در حالی که سخن از ۵۰ رویداد گردشگری ملی و بینالمللی در کرمان برای سال ۱۴۰۵ به میان آمده، بخشی از میراث کهن این شهر در خاموشی فراموششدهای فرو رفته است؛ بازار قلعه محمود، نخستین بخش بازار جنوبی کرمان، همچنان چشمانتظار مرمت و زندگی دوباره است.
در قلب تاریخ کهن کرمان، جایی میان خیابان امام و بازار میدان قلعه، بازاری ایستاده که زمانی تپش اقتصاد و تبادلات فرهنگی دیار کریمان را شکل میداد. بازار قلعه محمود، یادگاری از روزگار قاجار، با ۱۲۳ حجره، آبانبار، حمام و مسجد، اکنون نه تکیهگاه صنعتگران است و نه مأمن رهگذران. جز صدای پای چند عابر و روشنایی نانواییای و پیرمرد پنبه زن تنها، هیچ نشانی از رونق گذشته در این ۵۰۰ متر کالبد فرسوده به چشم نمیخورد.
در حالی که طرح «لبخند دنیا به کرمان ۱۴۰۵» با شعار برگزاری دهها جشنواره و رویداد تعریف میشود، سهم این بنای کهن از لبخند دنیا، غبار فراموشی است. خیابانهای نوساز، بازار تاریخی را دو نیم کردهاند و چراغ مغازههای سنتی در دل تاریکی خاموش مانده است. اگر قرار است کرمان لبخند دنیا را بر چهره خود ببیند، باید این لبخند از دل تاریخ و معماریاش آغاز شود، نه از شعارهای تبلیغاتی!
احیای بازار قلعه محمود نه تنها مرمت یک سازه تاریخی، که بازسازی هویت شهری و میراث کهن کرمان است. هنگامی که حجرههای خاموش این بازار در اختیار هنرمندان صنایع دستی قرار گیرد، گردشگر برای دیدن کار زنده هنرمند ایرانی به قلب شهر خواهد آمد. آنگاه لبخند گردشگری، لبخندی واقعی خواهد بود؛ لبخندی که از مواجهه با اصالت برمیخیزد.
کرمان امروز به اقدام نیاز دارد نه شعار. احیای این بازار با همافزایی استانداری، میراث فرهنگی، اوقاف و شهرداری میتواند الگوی موفق همکاری در بازآفرینی شهری باشد. سرمایهگذاری در مرمت بازار قلعه محمود، سرمایهگذاری بر چهرهی فرهنگی کرمان است.
لبخند دنیا به کرمان با مرمت و بازگرداندن زندگی به بناهای تاریخیاش ممکن است، نه با وعدهها و شعارهای رنگارنگ؛ و اگر متولیان فرهنگی خواهان مبارزه با شبیخون فرهنگی هستند باید بناهای تاریخی را مرمت و بازسازی کنند؛ و این میسر نمیشود مگر با شناخت اهمیت میراث کهن این سرزمین و نقش تاثیر گذارش در لبخند دنیا به کرمان.
هر چند که از روی کریمان خجلیم
غم نیست که پرورده این آب و گلیم
در روی زمین نیست چو کرمان جایی
کرمان دل عالم است و ما اهل دلیم
انتهای پیام