شناسهٔ خبر: 68021403 - سرویس ورزشی
منبع: روزنامه خراسان | لینک خبر

گفت‌و‌گو با «عمران کوک‌جیلی» کاپیتان تیم‌ملی والیبال جوانان زیر 20سال که برای سومین بار قهرمان آسیا شدند و امیدها به آینده این رشته را دوباره زنده کردند

دوباره والیبال‌مان را به اوج می‌رسانیم

نویسنده : مجید حسین زاده | روزنامه‌نگار

صاحب‌خبر - اوایل تابستان امسال بود که لیگ کابوس‌وار ملت‌های والیبال برای تیم‌ملی بزرگ سالان کشورمان با 2 پیروزی و 10 باخت به پایان رسید. ضعیف‌ترین نتیجه والیبال ایران در لیگ ملت‌های والیبال در حالی رقم خورد که امید همه ما برای این که دوباره این تیم را در سطح اول والیبال جهان ببینیم، تقریبا ناامید شده بود. اما درخشش تیم‌ملی والیبال جوانان کشورمان در مسابقات قهرمانی مردان زیر ۲۰ سال ۲۰۲۴ آسیا، دوباره رگه‌هایی از امید را در دل والیبال‌‌دوستان روشن کرد؛ به‌خصوص که این تیم توانست مقتدرانه به این قهرمانی دست یابد. مثلا این تیم در ست اول فینال در برابر کره‌جنوبی که با شکست ژاپن در این دوره از مسابقات به فینال راه پیدا کرد بود، با نتیجه 25 بر 12 پیروز شد که نشان از آمادگی بالای بازیکنان کشورمان دارد. تیم‌ملی کشورمان در فینال این دوره از رقابت‌ها با اقتدار3 بر صفر حریف را شکست داد تا قاره کهن به افتخار والیبال ایران به‌پاخیزد. این تیم ضمن کسب هفتمین برد متوالی، به مقام قهرمانی این رقابت‌ها دست یافت. والیبال جوانان ایران امسال هجدهمین حضور خود در این رقابت‌ها را تجربه می‌کرد و باتوجه به کسب مدال خوش رنگ طلا در دو دوره گذشته تاریخ این رقابت‌ها، هت‌تریک قهرمانی کرد. به همین بهانه و در پرونده امروز زندگی‌سلام به سراغ «عمران کوک‌جیلی» کاپیتان تیم ملی کشورمان در این دوره از مسابقات رفتیم که علاوه بر افتخار تیمی، بهترین پاسور این دوره از مسابقات هم شد. 4 ماه تمرینات سنگین و فشرده داشتیم او در ابتدا درباره مسیر قهرمانی در این دوره از مسابقات می‌گوید: «اولا خدا را شکر می‌کنم که زحمات بچه‌ها و کادرفنی به بار نشست و توانستیم قهرمان این دوره از مسابقات بشویم. ما برای شرکت در این دوره از رقابت‌ها، تقریبا 4 ماه بود که تمرینات فشرده و بسیار سنگینی داشتیم و با آمادگی بسیار بالایی در آن شرکت کردیم. در خصوص روز فینال هم شاهد اوج عملکرد بدنی و روانی‌مان در مسابقه بودیم و عطش قهرمانی که در تیم ما وجود داشت، باعث شد تا عملکرد همه بچه‌ها بیش از 20 یا 30 درصد بهتر از مسابقات دیگر شود. بنابراین توانستیم مقتدرانه کره‌جنوبی را شکست دهیم و قهرمان شویم. تیم‌ملی کره‌جنوبی در این دوره از مسابقات با شکست تیم ژاپن، شگفتی‌ساز شده بود اما ما توانستیم با تدابیر کادر فنی و زحمات بچه‌ها، به حق‌مان برسیم و این تیم را در سه ست متوالی شکست دهیم». بهترین پاسورشدن بدون قهرمانی تیم برایم شیرین نبود «کوک‌جیلی» در مسابقات قهرمانی مردان زیر ۲۰ سال ۲۰۲۴ آسیا علاوه بر قهرمانی با تیم‌ملی کشورمان، یک عنوان فردی ارزشمند هم کسب کرد. خودش در این باره می‌گوید: «من بهترین پاسور این دوره از مسابقات هم