طرفداری | هلموت داکادام (Helmuth Duckadam) زاده اول آوریل 1959 در شهر سملاچ رومانی است. او در پست دروازه‌بان بازی می‌کرد و 193 سانتی‌متر قد داشت. مادر هلموت، دوست داشت او را در تاریخ اول آوریل به دنیا بیاورد اما هلموت، در بامداد دوم آوریل متولد شد. با این وجود، پرستار او، تاریخ تولد او را اول آوریل اعلام کرد تا مادر هلموت، به آرزویش برسد. خانواده هلموت، اصالتی آلمانی داشتند و مادربزرگش، نقش مهمی در تربیت و شکل‌گیری شخصیتش داشت. او در تیم فوتبال شهرش، در سال 1974، فوتبالش را شروع کرد و سپس راهی تیم جوانان گلوریا آراد شد. او در سال 1977 به تیم بزرگسالان کونستروکترول آراد منتقل شد و در سطوح پایین فوتبال رومانی به میدان رفت.

من هم مثل هر بچه‌ای ورزش کردن را دوست داشتم و در زادگاهم، سملاچ، بعد از پایان هر سال تحصیلی، برای تعطیلات و گردهمایی ورزشی با دوستانم لحظه‌شماری می‌کردم. آن زمان همه ورزش‌ها را انجام می‌دادم از بسکتبال و هندبال تا فوتبال. همیشه دوست داشتم درون دروازه باشم و شیرجه بزنم. از همین دوران بود که به دروازه‌بانی علاقمند شدم.

در سال 1978، داکادام به باشگاه یوتی‌اِی آراد در لیگ برتر رومانی پیوست و چهار سال برای این باشگاه بازی کرد و در 53 مسابقه به میدان رفت. هلموت دروازه‌بانی بود که هر مهاجمی را از گلزنی نا امید می‌کرد و استعداد او مورد توجه کارشناسان فوتبال رومانی قرار گرفته بود. او در سال 1982 مورد توجه یکی از بزرگترین باشگاه‌های کشور رومانی یعنی استوا بخارست قرار گرفت و به این باشگاه پیوست. این بازیکن برای نخستین افتخار خود در فوتبال، تا فصل 85-1984 منتظر ماند و در این فصل به همراه باشگاه استوا، به قهرمانی لیگ برتر و جام حذفی رومانی رسید. اولین حضور داکادام در رقابت‌های اروپایی، در جام برندگان اروپا در فصل 85-1984 رقم خورد و استوا بخارست در دو بازی رفت و برگشت برابر رم، فقط یک گل خورد و همین باعث حذف آن‌ها شد. بازی برگشت در رومانی، برای تیم استوا بخارست بسیار حساس بود زیرا رم در بازی رفت در ایتالیا، 0-1 این تیم را شکست داده بود و بازی در رومانی، تنها امید این باشگاه برای بقا در جام برندگان بود. در دقیقه 86 بازی برگشت که همچنان نتیجه 0-0 بود، یک پنالتی برای رم به دست آمد و این، می‌توانست نماینده رومانی را زودتر از سوت پایان، از جام حذف کند اما مهار پنالتی اوبالدو ریگتی، باعث شد تا استوا تا دقایق پایانی برای بقا در اروپا امید داشته باشد؛ هرچند که این مسابقه در نهایت بدون گل خاتمه یافت و رم به مرحله بعدی صعود کرد.

