حمید حسین‌خانی، نویسنده و کارگردان نمایش «سَفیران عشق» با بیان اینکه این نمایش یکی از رویداد‌های کنگره ملی شهدای کاشان بود که هر شب میزبان حدود ۴ هزار مخاطب بود، عنوان کرد: نمایش بومی میدانی «سفیران عشق» متشکل از ده صحنه است که ۲۲ پرده نمایشی را تشکیل می‌دهد؛ روایت داستان ما در این نمایش از هفت‌هزار سال پیش و از دوران تمدن سیرک شروع و به قصه‌هایی از دوران دفاع مقدس ختم می‌شود.
وی با بیان اینکه تمرکز قصه این نمایش شخصیت‌ها و رویداد‌های تاریخی در شهر کاشان است، افزود: ورود حضرت سلطان علی به شهر کاشان، مراسم قالی‌شویان، روایت‌هایی از شخصیت ابوالرضا راوندی که در جهان تشیع خیلی نقش مهی داشته است تا ماجرای فراگیری وبا و نقش امیرکبیر در مقابله با بهائیت و نقش علمی غیاث‌الدین کاشانی در محاسبه عدد p و اکتشافات دریایی ایشان که ۲۰۰ سال بعد توسط اروپائیان صورت می‌گیرد و ماجرای یک قصه عاشقانه موزیکال که برای اولین‌بار در نمایش‌های میدانی صورت گیرد در این نمایش به مخاطب عرضه می‌شود که در نهایت به بمب‌باران شهر کاشان در دوران دفاع مقدس می‌رسیم.
نویسنده و کارگردان «سفیران عشق» به ابعاد فنی نمایش پرداخت و گفت: در این نمایش ۱۲۰ بازیگر و هنرور حضور دارند و در مجموع حدود ۲۲۰ نفر عوامل ما در نمایش هستند که جدای از تیم هنروران، بسیاری از بهترین‌های تئاتر و سینما ما را همراهی می‌کنند.
حسین‌خانی به چالش‌های کار پرداخت و خاطرنشان کرد: نمایش‌های میدانی یک‌سری خاصیت‌های ویژه خودشان را دارند؛ ما، چون در یک فضای باز هستیم و محیط بزرگ است بخاطر اندازه دکور‌ها و تعداد بازیگر‌ها و تجهیزاتی که مورد نیاز این گونه‌ی نمایشی است مقداری با تئاتر و کار‌های صحنه‌ای متفاوت است؛ این نمایش‌ها بخاطر این ویژگی‌ها مقداری سخت و البته جذاب است. بلاخره قرار است یک فضای دراماتیک ساخته شود که درجریان آن هرشب شرایط جوی و باد و باران در آن ممکن است تاثیر داشته باشد بخاطرهمین میزان جلوه‌های ویژه و میزان حجم تجهیزات نورپردازی به مراتب زیادتر است. ما به واسطه تجربه همکاری که با طراحان داریم، در این اجرا‌ها به یک ادبیات مشترک رسیده‌ایم و هر سری سعی کرده ایم تفکراتی که در ذهن داریم را با تمهیدات عوامل فنی اجرایی کنیم لذا در این نمایش از تکنیک‌های مختلف برای ایجاد فضای برف، باد و باران با ایجاد نورپردازی‌های دراماتیک بهره گرفته شده است.
وی ادامه داد: تیم طراحان‌مان با توجه به تخصصی که دارند سعی می‌کنند آن چه در فکر داریم را اجرایی کنند که هر روز این ایده در حال بزرگتر شدن است، چون در ابتدای کار شاید نمایش ضعیف‌تر بود، اما در طول مسیر و پروژه‌هایی که اخیرا داشتیم این ایده با اضافه شدن تکنیک و تکنولوژی درحال تکمیل شدن است کمااینکه ما درحال بهره‌گیری از به‌روزترین تجهیزات روز دنیا هستیم. یعنی از قوی‌ترین محصولات نورپردازی، بهترین نسخه‌های جلوه‌های ویژه و در کنار آن تخصص عواملی که در کنارمان هستند، بهره می‌گیریم.
حسین‌خانی به ارائه توضیحاتی درخصوص حضور راوی در این نمایش بومی و میدانی پرداخت و با بیان اینکه خانم «سعیده عرب» از بازیگران مطرح تئاتر و سینما تا نیمه‌های راه در این نمایش همراه ما بودند و روایت قصه را برعهده داشتند که بخاطر مشغله‌هایی که داشتند از ما جدا شدند و «فاطمه رادمنش» جایگزین ایشان شد، گفت: هم‌ا‌کنون و در این شب‌ها خانم فاطمه رادمنش روایت نمایش را انجام می‌دهند؛ ایشان به عنوان نمادی از مادر سرزمین ایران در نمایش قصه‌ها را روایت می‌کنند و هربار به عنوان عشقِ مادر به فرزند و عشقِ خواهر به برادر شاهد حضور راوی قصه هستیم به عنوان نماد همدلی و عشق هستیم، چون مادر سرزمین ایران، مادر عشق است لذا در هر فصل ما این نماد را معرفی می‌کنیم که در نهایت در جایگاه راوی قصه قرار می‌گیرند.
