برترین‌ها: خانه‌های قدیمی همیشه چیزی بیشتر از چند دیوار و تیر چوبی هستند؛ انگار ردّ نفس‌های گذشته در آنها مانده. همین‌ که پا می‌گذاری داخل، بوی نفتِ چراغ نفتی که زمستان‌ها خانه را گرم می‌کرد، با بوی چای تازه‌دمِ مادربزرگ قاطی می‌شود و یک‌باره تو را پرت می‌کند به عصرهای طولانی کودکی.

روی تاقچه‌ی دیار، کنار عکس‌های قدیمی، زندگی آرامی جریان داشت؛ تاقچه‌ای که همیشه پر از رازهای کوچک و دوست‌داشتنی بود. حیاط با حوض آبی، ماهی‌های قرمز، و شمعدانی‌هایی که از مهر مادربزرگ جان می‌گرفتند، هر گوشه‌اش یک خاطره بود.

خانه‌های قدیمی فقط یادآور گذشته نیستند؛ یک حس امن و گرم در دل دارند، شبیه همان لحظه‌ای که مادربزرگ فنجان چای را جلویمان می‌گذاشت و همه‌ی دنیا آرام می‌شد.