در فصل 86-1985، داکادام و استوا بار دیگر به قهرمانی لیگ برتر رومانی رسیدند اما در این فصل، یک اتفاق تاریخی رقم خورد و استوا بخارست، در کمال ناباوری، به قهرمانی جام باشگاه‌های اروپا (لیگ قهرمانان فعلی) دست یافت. این اولین قهرمانی این باشگاه در اروپا بود و این اتفاق تاریخ با حضور داکادام درون دروازه رقم خورد. این دروازه‌بان در این رقابت‌ها، پنج گل خورد و چهار بار کلین شیت کرد. او در دو بازی مرحله یک‌چهارم نهایی برابر کوسیسی فنلاند و بازی برگشت نیمه نهایی برابر اندرلخت گل نخورد تا تیمش به فینال و بازی برابر بارسلونا در شهر سویل رسید. فینال، در 90 دقیقه و وقت‌های اضافی، نه گلی داشت و نه برنده‌ای؛ بنابراین، تکلیف قهرمان تورنمنت در ضربات پنالتی مشخص می‌شد. ابتدا استوا بخارست بود که پنالتی می‌زد و این پنالتی، توسط دروازه‌بان بارسلونا، خاویر اوروتی مهار شد. سپس داکادام، پنالتی خوزه رامون الکسانکو را مهار کرد تا همچنان در بازی گلی به ثمر نرسیده باشد. دومین ضربه پنالتی بازیکنان استوا بخارست نیز از دست رفت و کار برای این باشگاه رومانیایی بسیار سخت شد اما دروازه‌بان آماده و سبیلوی آنها، بار دیگر پنالتی حریف را مهار کرد و این بار، آنخل پدرازا را ناکام گذاشت. سرانجام بازیکنان استوا، قفل دروازه‌های این بازی را باز کردند و پنالتی سوم خود را به گل تبدیل کردند. بار دیگر نگاه‌ها به سمت داکادام رفت و او باز هم هواداران تیمش را خوشحال کرد و این بار، پیچی آلونسو را مغلوب مهارت‌های خود کرد. استوا پنالتی چهارم خود را گل کرد و حال، دروازه‌بان آنها که سه پنالتی حریف را مهار کرده بود، فقط یک گام تا یکی از بهترین روزهای خودش فاصله داشته باشد. ضربه پنالتی مارکوس آلونسو نیز همانند سه پنالتی قبلی بارسا، توسط داکادام مهار شد تا استوا بخارست، قهرمان غیرمنتظره اروپا در فصل 86-1985 باشد.

او پس از درخشش در فینال اروپا، به «قهرمان سویل» معروف شد. ورزشگاه رامون سانچز پیسخوان، محل برگزاری فینال، به یکی از به یاد ماندنی‌ترین نقاط جهان برای رومانیایی‌ها تبدیل شد. او پس از این مسابقه، با عنوان «اولین دروازه‌بانی که چهار پنالتی متوالی را مهار کرد»، به رکورد گینس رسید و نام خود را در کتاب رکوردهای جهان به یادگار گذاشت. در سال 1986، او به عنوان مرد سال رومانی انتخاب شد و یکی از کاندیدهای دریافت توپ طلای سال شد. در نهایت، او به رتبه هشتم توپ طلای سال 1986 رسید. گفته می‌شد پس از فینال اروپا، باشگاه رئال مادرید، رقیب بارسلونا، به هلموت، یک مرسدس بنز هدیه داد اما او از دریافت آن، خودداری کرده بود. این دروازه‌بان که روزهای خوبی را سپری می‌کرد، ناگهان دچار مصدومیتی شد و مجبور به جراحی شد. دست راست او که در سویل تاریخ‌ساز شده بود، قادر به حرکت نبود و این بیماری نادر، او را از فوتبال دور کرد. او در 27 سالگی، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد و دیگر نتوانست به حضور در زمین چمن ادامه دهد. با این وجود، او پس از سه سال بار دیگر به فوتبال بازگشت و دو فصل در باشگاه واگونول آراد بازی کرد و در سال 1991، بار دیگر از فوتبال خداحافظی کرد. او در رده ملی، در سال 1982، اولین بازی ملی خود برای تیم ملی رومانی را در دیدار با دانمارک تجربه کرد و سپس در دیدار با آلمان غربی نیز، سه دقیقه بازی کرد و دیگر در رده ملی به میدان نرفت.

او پس از فوتبال، به نیروی پلیس رومانی ملحق شد و به درجه سرگردی رسید اما پس از مدتی به دلیل بیماری، به کارش در اداره پلیس ادامه نداد. برنده شدن در لاتاری در سال 2003، باعث شد تا داکادام به آمریکا مهاجرت کند و مدتی در شهر فینیکس در ایالت آریزونا زندگی کند. پس از یک سال زندگی، او دلتنگ وطن شد و به رومانی بازگشت و چند سالی در سیاست حضور پیدا کرد. او در سال 2008، نشان لیاقت ورزشی را از رئیس جمهور کشورش دریافت کرد. در سال‌های 2010 تا 2020، او ریاست افتخاری باشگاه استوا بخارست را برعهده داشت. داکادام پس از مدت‌ها تحمل بیماری، در دوم دسامبر 2024 و پس از عمل جراحی قلب باز درگذشت.