وی با تاکید براینکه زبان هنر یک زبان ملموس برای تمام مخاطبین است، گفت: ما بار‌ها با اتفاقات متعدد فرهنگی قصد جلب نظر تمام اقشار مردم را داشته‌ایم، اما در این میان گونه نمایش و هر نمایشی که تاریخ پرفراز و نشیب یک شهر را برای مخاطب روایت می‌کند، هم برای او یک نوع احساس غرور ایجاد می‌کند یعنی ما وقتی با مخاطبین‌مان صحبت می‌کنیم آنها از این اتفاق خیلی راضی‌اند که تاریخ شهرشان و مفاخر و بزرگانشان که شاید هیچ شناختی از آنها نداشته‌اند را می‌شناسند، این نقطه اصلی ما در این نمایش است.
کارگردان این نمایش با بیان اینکه در گذشته کنگره‌های شهدا به شکل سنتی برگزار می‌شد و کمتر ابعاد فرهنگی و هنری داشت و بخاطرهمین استقبال نسبت به آن کمتر بود، گفت: اضافه شده این رویداد‌های فرهنگی فصل جدیدی از پیشرفت کنگره‌های شهداست. ما در بخش بخش ایران شاهد تاریخ غنی در مسائل دینی- مذهبی، علمی و فرهنگی هستیم و مخاطب حتماً با این قصه‌ها همزادپنداری می‌کند و خیلی راحت با اینها می‌توان با مخاطب حرف زد و مخاطب خیلی راحت‌تر حرف ما را با این قصه‌ها می‌پذیرد.
حسین‌خانی با بیان اینکه ما این نوع نمایش که قصه‌های بومی شهر‌ها را کار کنیم را از نیشابور شروع کردیم، گفت: این اتفاق به قدری جذابیت ایجاد کرد که به واسطه کار اول به شهر‌های مختلف دعوت شدیم و بعد از کار نیشابور به ساری و کاشان رفتیم و در ادامه چندین پیشنهاد داریم. ما هرجای ایران که قدم بگذاریم پُر از قصه و مفاخر و رویداد‌های تاریخی است که در طول سال‌ها رقم خورده است. اینکه بتوانیم این قصه‌ها را در کنار هم بیاوریم و مخاطب با آنها آشنا شود حتی در این حد که مخاطب مقدار اندکی از فضیلت سید ابوالرضا راوندی را بشنود و بفهمند که چه شخصیت بزرگی در کاشان بوده است، یک‌طوری گوشزد و دارای اهمیت بسیار است. از این‌نظر روایت چنین قصه‌هایی در تمام نقاط ایران وجود دارد و اتفاقات ویژه تاریخی، هنری و فرهنگی در تمام شهر‌ها وجود دارد هرچند روایت اینها برای تیم اجرایی به شدت سخت است.
وی با بیان اینکه نمایش‌های مشابه میدانی در سراسر کشور فعالیت می‌کنند، گفت: این نمایش‌های که در سراسر کشور وجود دارند یک نمایش واحد هستند که در نقاط مختلف تکرار می‌شوند. وقتی شما با یک ژانر و قصه مشخص روبرو هستید همه عوامل قصه و ابعاد آن را می‌شناسند و راحت با آن کار می‌کنند، اما ما در هر پروژه جدید آن‌گاه که وارد شهری می‌شویم چالش‌های جدیدی را برای خودمان و عوامل داریم، چون قصه نمایش متفاوت است و باید از اول طراحی شود، چون سعی می‌کنیم کار‌ها شبیه یکدیگر نباشند لذا ایده‌های مختلفی را برای شهر‌ها در نظر می‌گیریم که تلاش بیش از حد می‌طلبد که یک چالش بسیار بزرگ و جذاب است که باعث می‌شود ما دچار تکرار نشویم.
طراح دکور: مهدی‌اکبری، طراح جلوه‌های ویژه میدانی: محسن روزبهانی، طراح حرکت: علی براتی، طراح نور: علیرضا کریمی، طراح لباس و گریم: شورش معروفی، صدابردار: محمدرضا امیری، دستیار یک کارگردان و برنامه‌ریز: مسعود حاتمی‌کوجانی، بازیگردان: رضا راد، مدیر تولید: مهدی عرب‌پور، مدیر تدرکات: علیرضا داوودی، منشی صحنه: سپیده دارایی‌شرفوندی، خواننده: حمیدرضا منفرد دیگر عوامل این اثر نمایشی هستند.
براساس این گزارش؛ نمایش بومی میدانی «سَفیران عشق» به کارگردانی و نویسندگی حمید حسین‌خانی و تهیه‌کنندگی ابراهیم بهادری از ۱۴ تا ۲۲ آبان‌ماه ۱۴۰۳ در آمفی تئاتر مصلی بزرگ کاشان و از ویژه برنامه‌های کنگره ملی شهدای کاشان بود که روز‌های پایانی آن در حال برگزاری است.
انتهای پیام/