شدم. طبق نظر کارشناسان برگزار کننده این رقابت‌ها، عنوان بهترین پاسور مسابقات قهرمانی مردان زیر ۲۰ سال ۲۰۲۴ آسیا به من تعلق گرفت که بابت آن خیلی خوشحال هستم. البته مهم‌تر از این عنوان برای من، قهرمانی تیم‌ملی کشورم بود. اگر تیم قهرمان نمی شد، این عنوان دیگر برایم شیرین نبود». بعد از 2نایب‌قهرمانی، صد خودمان را گذاشتیم او درباره یکی از دلایل پرشور بودن این تیم در مسیر قهرمانی و این‌که موفق به شکست همه حریف‌های‌شان شدند، می‌گوید: «من و دیگر بازیکنان این تیم در دوره‌های قبل که در رده سنی نوجوانان با هم بازی می‌کردیم، هم در فینال نوجوانان آسیا و هم در فینال نوجوانان جهان، بازی را واگذار کردیم و دوم شدیم. بنابراین انگیزه بسیار بالایی داشتیم و هم‌قسم شده بودیم تا صد خودمان را برای قهرمانی در این دوره از مسابقات بگذاریم. به‌نظرم همین مسئله باعث شده بود تا هیچ خطا و اشتباهی از خودمان را نپذیریم و فقط برای کسب مدال طلا بجنگیم». همدلی باعث تمرکز و آرامش‌مان شد بهترین پاسور این دوره از مسابقات درباره اصلی‌ترین رمز موفقیت تیم در این دوره از رقابت‌ها می‌گوید: «درباره رمز اصلی موفقیت، اول تلاش بازیکنان و کادرفنی بود. دوم هم این که خیلی همدل بودیم و یکدیگر را دوست داشتیم. یعنی هدف اصلی همه ما موفقیت تیم بود و مهم نبود که چه کسی بازی می‌کند یا روی نیمکت نشسته و ... . این مسئله یعنی همدلی به خصوص در مسابقات حساس‌تر، کمک زیادی به ما کرد و باعث شد تا با آن بتوانیم تمرکز و آرامش خودمان را حفظ کنیم و این نتایج را رقم بزنیم. نتایجی که در نهایت به قهرمانی ختم شد». روزی 8ساعت تمرین، امان‌مان را بریده بود کاپیتان تیم‌ملی والیبال جوانان زیر 20سال کشورمان درباره تمرینات فشرده‌شان قبل از حضور در این دوره از مسابقات می‌گوید: «در اردوی تیم‌ملی برای شرکت در این رقابت‌ها، تقریبا روزی 8 ساعت تمرین داشتیم که امان‌مان را بریده بود ولی کم‌کم که به زمان برگزاری مسابقات نزدیک شدیم، فشار تمرینات طبق نظر کادر فنی کم شد تا بدن آماده‌تری برای شرکت در مسابقات داشته باشیم. این اواخر تقریبا روزی 5 ساعت تمرین داشتیم. علاوه بر تمرینات اختصاصی والیبال، تمرینات بدنسازی هم داریم که باید به آن‌ها پایبند باشیم. تمرینات تکنیکی و تاکتیکی که هم بر عهده آقای «مومنی مقدم»، سرمربی تیم‌ملی کشورمان بود که همین‌جا باید بابت تلاش‌های‌شان که همه ما از نزدیک شاهد آن بودیم، تشکر کنم». تیم ما سبک والیبالی خاص خودش را دارد کاپیتان تیم‌ملی والیبال جوانان درباره این که آیا باید منتظر نسل والیبالی جدید و موفقی باشیم، می‌گوید: «نسل طلایی که بعضی مردم ما را با آن‌ها مقایسه می‌کنند، با تیم ملی جوانان قابل قیاس نیستند. آن‌ها دارای قابلیت ها و ویژگی‌های متفاوتی بودند. تیمی که من دارم از نزدیک با آن‌ها بازی می‌کنم و توانمندی‌هایشان را می‌بینم، سبک والیبالی خاص خودشان را دارند بنابراین در آینده نزدیک ما با یک تیم‌ملی متفاوت و با بازیکنانی با توانمندی‌های متفاوت مواجه خواهیم شد که این توانایی را دارند تا به قدرت