آلودگی هوا به عنوان یکی از چالش‌های جدی در کلان‌شهرهای ایران، سلامت عمومی، کیفیت زندگی و توسعه پایدار را تهدید می‌کند. این معضل به دلایل متعددی از جمله افزایش ترافیک، مصرف سوخت‌های فسیلی و عدم مدیریت مناسب منابع طبیعی به وجود آمده است. برای مقابله با این بحران، ضروری است که تغییرات اساسی در الگوهای مدیریتی در سطوح کلان شهری و ملی ایجاد شود.
مدیریت یکپارچه و هماهنگ در حوزه محیط زیست و شهری می‌تواند به کاهش آلودگی هوا کمک کند. به عنوان مثال، ایجاد شبکه‌های حمل و نقل عمومی کارآمد و تشویق به استفاده از وسایل نقلیه غیرموتوری می‌تواند
بار ترافیکی را کاهش دهد و در نتیجه آلودگی را کم کند. همچنین، برنامه‌ریزی برای توسعه فضاهای سبز و پارک‌ها در نقاط مختلف شهرها نه تنها به بهبود کیفیت هوا کمک می‌کند، بلکه بر روحیه و سلامت روانی شهروندان نیز تأثیر مثبت دارد.
علاوه بر این، لازم است که سیاست‌های ملی در جهت کاهش آلودگی هوا بازنگری شود. تدوین قوانین سختگیرانه‌تر برای کنترل آلاینده‌ها و تشویق صنایع به استفاده از فناوری‌های پاک، از جمله اقداماتی است که باید در دستور کار قرار گیرد. همچنین، ارتقاء آگاهی عمومی درباره تأثیرات آلودگی هوا بر سلامت و محیط زیست می‌تواند نقش مهمی در تغییر رفتار شهروندان ایفا کند.
در نهایت، همکاری میان دولت، شهرداری‌ها و سازمان‌های غیر دولتی برای ایجاد برنامه‌های مؤثر و پایدار در مدیریت آلودگی هوا ضروری است. تنها با تغییر الگوهای مدیریتی و ایجاد رویکردهای نوین می‌توانیم از شرایط نامناسب آلودگی هوا گره‌گشایی کنیم و آینده‌ای سالم‌تر برای نسل‌های آینده تضمین کنیم.