علیرضا بیرانوند که زمانی با کیفیت فنی بالا خیال مدافعان و مربیان تیم ملی ایران و پرسپولیس را از بابت دروازه راحت کرده بود، طی یک سال اخیر هم‌زمان با افت فنی فاحش، در گردابی از حاشیه‌ها غرق شده است.

او که با ابراز ارادت به ابراهیم رئیسی در بحبوحه اعترض‌های ۱۴۰۱ و کشتار معترضان در خیابان‌های ایران، مقدار زیادی از محبوبیتش را از دست داد، در یک سال اخیر در دروازه پرسپولیس، تیم ملی و تراکتور هم اشتباهات فراوانی مرتکب شده و از طرفی با مصاحبه‌های پی‌درپی تلاش کرده است تا کاهش کیفیت دروازه‌بانی خود را پشت حواشی خودخواسته پنهان کند. از جمله اینکه پیش از مسابقه نیمه‌نهایی جام ملت‌های آسیا مقابل قطر، مقابل دوربین‌ قول داد تا هم‌زمان با برگزاری مراسم حکومتی ۲۲ بهمن، جام قهرمانی را به تهران بیاورد و در جمع هواداران جمهوری اسلامی حضور یابد.

او همچنین مدام مدعی می‌شود که نسل حاضر در تیم ملی فوتبال ایران «بهترین نسل تاریخ فوتبال کشور» است. از طرفی دو سال پیاپی است که با فریب مدیران باشگاه استقلال و فسخ ناگهانی قراردادش با پرسپولیس، هواداران پرطرفدارترین تیم‌های ایران را عصبانی و دلخور کرده است.

اکنون نیز هم‌زمان با ادامه جنجال‌های پیوستن بیرانوند به باشگاه تراکتور و تلاش‌ اطرافیان مسعود پزشکیان برای تبرئه او در ماجراهای فسخ با پرسپولیس یا اعتراف به پرداخت رشوه، این دروازه‌بان تیم ملی پس از پایان دو مسابقه تیم ایران با کره شمالی و قرقیزستان و خوردن چهار گل در این دو مسابقه، علاوه بر تکرار ادعای قبلی درباره بهترین نسل فوتبال ایران به خبرنگاران گفته که معتقد است افزایش انتقادها از کیفیت بازی تیم ملی به دلیل حسادت و هراس «برخی‌ها» از تماشای اولین صعود این تیم با سرمربی ایرانی به جام جهانی است.

ادعایی که تناسبی با واقعیت ندارد، زیرا اولین حضور تیم ملی فوتبال ایران در جام‌های جهانی مربوط به دوران پیش از وقوع انقلاب اسلامی ایران و سال ۱۹۷۸ است که حشمت مهاجرانی، سرمربی تیم ایران، موفق شد ضمن قهرمانی در آسیا، تیمش را به‌عنوان تنها سهمیه قاره کهن در جام جهانی ۱۶ تیمه، راهی آرژانتین کند و شاگردانش در آن جام جهانی عملکردی تحسین‌برانگیز داشتند.

این در حالی است که نه نسل فعلی فوتبال ایران و نه تمام تیم‌های ملی فوتبال این کشور در سال‌های پس از انقلاب اسلامی، هیچ‌گاه موفق نشدند به فینال جام ملت‌های آسیا صعود کنند. بعد از نسل فوتبالی ۱۹۷۸ نیز، آن نسل از فوتبالیست‌های ایرانی به‌عنوان دومین نسل پرافتخار و باکیفیت فوتبال ایران شناخته می‌شوند که به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه راه یافتند و بیش از ۱۵ نفر از آن‌ها طی سال‌های بعد در باکیفیت‌ترین تیم‌های اروپایی توپ زدند و حتی برخی چون علی دایی و خداداد عزیزی، دو بار بهترین بازیکن سال آسیا شدند.

اکنون حواشی علیرضا بیرانوند به حدی رسیده است که خبرنگاران، رسانه‌ها و مجریان صداوسیما نیز به تمسخر او روی آورده‌اند. در آخرین مورد، جواد خیابانی، گزارشگر قدیمی تلویزیون، روز پنجشنبه اول آذر از صاحب پیراهن شماره ۱ تیم ملی ایران خواست به‌ جای اضافه‌ کردن به طبقات ساختمان‌هایش، به طبقات کتابخانه‌اش اضافه کند.

خیابانی سپس با انتقاد از روند جوان‌گرایی در تیم ملی ایران گفت: «بازیکنان جوان ما ویترین‌اند. چرا جوانان را دعوت می‌کنید؟ که روی سکو بنشینند و بازی‌ها را ببینند؟ خب در خانه خودشان می‌بینند. بازیکن جوان که دقیقه ۹۵ وارد زمین می‌شود، نابود خواهد شد. بازیکنان تیم ملی می‌گویند مردم ما را دوست دارند، اما خیلی از مردم ایران که ما را می‌بینند، می‌گویند شما را دوست ندارند. چون شما مردم را دوست ندارید و برای پول بازی می‌کنید.»

در شرایط فعلی که علیرضا بیرانوند ۳۳ ساله روزهای تاریک فوتبالش را سپری می‌کند، خوردن گل‌های آسان و اشتباهات پرتکرار در بازی‌های قبل هم موجب شده است تا اصلی‌ترین حامیان او نیز ناچار به سکوت شوند.