اول جهان در رشته والیبال تبدیل شوند. به نظرم، ما نسل‌طلایی بعدی والیبال با سبکی‌خاص هستیم». سعید معروف 2 نه، من «عمران» هستم به «کوک‌جیلی» می‌گویم که تیم‌ملی نیاز به یک سعید معروف 2 دارد؛ آیا او که بهترین پاسور این دوره از مسابقات در آسیا شده، می‌تواند یاد او را زنده کند که می‌گوید: «سعید معروف یکی از بازیکنان بزرگ و قابل احترام در والیبال کشور ما بود که همه ما، توانمندی‌ها و مهارت‌هایش را در تیم‌ملی دیده و به شگفت آمده بودیم. اما من فکر می‌کنم که باید منتظر یک عنوان جدید باشید، یک بازیکن با سبک خودش نه این که تقلید از کسی را داشته باشد، یک بازیکن به نام «عمران کوک‌جیلی» که می‌خواهد تمام تلاشش را برای موفقیت به همراه تیم‌ملی کشور به کار بگیرد». از زمانی که چشم باز کردم، با والیبال آشنا شدم از «کوک‌جیلی» می‌پرسم که چطور استعدادش در این رشته کشف شد که این‌طور پاسخ می‌دهد: «من در یک خانواده کاملا والیبالی به دنیا آمدم و بزرگ شدم. پدر من هم پاسور بوده و در تیم‌های برتر لیگ بازی کرده است. از سمت مادری هم، انگار قانون نانوشته ای هست که همه باید والیبال بازی کنند. بنابراین هم از سمت پدری و هم از طرف مادری، همه والیبال دوست بودند. بنابراین از زمانی که چشمم را باز کردم، با این بازی آشنا شدم. خودم هم از 5 سالگی به‌صورت حرفه‌ای‌تر وارد این رشته شدم. چون پدرم پاسور بود، من هم دوست داشتم که مثل ایشان پاسور شوم». استعدادهای تیم‌های پایه زود فراموش می‌شوند تیم‌ملی والیبال بزرگ سالان کشورمان در لیگ‌جهانی امسال دور از انتظارها ظاهر شد و الان جای خالی‌اش در المپیک هم بدجور احساس می‌شود. «کوک‌جیلی» در این باره می‌گوید: «به نظر من بیشتر از همه، نقش فدراسیون در این مسئله پررنگ‌تر است تا بتواند برای حضور نسل جدید در تیم‌ملی بزرگ سالان برنامه‌ریزی کند تا کم‌کم، استعدادهای جوان‌تر به تیم‌ملی بزرگ سالان تزریق شوند. متاسفانه ما در تیم‌های پایه شاهد این هستیم که بازیکنانی هستند که چندین سال در اوج هستند اما چون توجهی به آن‌ها نمی‌شود، فراموش می‌شوند. در تیم‌ملی بزرگ سالان هم باید امکانات بیشتری فراهم شود تا بتوانیم با ابرقدرت‌های جهان رقابت کنیم. اگر فکر بازیکنان ما فقط والیبال باشد نه مسائل دیگر، مطمئن باشید که نتایج طور دیگری رقم خواهد خورد». ورق والیبال جهان را به نفع ایران برمی‌گردانیم او درباره پیشرفت تیم‌ملی والیبال ژاپن در چند وقت اخیر هم می‌گوید: «شما ببینید، چند سال پیش که والیبال ما در اوج بود، ژاپن جزو قدرت‌های جهان در این رشته ورزشی به حساب نمی‌آمد. اما نسلی که الان در والیبال ژاپن می‌درخشد و بازی‌های خوبی از خودش ارائه می‌دهد، از چند سال قبل در حال کسب تجربه بوده اند و الان داریم ثمرات برنامه‌ریزی طولانی مدت‌شان را می‌بینیم. من احساس می‌کنم که تا چند سال آینده، دوباره ورق عوض خواهد شد و ما با این تیم‌های پایه قدرتمندی که در چند سال اخیر شاهد درخشش‌شان هستیم، به اوج خواهیم رسید. ما می‌خواهیم و البته می‌توانیم که والیبال‌جهان را مقهور خودمان ‌کنیم و