکل غافلگیرانه بیان شد، به بهانهای جذاب برای رسانههای آمریکایی بدل شده و این تحلیلها به درستی ثابت میکرد که ترامپ با فرض درست بودن مقابله با حزبا... مسیر احمقانهای را در پیش گرفته است.
در نگاه عدهای از روزنامه نگاران آمریکایی، این مسیر به شکلی اجتنابناپذیر محکوم به شکست است و حریری با جریانی که ثبات دولتش را تضمین میکند، وارد مخاصمه آشکار نخواهد شد.
به این ترتیب دو حالت فرض میشود: «سناریوی جدید و مشترک تلآویو و واشنگتن، یا با تدبیر حریری برای ادامه ائتلاف موقت با حزبا... و آرام نگهداشتن فضا، شکست خواهد خورد؛ یا در حالت دیگر، با توجه به ماهیت قهرمانگونه حزبا...(تشدید آن با پیروزی اخیر) و همراهی میشل عون با این جریان، حریری شخصا دچار انزوای سیاسی شده و با چالش جدی در پایگاه اجتماعی مواجه خواهد شد.»
* نویسنده : محمدعلی عبدو پژوهشگر مسائل بینالملل