مسیر اقتصاد/ هند که زمانی دریافت کننده کمک‌های بین‌المللی غذایی بود، اکنون به عنوان معمار مهم امنیت غذایی در جهان مطرح می‌شود. این جهش از وابستگی به توانمندسازی، صرفاً یک داستان موفقیت اقتصادی نیست، بلکه یک سازمان‌دهی استراتژیک کشاورزی به عنوان ابزار دیپلماسی است. این سیاست محوری هند باعث تحول نقش آن از یک صادرکننده مهم به یک دیپلمات کلیدی در صحنه امنیت غذایی جهانی شده است.

برای افزایش نقش دیپلماتیک هند در تضمین امنیت غذایی جهانی، دهلی نو باید همکاری‌های دوجانبه و چندجانبه کشاورزی را به ویژه با کشورهای آفریقایی تشدید و از نوآوری کشاورزی به عنوان سنگ بنای سیاست خارجی خود حمایت کند. علاوه بر این، هند باید بسترهای اشتراک دانش در بخش شیوه‌های کشاورزی پایدار را تقویت کند. این توصیه‌های سیاستی برای هند بسیار مهم است تا روند دیپلماتیک خود را به طور مؤثر طی و به رونق کشاورزی جهانی کمک کند.

دیپلماسی کشاورزی هند از طریق گروه ۲۰

ریاست هند در گروه ۲۰ تعهدات جهانی مهمی را در قبال امنیت غذایی ایجاد کرده است. هند با معرفی شیوه‌های کشاورزی هوشمند و انتقال فناوری، تحول در ایجاد انعطاف‌پذیری بیشتر سیستم‌های کشاورزی در برابر تغییرات آب و هوایی را رهبری خواهد کرد. نتایج نشست گروه ۲۰، از جمله ایجاد اتحاد جهانی سوخت‌های زیستی و افزایش سطح امنیت غذایی و تغذیه، بر اهمیت اقدام جمعی برای تقویت سیستم‌های غذایی جهانی تأکید می‌کند. بنابراین، ریاست هند بر گروه ۲۰، نه تنها نقش رهبری آن را نشان می‌دهد بلکه بر پتانسیل بخش کشاورزی برای کمک معنادار به امنیت غذایی و پایداری جهانی نیز تاکید می‌کند.

همچنین، تعهدات گروه ۲۰ از گنجاندن اتحادیه آفریقا به عنوان یک عضو دائمی حمایت می‌کند که صدای کشورهای در حال توسعه را در گفتمان امنیت غذایی جهانی تقویت خواهد کرد. این امر یک پیروزی استراتژیک برای دیپلماسی کشاورزی هند است که ابعاد جدیدی به تعامل آن با کشورهای آفریقایی می‌بخشد. در ضمن، راه را برای ابتکار هند در زمینه مکانیزاسیون کشاورزی در آفریقا هموار می‌کند. پتانسیل آفریقا به عنوان نقطه کانونی برای دیپلماسی کشاورزی هند را نمی‌توان دست کم گرفت. تعاملات فعلی هند اگرچه مفید است، اما می‌تواند به دستاوردهای بیشتری نیز نائل شود. بنابراین، هند باید تلاش‌های دیپلماسی کشاورزی خود را نه تنها به عنوان وسیله‌ای برای تحکیم روابط دوجانبه خود با آفریقا و سایر مناطق جنوبی جهانی، بلکه به عنوان یک حرکت استراتژیک برای کمک به امنیت غذایی جهانی تقویت کند.

مزایای مشارکت کشاورزی هند و آفریقا

در حال حاضر، دیپلماسی کشاورزی هند بذر تعامل با آفریقا را کاشته است. در این میان، ابتکاراتی مانند «مؤسسه کشاورزی و توسعه روستایی هند و آفریقا» و همچنین «اجلاس انجمن هند و آفریقا» به تعمیق این روابط در راستای تأثیر قابل توجه بر توسعه کشاورزی آفریقا ضروری است. چنین تعاملاتی برای هند موجب حضور جهانی قوی آن می‌شود و درها را برای شرکت‌های فناوری کشاورزی هند برای ایجاد جای پای محکم در بازارهای جدید می‌گشاید. همچنین با تبدیل شدن به یک شریک اساسی در تحول کشاورزی آفریقا، کانالی برای طرح قدرت نرم ارائه خواهد کرد. این مشارکت می‌تواند به تنوع روابط دیپلماتیک و منافع اقتصادی هند منجر و با اهداف گسترده‌تر سیاست خارجی هند همسو شود.

