به‌طور طبیعی آموختن آن هم به شیوه مدارس و دانشگاه‌های امروزی ملزوماتی دارد، آن هم در مدارسی که وقتی برای ثبت‌نام فرزندمان به آنجا مراجعه می‌کنیم، فهرستی طولانی از لوازم و وسایل مورد نیاز به ما می‌دهند. از طرفی در دانشگاه‌ها هم دانشجویان جزوه محور شده‌اند و دست به قلم و دفتر هستند. در واقع همزمان با بازگشایی مدارس و دانشگاه‌ها حجم بالایی از گردش مالی را در کتابفروشی‌ها و نوشت افزار فروشی‌ها شاهد هستیم. فرض کنید هر دانش‌آموز یا دانشجو فقط 25 هزار تومان ناقابل برای خرید دفتر، کاغذ، خودکار، مداد، تراش، پاک‌کن و... بخواهد هزینه کند، مجموع آن 500 میلیارد تومان می‌شود که رقم بسیار بالا و قابل توجهی است. این قابل توجه از این جهت بیشتر خودش را نشان می‌دهد که بدانیم به گفته رئیس اتحادیه صنف نوشت افزار حدود 80 درصد بازار نوشت افزار متعلق به کالاهای خارجی و وارداتی است که با یک دو، دوتا چهارتای ساده در می‌یابیم در همین دو سه هفته پیش‌رو 400 میلیارد تومان ارز از کشور خارج می‌شود که در شرایطی که همه باید به مساله حمایت از تولیدکننده داخلی و اقتصاد مقاومتی توجه ویژه کنیم می‌تواند یک فاجعه باشد.

خرید کالاهای فرهنگی قطعا مانند دیگر کالاها نیست که بتوان با یک بخشنامه مثلا جلوی واردات خودروی سنگین آمریکایی را گرفت یا لوازم خانگی و دیجیتالی فلان برند خارجی را ممنوع الترخیص کرد و... در این حوزه باید از خود خانواده‌ها شروع کرد، این ما هستیم که می‌توانیم با نه گفتن به کالاهای فرهنگی غریبه فرزندانمان را از همان سال‌های نخست زندگی با تعصب و حساس نسبت به تولید داخلی و پیشرفت کشور بار آوریم. در این مسیر و در یکی دو سال گذشته اتفاق‌های خوبی هم رخ داده است و برخی تولیدکنندگان با برگزاری نمایشگاه‌های مرتبط در سراسر کشور نوشت افزار ایرانی و اسلامی را با قیمت‌های مناسب و کیفیت قابل قبول عرضه کرده‌اند.

سینا علی‌محمدی - دبیر چاردیواری