به گزارش "ورزش سه"، تصور می‌کنید حدفاصل بین باخت به نساجی و بازی با ملوان محور اصلی تمرین پرسپولیس بوده باشد؟ اصرار گاریدو به گرفتن میانه میدان با سه هافبک و سپس دستور شوت. بهترین شاگرد این تمرینات کسی نبود جز سروش رفیعی. هافبکی که در انزلی جلوتر از دو هافبک تدافعی یعنی ریگی و خدابنده‌لو بازی کرد، به حرکات تیم ریتم داد و با پاس‌های کوتاه و بلند، نبض میانه میدان را در دست گرفت. 

پرسپولیس در نیمه دوم دقیقا همانی شد که همه انظار داشتند. بدون ترس از دریافت گل جلو کشید و حمله کرد. در چنین فضایی بود که روی یک ضربه ایستگاهی گل خورد اما به روش خودش مومن ماند تا موفق به زدن کامبک شد. بیش از این اگر در آن مناطق، توپ زیر پای سروش با سایر هافبک‌ها می‌افتاد با مکث سعی در پاس دادن می‌کردند اما اصرار گاریدو به شوت زنی و نترسیدن سرانجام موجب ترک عادت شد. سروش رفیعی بازی خوبش را با یک گل زیبا تکمیل کرد. اما اراده قرمزها در برد بود و نمی‌خواستند با مساوی و یک امتیاز به تهران برگردند. 

پرس از جلو و ترس بدون از غافلگیری در ضد حملات، پاداش خودش را داشت. سعید صادقی که همیشه روی ارسال‌ها از بهترین‌های پرسپولیس بود این بار هم استادانه فرستاد و فرجی با ضربه سر کار را تمام کرد. اگر پرسپولیس و بازیکنانش کمی خوش شانس‌تر بودند چه بسا همین صادقی یا علیپور با زدن گل سوم، کار را در همان 10 دقیقه پایانی تمام می‌کردند.

باید این برد را به حساب تغییرات گاریدو در نیمه دوم نوشت. از تغییر پست اورونوف که دیگر در زندان وینگر چپ محبوس نماند تا به زمین آمدن علیپور جای عیسی. پرسپولیس در نیمه دوم نشان داد چرا در همه این سال‌ها قهرمان شده است. دی ان ای آنها در روزهای سخت به دادشان می‌رسد. جایی که بازیکنان به وقتش جری می‌شوند، بهشان بر می‌خورد و بهترین نمایششان را ارائه می‌دهند.

آنهایی که در گوش گاریدو خوانده بودند چند هفته به سروش بازی نده، مشاوره درستی به او نداده بودند. گاریدو محتاج دوست است. دوستانی واقعی، آنهایی که نفع تیم و معلومات را ارجح می‌دانند. گاریدو هم باید به داستان‌های بی‌ربط به آنچه که به محدوده فنی مربوط می‌شود، بی‌توجه باشد. 

او چند روز بعد جدال سختی را در اصفهان دارد. تغییرات کم، استفاده درست از بازیکنان و تعویض‌های خوب از او یک مربی ایده‌آل برای پرسپولیس خواهد ساخت.

عکس‌ها: علی رفعتی