دوباره والیبال‌مان را به اوج برسانیم به شرطی که همه چیز درست پیش برود و حمایت‌های لازم از ما شود. وقتی یک کشوری برنامه‌ریزی درستی داشته باشد، قطعا با تلاش، به نتیجه درست خواهد رسید». استعدادهای‌والیبالی خیلی‌خوبی داریم «من براساس آن چیزی که دارم می‌بینم، کشور ما در رشته والیبال استعدادهای خیلی خوبی دارد و مردم به‌خصوص خانواده‌ها هم در چند سال اخیر شناخت بیشتری از این رشته ورزشی پیدا کردند و آگاه‌تر شدند». کاپیتان تیم‌ملی والیبال جوانان با این مقدمه می‌افزاید: «همچنین علاقه پدر و مادرها برای این که بچه‌شان را در صورت داشتن یک سری فاکتورهای جسمی به والیبال بفرستند، نسبت به گذشته افزایش پیدا کرده است. «هینن» که این روزها سرمربی تیم‌ملی والیبال چین است، در یکی از مصاحبه‌هایش اشاره کرد که ایران در حال حاضر تیمی است که بهترین استعدادهای جهان را دارد. بنابراین هر‌قدر به این رشته در کشور ما توجه شود، والیبال ما قدرتمندتر خواهد شد و شاهد تیمی خواهیم بود که بتواند به موفقیت‌های بیشتری دست یابد». حمایت خانواده‌ها نبود، قهرمان نمی‌شدیم او درباره نقش خانواده‌های بازیکنان در موفقیت‌های فردی و تیمی آن‌ها می‌گوید: «والیبال خیلی رشته سخت و پرزحمتی است. تابستان امسال، من فقط دوبار به خانه‌مان آمدم و به خانواده سر زدم بنابراین فشار جسمی و روحی و روانی زیادی را تجربه کردم. مصدومیت و درد هم داشتم که همه این‌ها با یک قهرمانی شیرین شد و خستگی‌اش از تن‌مان در رفت. ما کلا با ذهنیت قهرمانی تمرین می‌کردیم و این خیلی به ما کمک کرد. همراهی خانواده در این مسیر، کمک شایانی بود. خانواده بازیکنان از نظر من، 100درصد در این قهرمانی شریک هستند و اگر حمایت‌شان نبود، ما قهرمان نمی‌شدیم. یکی از دلایلی که ما می‌توانیم این شرایط سخت را تحمل کنیم، خانواده‌های‌مان بودند که در هر شرایطی پشت ما ایستادند، کمک و حمایت‌مان کردند و حتی در روزهای بد به ما امید دادند تا بتوانیم ادامه بدهیم. همه بچه‌ها موفقیت خودشان را مدیون پدر و مادرشان هستند که با تمام توان در کنارشان بودند، هستند و خواهند بود». هدف بعدی‌مان مسابقات جهانی است به عنوان سوال آخر از «کوک‌جیلی» درباره برنامه‌هایش برای آینده می‌پرسم که می‌گوید: «من از دوره نوجوانان به تیم‌ملی دعوت شدم اما قبل از آن هم در آکادمی‌ها و مسابقات کشوری مرتب شرکت می‌کردم. دوبار هم در مسابقات نوجوانان آسیا، موفق به کسب عنوان بهترین پاسور شده بودم که با این دفعه در مسابقات جوانان زیر 20 سال، هت‌تریک کردم. در مسابقات کشوری هم چندین مقام قهرمانی دارم. الان و بعد از مسابقات اخیر، همه بچه‌ها تقریبا یک هفته استراحت می‌کنیم و سپس باید به تیم‌های باشگاهی‌مان در لیگ برویم. بلافاصله بعد از این‌که لیگ‌مان تمام شود، باید به اردوهای تیم‌ملی ملحق شویم تا در مسابقات قهرمانی جوانان جهان شرکت کنیم که برای‌مان از اهمیت فوق‌العاده زیادی برخوردار است و از الان به قهرمانی در آن‌جا هم فکر می‌کنیم. البته می‌دانیم که باید خیلی بیشتر و سخت‌تر تلاش کنیم تا به آن دست یابیم».