طرفداری | دیون دوبلین (Dion Dublin) زاده 22 آوریل 1959 در شهر لستر انگلستان است. او در پست مهاجم نوک بازی می‌کرد اما توانایی بازی در پست دفاع وسط را داشت. دوبلین کوچکترین فرزند یک خانواده پنج نفره است و خانواده او، از مهاجران منطقه هند غربی به بریتانیا بوده‌اند. مادرش یک پرستار بود و پدرش، فوتبالیست بود و در مقطعی حق انتخاب بین موسیقی و ادامه فوتبال در باشگاه فولام را داشت اما در نهایت، موسیقی را انتخاب کرد. در خانواده دیون، موسیقی، بسیار مورد توجه قرار دارد و همه اعضای آن‌، حداقل نوازنده یکی از سازهای متنوع موسیقیست.

دیون برعکس پدر، از دو راهی موسیقی و فوتبال، فوتبال را برگزید و در تیم واینگستون فیلدز، فوتبالش را آغاز کرد. او سپس به تیم‌های پایه نورویچ سیتی پیوست و در سال 1988 به تیم بزرگسالان این باشگاه رسید. او پس از حضور در تمرینات بزرگسالان نورویچ، بدون بازی رسمی این باشگاه را ترک کرد و راهی کمبریج یونایتد در لیگ سطح سوم انگلستان شد. او در ابتدا به دو باشگاه بارنت و وایکامب قرض داده شد و سپس به کمبریج بازگشت و در 156 بازی، 52 گل به ثمر رساند. او به همراه باشگاه کمبریج، دو بار به مرحله یک‌چهارم نهایی جام حذفی انگلستان رسید و توانست در یک مسابقه، به آرسنال گلزنی کند و بدین‌گونه، نام خود را در فوتبال انگلستان مطرح کند. کمبریج با حضور او به بالاترین سطح تاریخ خود در فوتبال انگلیس رسید و موفق شد به لیگ سطح دوم این کشور صعود کند.

سر الکس فرگوسن، با دیدن بازی‌های دوبلین در جام حذفی، او را در سال 1992 با مبلغی در حدود 1.5 میلیون پوند، به اولدترافورد کشاند. چلسی و اورتون، از دیگر رقبای منچستر یونایتد در جذب دوبلین بودند. او دو فصل برای منچستر یونایتد بازی کرد و خیلی کم به بازی گرفته می‌شد. دوبلین از هفته اول و برای 22 دقیقه پایانی مسابقه، برای منچستر یونایتد به میدان رفت و در شش هفته اول، یک گل سه امتیازی در بازی با ساوتهمپتون به ثمر رساند. او از هفته ششم به نیمکت تبعید شد و در دو فصل حضورش در یونایتد، در 17 بازی، سه گل زد. او در دوران حضورش در یونایتد، از فرگوسن به دلایل غیر فوتبالی یک لقب نامناسب را دریافت کرد و این لقب، یکی از عجیب‌ترین نام‌های مستعار فوتبال انگلستان بوده است. او در دوران حضورش در منچستر یونایتد، به دو قهرمانی لیگ برتر انگلستان و یک سوپرکاپ این کشور دست یافت. او در فصل دوم حضورش بنا بر توصیه فرگوسن شانس حضور قرضی در اورتون را داشت اما این باشگاه در آخرین لحظات از خرید این بازیکن کنار کشید.

دوبلین پس از دو فصل حضور در منچستر یونایتد، با سه میلیون پوند به کاونتری پیوست. خرید دوبلین، یکی از گران‌ترین خریدهای تاریخ باشگاه کاونتری شد و این بازیکن در همان فصل اول با آمار 32 بازی، 13 گل و یک پاس گل، ثابت کرد که ارزشش را داشته است. او در فصل دوم، 37 بازی، 16 گل و در فصل سوم، 35 بازی، 13 گل را به ثبت رساند. در فصل چهارم دوبلین در کاونتری، او در 36 بازی، 18 گل و 10 پاس گل را به ثبت رساند و به همراه مایکل اوون و کریس ساتن، آقای گل لیگ برتر انگلستان در فصل 98-1997 شد. یکی از گل‌های دوبلین در این فصل، به طور خاصی به ثمر رسید. در بازی نیوکاسل و کاونتری و در حالی که شی گیون، دروازه‌بان نیوکاسل، پس از دریافت توپ، قصد شروع بازی را داشت، متوجه حضور دوبلین پشت سرش و خارج از خط کرنر نبود. به همین دلیل گیون، توپ را به زمین انداخت تا برای هم‌تیمی‌هایش ارسال کند و در همین لحظه، دوبلین از پشت سر او سر رسید و پس از توپ‌ربایی، دروازه خالی نیوکاسل را باز کرد. پس از این بازی، شی گیون ایرلندی، با جمله «تنها ایرلندی که نمی‌داند دوبلین کجاست» سوژه رسانه‌های فوتبالی شد. این جمله به کنایه از نام خانوادگی دیون دوبلین که هم‌نام با پایتخت ایرلند است، گفته شده است.

