عضو هیأت علمی دانشکده علوم حدیث با تأکید بر اینکه پیامبر(ص) حضور اجتماعی زن یا خروج او از منزل را ممنوع نکرده است، گفت: روایتی از امیرالمؤمنین(ع) است که خطاب به مادرشان فاطمه بنت اسد می‌فرمایند «شما کارهای بیرون (آب آوردن) را انجام دهید و فاطمه(س) کارهای داخل (آرد کردن) را انجام بدهد». چرا؟ چون فاطمه(س) مشغول بچه‌داری است .این نشان می‌دهد که اصل خروج زن برای تأمین مایحتاج، ممنوع نبوده و تقسیم کار بر اساس «تسهیل» بوده است نه «تحدید». قرآن کریم نیز حضور اجتماعی زنان را با قیودی همچون نازک نکردن صدا و پرهیز از خودنمایی پذیرفته است و داستان دختران شعیب را به عنوان الگویی از حضور عفیفانه در اجتماع ذکر می‌کند.
به گزارش خبرنگار جماران، حجت‌الاسلام و المسلمین مهدی مهریزی طی سخنانی با موضوع «بررسی روایات فاطمی درباره شئون بانوان»، در مؤسسه پژوهشی فهیم به مناسبت شهادت حضرت زهرا(س)، گفت: اگرچه در منظومه معرفتی اسلام، قرآن کریم باید محوریت و مرجعیت فکری را بر عهده داشته باشد، اما واقعیت تاریخی نشان می‌دهد که بخش اعظمی از فرهنگ دینی مسلمانان توسط «احادیث» شکل گرفته است. فرآیند استنباط و مواجهه با هر حدیثی باید از سه مرحله بنیادین عبور کند؛ نخست «احراز صدور»، دوم «احراز اصالت متن» و سوم «اعمال قواعد فقه‌الحدیث»؛ اگر این فرآیند سه‌گانه طی نشود، بهره‌گیری از حدیث، کاری عامیانه و غیرعلمی خواهد بود.
عضو هیأت علمی دانشکده علوم حدیث تصریح کرد: مشهور است که رسول خدا(ص) کار بیرون از منزل را به امیرالمؤمنین(ع) و کار درون خانه را به حضرت زهرا(س) واگذار کردند و آن حضرت نیز از این تقسیم کار ابراز خرسندی نمودند. اما اگر به صدرِ روایت مراجعه کنیم، معنای کاملاً متفاوتی رخ می‌نماید. ریشه این روایت در کتاب «قرب الاسناد» است و در کتب اربعه مانند کافی یا تهذیب نیست، هرچند مجلسی در بحارالانوار آن را نقل کرده است. بر اساس متن دقیق روایت شکایت و تقاضای آنها نزد پیامبر در باب «خدمتکار» بود. پیامبر(ص) فرمودند که شما اهل‌بیتِ نبوت هستید و نباید خادم داشته باشید. لذا برای اینکه فشار کار بر فاطمه(س) کم شود، علی(ع) کارهای بیرون (شامل آب آوردن و هیزم آوردن برای تنور که جزو کارهای خانه محسوب می‌شد) را انجام دهد؛ نه اینکه حضور اجتماعی زن یا خروج او از منزل ممنوع شده باشد.
وی افزود: مؤید این مطلب، روایتی دیگر از امیرالمؤمنین(ع) است که خطاب به مادرشان فاطمه بنت اسد می‌فرمایند «شما کارهای بیرون (آب آوردن) را انجام دهید و فاطمه(س) کارهای داخل (آرد کردن) را انجام بدهد». چرا؟ چون فاطمه(س) مشغول بچه‌داری است .این نشان می‌دهد که اصل خروج زن برای تأمین مایحتاج، ممنوع نبوده و تقسیم کار بر اساس «تسهیل» بوده است نه «تحدید». قرآن کریم نیز حضور اجتماعی زنان را با قیودی همچون نازک نکردن صدا و پرهیز از خودنمایی پذیرفته است و داستان دختران شعیب را به عنوان الگویی از حضور عفیفانه در اجتماع ذکر می‌کند.
مهریزی ادامه داد: موضوع دوم، بحث «شهادت اُمِ‌ّ ایمَن» در ماجرای فدک است. روایتی در کتاب کافی(باب الحجة) نقل شده که پس از غصب فدک، حضرت زهرا(س) نزد خلیفه اول رفتند و استرداد آن را خواستند. خلیفه شاهد طلب کرد. حضرت، امیرالمؤمنین (ع) و اُمِ‌ّ ایمن را آوردند. با شهادت این دو نفر(یک مرد و یک زن)، خلیفه حکم را نوشت. اما در ادامه روایت آمده است که خلیفه دوم نامه را گرفت و پاره کرد. نکته فقهی و رجالی حائز اهمیت این است که در این واقعه تاریخی مهم، شهادت «یک مرد و یک زن» پذیرفته شده است و امیرالمؤمنین(ع) نیز با علم به عصمت خویش، تنها یک زن (ام ایمن) را همراه خود بردند و نگفتند باید دو زن باشند تا جایگزین یک مرد شوند. عجیب آنکه این روایت مهم در ابواب فقهی «شهادات» مورد استناد قرار نمی‌گیرد و تنها در مباحث کلامی و تاریخی دیده می‌شود. حال آنکه این روایت با سند معتبر در کافی، تهذیب شیخ طوسی و مقنعه شیخ مفید نقل شده است.