به گزارش خبرنگار ایلنا، «آتش درون» عنوان یکی از نمایش‌های روی صحنه است که از بیست و هفتم آبان‌ماه در سالن شماره سه پردیس تئاتر شهرازاد روی صحنه رفته است.
غزاله لطیفی و مسلم آئینی نویسندگی این نمایش را به عهده داشته‌اند و غزاله لطیفی کارگردان آن است. محسن افشار، رضا آرامش، امید رهبر، امیر عالمی‌فر، یونس حسینی، شادی کریمی، سپیده ساکت‌اف، پروا توکلی، پیوند عزیززاده، مهسا خانی و غزاله لطیفی نیز در نمایش «آتش درون» ایفای نقش می‌کنند.
غزاله لطیفی کارگردان و بازیگر نمایش «آتش درون» درباره این اثر و چگونگی اجرای آن گفت: نگارش نمایش «آتش درون» را پس از دوسالی که آن را در ذهن داشتم، شروع کردم و ابتدای امسال بود که آن را به اتمام رساندم.
لطیفی گفت: وقتی نوشتن نمایشنامه تمام شد نیاز به روتوش و بازنویسی داشت در مرحله اول با دوست و همکارم دکتر مسلم آئینی مذاکره کردم و ایشان بی‌هیچ چشم داشتی نمایشنامه را اصلاح کردند، در خصوص متن و کار با استاد هادی مرزبان مذاکره کردم و ضمن تشویق راهنمایی‌های سازنده و اولیه را کسب کردم.
قصه‌ای درباره رشادت‌های پدر!
این کارگردان افزود: من در کودکی شاهد عکس‌های پدرم در جنگ تحمیلی بودم که در کنار همرزم‌هایش بود و موضوع نمایش «آتش درون» نیز از همین قضیه ناشی می‌شود. من در واقع نوجوانی و جوانی‌ام را در کنار فردی زندگی کردم که از مردان جنگ بود. من با خاطرات پشت سنگر و عشق‌بازی‌های پدرم جوانی‌ام را در دوره جنگ سپری کرده‌ام. من فرزند مردی بودم که برای ماندن در جبهه مغازه طلافروشی خود در خیابان کارون را رها کرد. او برای امرار معاش زن و بچه خود مغازه خود را فروخت و پیغامش به ما رسید! و دیگر از جبهه بازنگشت!
لطیفی تاکید کرد: گوش‌های من بارها داستان فداکاری رزمندگان در جبهه نبرد را شنیده بود. حتی خاطرات شیرین کنسروهای لوبیا و بخشندگی مردان رزم برای رفع گرسنگی سایرین، وقتی آذوقه تمام می‌شد را شنیده‌ام. می‌دانم همین حال عجیب بوده که باعث می‌شده هیچ مردی پای برگشت به شهر خود را نداشته باشد. اینگونه بود که «آتش درون» شکل گرفت و در من زندگی کرد و متولد شد.
رفتن پدرم نقطه عطف داستان نوشتن بود
غزاله لطیفی در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: البته رفتن پدرم نقطه عطف داستان نوشتن بود، بعد از فوت پدرم مطمئن شدم که باید خالق باشم.
او درباره فضا و سبک اجرای نمایش «آتش درون» نیز بیان کرد: این اثر از نوع تراژدی کمدی، با نمای سه بخش مختلف سورئال، رئال و اکسپرسیونیسم و با استفاده از متدهای برشت به صحنه می‌رود.
وی درباره چگونگی انتخاب بازیگران نمایشش نیز اینگونه توضیح داد: برای انتخاب بازیگران باید به سراغ عزیزانی می‌رفتم که در جنگ تحمیلی دستی بر آتش داشتند. لذا ابتدا با آقای محسن افشار صحبت کردم و ایشان با بزرگواری و خوشحالی اولین نفر از بازیگران کار شدند. سایر بازیگران را هم از دوره‌های آموزشی استاد آرش فلاحت پیشه عزیز انتخاب کردم؛ چون به جمع آموزشی آن گروه ایمان دارم و خب خودم نیز هنر آموخته همان گروه بوده و هستم. تعدادی از بازیگران را هم با شناخت قبلی و با علم بر علاقه‌شان به این نوع نمایش‌ها، انتخاب کردم.
لطیفی اذعان داشت: در ادامه با اضافه شدن جناب آقای رضا آرامش به عنوان بازیگر و مدیر تولید، با جذب اکثر عوامل با کیفیت مواجه شدم. به لطف خدای بزرگ با حضور و مساعدت به موقع امید رهبر بزرگوار با عنوان مشاور کارگردان کیفیت اصیلی را برای نمایش «آتش درون» تضمین کردم.
این کارگردان، درباره روند تمرینات تا رسیدن به اجرا نیز گفت: نمایشنامه «آتش درون» را به مدت ۴ ماه تمرین کردیم و تمام بازیگران این نمایش با غیرت و همت بی‌مثال ۴ ماه در خدمت نمایش و تمرینات تمام عیار برای اجرایی بی‌نظیر بودند.
بزرگترین مانع فعلی هزینه‌های اجراست
لطیفی درباره اوضاع این روزهای تئاتر و مصائب اجرا بردن یک اثر نیز به بیان مواردی پرداخت. او بیان کرد: بدون شک بزرگترین مانع فعلی برای نمایش‌ها هزینه‌های اجرایی است. از هزینه تمرینات، عوامل و تجهیزات و سالن‌ها و حمایت‌های کم که بگذریم، مانع بزرگ رقابت با گروه‌های غیر علمی و هنری است.
وی افزود: شاهد نمایش‌هایی هستیم که این روزها با حضور بلاگرها و اینفلونسرها و خوانندگان کشور اجرا می‌شوند و هنرمندان تئاتر کمتری در آن‌ها حضور دارند.
تئاتر با کمبود تماشاگر مواجه است
کارگردان نمایش «آتش درون» ادامه داد: معمولا تماشاگران این سبک کارها به مراتب بیشتر از کارهای هنری خواهد بود و به این واسطه گروه‌های اصیل تئاتر با کمبود تماشاگر مواجه خواهند شد. در این میان بازگشت هزینه‌ها نیز اتفاق نمی‌افتد و اینگونه است که تئاتری‌ها در کسب و کار دچار مشکل می‌شوند.
لطیفی در پایان گفت: در پیشگاه خداوند سجده شکر به جا می‌آورم که این فرصت تلاش در حوزه مورد علاقه‌ام را به من داد. از پدرم نیز ممنونم که موجب انجام این رویداد شد و در واقع خالق نمایش «آتش درون» ایشان است. از مادر نازنینم هم ممنونم و دستبوس او هستم که همیشه چه به لحاظ مادی و هم معنوی کنارم بوده است. او همیشه با چشمان همیشه نگرانش مراقبم بود. او در واقع معلم تمام دوره‌های زندگی‌ام و مشوق‌ترین انسان زندگی من بوده است. مادرم همواره از کودکی در مسیر آموزش تئاتر همراهم بود. او در خانه با من دکلمه و بازیگری را تمرین می‌کرد و همیشه در مسیر رفتن به کلاس‌ها کنارم بود. اینطور بگویم که مادرم اکسیر امید برای من است. در پایان از تمامی عوامل و دوستانم تشکر می‌کنم که هرگز لطف‌شان از سرم کم نشد و همواره کنارم بودند.
عکس: عرفان آقایی