عصر ایران ــ ۲۵ اکتبر ۱۹۹۴، کارولینای جنوبی، با یک تماس تلفنی هراس‌آلود آغاز شد. زنی به نام سوزان اسمیت، با صدایی لرزان به پلیس گزارش ربوده شدن دو فرزند خردسالش، مایکل ۳ ساله و آلکس ۱۴ ماهه، توسط یک مرد سیاه‌پوست را داد. این خبر، همچون آتشی در خرمن، در سراسر آمریکا پخش شد و طی ۹ روز بعد، کشور را در بهتی از وحشت و نگرانی فرو برد.
گزارش را این‌جا ببینید
سوزان و همسرش دیوید، با استفاده از تمامی رسانه‌های موجود، از مردم آمریکا برای یافتن فرزندانشان درخواست کمک کردند. تصویر سوزانِ گریان و عکس‌های معصومانه‌ی مایکل و آلکس، با لباس آبی و تی‌شرت سفید، قلب میلیون‌ها نفر را به درد آورد. رسانه‌ها به طور شبانه‌روزی این ماجرا را پوشش می‌دادند و امید به پیدا شدن کودکان، در دل مردم زنده بود.
اما در چرخشی تکان‌دهنده، پس از ۹ روز، سوزان اسمیت به جنایتی هولناک اعتراف کرد. او به قتل فرزندانش، با حبس کردن آنها در ماشین و غرق کردن خودرو در دریاچه‌ای در نزدیکی خانه‌شان در یونیون کانتی، اقرار کرد. این اعتراف، شوک و ناباوری عمیقی را در جامعه‌ی آمریکا ایجاد کرد. همان مردمی که با سوزان ابراز همدردی کرده بودند، حالا با خشم و انزجار به او می‌نگریستند.
پیکر بی‌جان مایکل و آلکس از دریاچه بیرون کشیده شد و در مراسمی غم‌انگیز به خاک سپرده شدند. مردم از سراسر کشور به کنار دریاچه آمده و با گذاشتن گل، شمع و یادگاری، یاد و خاطره‌ی این دو کودک معصوم را گرامی داشتند. جامعه‌ی آمریکا در سوگ دو کودکی نشست که قربانی بی‌رحمی مادرشان شده بودند.
دادگاه سوزان اسمیت، تحت نظر افکار عمومی و در مقابل چشمان میلیون‌ها نفر برگزار شد. جنایت او آنچنان فجیع بود که بسیاری خواستار اعدامش بودند. اما در نهایت، هیئت منصفه حکم به حبس ابد برای سوزان صادر کرد.
سوزان اسمیت، اکنون نزدیک به ۳۰ سال از حبس ابد خود را گذرانده است. طبق قانون، او می‌تواند درخواست آزادی مشروط کند. با این حال، اتهامات جدیدی، از جمله برقراری رابطه نامشروع با دو نگهبان زندان و همکاری غیرمجاز با یک مستندساز برای ساخت فیلمی از داخل زندان، پرونده‌ی او را پیچیده‌تر کرده و احتمال آزادی مشروط او را کاهش داده است. باید دید آیا سوزان اسمیت، که تراژدی دریاچه را رقم زد و قلب یک ملت را به درد آورد، شانسی برای بازگشت به جامعه خواهد داشت یا خیر.
فیلم های دیگر