در طرف آفریقایی نیز مزایای چنین مشارکتی بسیار زیاد است. با حمایت هند، کشورهای آفریقایی می‌توانند انقلابی را در بهره‌وری کشاورزی تجربه کنند که منجر به افزایش امنیت غذایی، ایجاد شغل و ثبات اقتصادی شود. معرفی فن‌آوری‌ها و شیوه‌های جدید از سوی هند می‌تواند به مقابله با چالش‌های محلی مانند کمبود آب، تخریب خاک و شیوه‌های کشاورزی ناپایدار کمک کند. همچنین، تجربه هند در برخورد با شرایط اقلیمی و اقتصادی-اجتماعی مشابه، آن را به یک الگوی ویژه برای کشورهای آفریقایی تبدیل می‌کند.

هند می‌تواند از طریق ابتکاراتی مانند «اشتراک‌گذاری نوآوری کشاورزی هند و آفریقا» و مدیریت منابع طبیعی، به گسترش همکاری خود با آفریقا ادامه دهد. این ابتکار با معرفی تکنیک‌های کشاورزی نوآورانه متناسب با شرایط محلی، زنجیره‌های ارزش کشاورزی را در کشورهایی مانند کنیا و مالاوی تقویت می‌کند. در همین حال، هند همچنین می‌تواند مشارکت خود را از طریق سازمان‌های جامعه مدنی و سازمان‌های غیردولتی تقویت کند، که نمونه‌ای از آن، مشارکت انجمن زنان خوداشتغال (SEWA) در غنا است. این ابتکار زنان را با تقویت خوداتکایی، افزایش بهره‌وری کشاورزی و ایجاد زنجیره‌های تامین قوی، توانمند می‌سازد.

تاثیر چالش‌ها و فرصت‌های داخلی

این رویکرد دیپلماسی کشاورزی هند همراه با جاه‌طلبی و انعطاف‌پذیری بوده که البته با چالش‌های بسیاری نیز خدشه‌دار شده است. چون هند خود را به عنوان رهبر نوآوری و همکاری کشاورزی در سطح جهانی قرار می‌دهد، باید با پارادوکس‌های درون مرزهای خود هم مقابله کند. به طور خاص، مسائل پایدار با بهره‌وری مزارع خرده‌مالک، مدیریت منابع و تأثیر زیست‌محیطی شیوه‌های کشاورزی همچنان یک نگرانی است. انقلاب سبز که زمانی منادی خودکفایی بود، اکنون باعث هزینه‌های زیست محیطی در مناطقی مانند پنجاب شده که موضوع پایداری به یک نگرانی حیاتی تبدیل شده است. علاوه بر این، نابرابری در دسترسی تکنولوژیکی و زیرساخت‌های کشاورزی بین مناطق مختلف در هند منجر به توسعه و رفاه نابرابر شده است. این ناهمواری گاهی مانع از توانایی هند برای ارائه کمک‌های کشاورزی خود به خارج می‌شود.

با وجود این پیچیدگی‌های داخلی، آرزوی هند برای پیشروی در صحنه جهانی امنیت غذایی کمرنگ نشده است. هند می‌تواند راه حل‌های خردمندانه‌ای را به جامعه جهانی ارائه دهد. مسیر هند در راستای شکوفایی کشاورزی فقط برای فراتر رفتن از چالش‌های آن نیست، بلکه می‌تواند آموخته‌های خود را با دیگران به اشتراک بگذارد. بنابراین، چشم‌انداز آن برای آینده‌ای عاری از گرسنگی ریشه در تصدیق عمل‌گرایانه موانع پیش‌رو دارد. در تصویر بزرگ امنیت غذایی جهانی، هند هم به‌عنوان یک رهبر و هم به‌عنوان یک یادگیرنده، آماده است تا آموخته‌های خود را ترکیب کند تا دنیایی امن‌تر از نظر مواد غذایی ایجاد شود.

منبع: صدای جنوب آسیا

انتهای پیام/ کشاورزی