در فصل 99-1998، او هم‌چنان در کاونتری باقی ماند و تا نقل و انتقالات زمستانی، در 10 بازی، سه گل و دو پاس گل را ثبت کرد و در زمستان، با 8.5 میلیون پوند به استون ویلا پیوست. او در ادامه فصل 99-1998 برای استون ویلا، در 24 بازی، 11 گل و چهار پاس گل را به ثبت رساند. دوبلین در سه بازی نخستش برای استون ویلا، در دیدارهای این باشگاه برابر تاتنهام و لیورپول، دبل و در بازی با ساوتهمپتون، هت‌تریک کرد. در فصل بعدی، 29 بازی، 14 گل و چهار پاس گل برای این بازیکن به ثبت رسید. او در اواسط این فصل، در یک بازی دچار شکستگی گردن شد و ممکن بود این مصدومیت به بهای جان یا فوتبالش تمام شود اما در نهایت، این بازیکن موفق شد از این مصدومیت به سلامتی گذر کند و در بازی‌های پایانی برای استون ویلا به میدان برود. فصل سوم، دوبلین گل‌های کمتری را برای استون ویلا به ثمر رساند و آمار 43 بازی، 10 گل و یک پاس گل را ثبت کرد. در این فصل، استون ویلا به فینال جام حذفی انگلستان صعود کرد و سهم این بازیکن، یک گل در مرحله نخست و یک گل در ضربات پنالتی دیدار نیمه نهایی برای بولتون بود که گل‌شدن پنالتی دوبلین، استون ویلا را به فینال حذفی رساند. در فینال حذفی، استون ویلا برابر چلسی شکست خورد و نایب قهرمان حذفی شد. دوبلین در این فصل به همراه ویلا، در تورنمنت اینترتوتو حضور داشت  و یک گل زد.

خریدهای جدید استون ویلا در فصل 02-2001، فضا را برای حضور این بازیکن در ترکیب تیمش، تنگ‌تر کردند و او پس از 30 بازی، چهار گل، به صورت قرضی در زمستان راهی میلوال در سطح دوم فوتبال انگلستان شد و در پنج بازی، دو گل زد. او سپس به استون ویلا بازگشت و در این باشگاه، دو فصل دیگر ماندنی شد. 35 بازی، 15 گل و پنج پاس گل و 28 بازی، سه گل در این دو فصل برای این بازیکن به ثبت رسید. او سپس یک فصل و شش ماه در تیم شهر زادگاهش، لستر سیتی در چمپیونشیپ بازی کرد و در 65 بازی، شش گل و سه پاس گل را ثبت کرد. در نقل و انتقالات زمستانی 2006، دوبلین به سلتیک پیوست تا این باشگاه، نخستین باشگاه این بازیکن خارج از فوتبال انگلستان باشد. او در 11 بازی برای سلتیک، دو گل و یک پاس گل را ثبت کرد و قهرمانی در لیگ کاپ و لیگ برتر اسکاتلند را به کارنامه افتخارات خود افزود. بازگشت به نورویچ سیتی و ثبت 79 بازی، 16 گل و 10 پاس گل در چمپیونشیپ انگلستان، آخرین تجربه دابلین در فوتبال بود و او در سال 2008، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.

او در رده ملی، فقط در چهار مسابقه برای تیم ملی انگلستان به میدان رفت. شکست 0-2 انگلستان برابر شیلی، اولین حضور این بازیکن در پیراهن تیم ملی کشورش بود. او در همین سال، پس از بازی برابر جمهوری چک، دیگر به تیم ملی کشورش دعوت نشد. عدم حضور این بازیکن در جام جهانی 1998، با وجود فرم بدنی خوبش و آقای گلی‌اش در لیگ برتر، از جمله انتقادات جدی وارد بر گلن هادل، سرمربی وقت انگلستان بود. دوبلین پس از بازنشستگی، در شبکه‌های تلویزیونی مختلفی فعالیت کرد و به عنوان کارشناس فوتبال، حضور پیدا کرد. او سپس در یک رئالیتی‌شو به نام «خانه‌های آماده تخریب» حضور پیدا کرد و در میان بینندگان غیر فوتبالی نیز به شهرت رسید. دوبلین سپس فعالیت‌های موسیقی خود را ادامه داد و یک ساز کوبه‌ای جدید به سبک ساز کاخن ابداع کرد. او نام ساز ابداعی خودش را «The Dube» گذاشت. این ساز دارای چهار صفحه است که هر کدام صدای مخصوص خود را دارند. او در سال 2017 با همسرش به نام شریل ازدواج کرد و پس از ازدواج با او، در شهر مرسی‌ساید ساکن شد؛ شهری که باشگاه لیورپول در آن حضور دارد. خانواده دیون، طرفدار لیورپول هستند و او نیز به دلیل بازی در منچستر یونایتد، طرفدار این باشگاه است.