پرویز مظلومی ترسید! این را وقتی می‌شد متوجه شد که بعد از گلی که تیمش به ثمر رساند، با آوردن محمدرضا خرسندنیا به جای یعقوب کریمی، تیمش را به فاز دفاعی برد! در واقع روی آوردن مظلومی به دفاع از دقیقه 55 بازی مقابل پرسپولیس اقدام به خودکشی بود! بخصوص با توجه به مهاجمان و قدرت هجومی تیم برانکو ایوانکوویچ.
در حالی که مظلومی می‌توانست با آوردن بازیکنی سرعتی چون آرش برهانی، خطر را کاهش دهد. با این اقدام او خط حمله تیمش را تقویت می‌کرد و با روی آوردن به حملات بیشتر تیم حریف را تحت فشار قرار می‌داد. قطعاً در چنین شرایطی مهاجمان پرسپولیس فرصتی برای تحت فشار قرار دادن دروازه استقلال پیدا نمی‌کردند. همانطور که وقتی محسن کریمی به بازی آمد، تکاپوهای مثبتی به سود استقلال رخ داد. در همین راستا هم اگر او تعداد مهاجمان سرعتی‌اش را به دو می‌رساند، می‌توانست علاوه بر محافظت از دروازه تیمش، حتی موقعیت‌های گلزنی بیشتری را هم داشته باشد و چه بسا برنده دربی باشد!
 او اما بعد از همان یک گل به مدت 40 دقیقه تیمش را به دفاع برد و طبیعی بود پرسپولیسی که در نیمه اول هم هجومی نشان داده بود و موقعیت‌های زیادی روی دروازه رحمتی به وجود آورده بود، در طول این 40 دقیقه موفق به گشودن دروازه استقلال شود. در واقع با اینکه این دربی مساوی شد اما باید پرویز مظلومی را بازنده بزرگ این مسابقه بدانیم. نه صرفاً به خاطر این تعویض‌ها، بلکه به خاطر اینکه او از پیش از آغاز دربی، برخلاف ادعایی که در نشست مطبوعاتی پیش از بازی‌اش داشت اما ترسید! مجموع تصمیم‌های نادرستی که او در این بازی اتخاذ کرد تا فقط بازنده نباشد! اول از همه خط زدن نام جوان‌هایی که می‌توانستند به تیم او کمک کنند و بعد هم در نظر نداشتن تاکتیک منسجمی برای هدایت بازیکنان به سوی برد و در آخر هم تعویض‌های اشتباهی که بلای جان تیمش شد.  مظلومی که تیم خوبی را با حضور جوان‌ها در اصفهان راهی زمین مسابقه کرده بود، برای دربی نه جوان‌ها را داشت و نه برنامه مشخصی! به همین خاطر او نباید بابت این تساوی خوشحال باشد که پرویز خان دربی را بد باخت!