جوان آنلاین: کانال تلگرامی واصولگرا نوشت:

در رثای شیخِ «عقلانیت انقلابی»

تاریخ ایران در هزار سال گذشته همواره شاهد عالمانی بوده که حتی لحظه‌ای راحت طلبی را دنبال نکردند و در انتظار دیوان‌سالاران برای رفع حوائج مردم نماندند و برای ترویج معارف دین قرآن و اهل‌بیت علیهم‌السلام تنها به خطابه‌های علمی بر فراز منبر‌ها بسنده نکردند بلکه در کنار تبیین ترویج تذکر و نصیحت مصداق کامل دعوت عملی مردم به دین خدا و شاهدی بر این فرمایش امام صادق (ع) بودند که «کونُوا دُعَاةࣰ للنَّاس بغَیر أَلْسنَتکمْ».

حضرت امام (ره) در مقدمۀ کتاب «شرح چهل حدیث» مطلبی را به این مضمون مطرح می‌کنند که علم دین و روایت حدیث و علم اخلاق برای تغییر و عمل در حوزه فردی و توسعۀ آن در مسیر اجتماعی است وگرنه بر علم بدون عمل هیچ اثری مترتب نیست.
استاد انصاریان مصداق این عمل اجتماعی از بطن حقایق دینی است. جنوب شهر تهران بار‌ها جوان فاضل امام حسینی‌ای را دیده بود که دستگیر مردان و زنان نا امید می‌شد و در کنار ترویج معنویت و اخلاق حل مشکلات مردم بخش مهمی از دغدغه هایش بود.

یکی از ویژگی‌های اساسی او «عقلانیت انقلابی» ایشان است. عقلانیت انقلابی در ترویج دین و مکتب اهل‌بیت طبعاً دارای بروز و ظهوری است که از سویی در مواجهه با هرگونه تحجر صف‌آرایی می‌کند و از سویی دیگر کنشگری سیاسی روحانیت را محدود به مخالفت یا حمایت از نظام نمی‌کند. ایشان آنچنان که تضعیف نظام جمهوری اسلامی را روا نمی‌دارد طی این سال‌ها هیچ‌گاه از نصیحت مشفقانه همدلانه و امیدبخش نسبت به این نظام مقدس کوتاهی نکرده اند.

شاخصۀ دیگر عقلانیت انقلابی حاج شیخ حسین انصاریان این است که در برابر تفکرات فرقه‌ای و محفلی که می‌خواهند دین را دچار محدودیت کنند و از کنش سیاسی و اجتماعی آن جلوگیری کنند یا تفکرات نوگرایانۀ اهل مسامحه و تساهل که دین اسلام را به یک طریقت صرف تقلیل می‌دهند قد علم می‌کند.

عقلانیت انقلابی استاد انصاریان نه تنها مردم را به خوب و بد تقسیم نمی‌کند بلکه نگاه محبت آمیزش همانند خورشید بر همگان حتی بر آنکه به ظاهر از مناسک دینی فاصله گرفته است می‌تابد و چنان با کرامت با کسی که خود را گناهکار می‌داند برخورد می‌کند که امیدوارانه به التزام دینی پایبند می‌شود. قطعا امروز یکی از نیاز‌های جدی روحانیت در تعامل با توده‌های مردم و نخبگان در صنوف مختلف توجه به این سبک فکر و عمل سیاسی است.

مروری بر کارنامه علمی این عارف عالم باعث تحیر بسیاری از محققان است، اما وجه تمایز این عارف عامل مردمی بودن ایشان است بطوریکه با همۀ وزن علمی و با داشتن قریب به ۱۴۰ اثر ارزشمند هیچ گاه حاضر نشدند ارتباط خود با مردم را کمرنگ کنند و جلسات وعظ مناجات خوانی و روضه خوانی را بعنوان اصلی‌ترین وظیفۀ یک عالم دینی ادامه داده اند.

تقدیر از او اقدامی شایسته بود، اما مهم روش و منش اوست که باید در حوزه‌های علمیه و تمام فضا‌های مذهبی ترویج شود.