طرفداری | ترور بال نکونام، باعث شد تا استقلال در این بازی با یک مساوی از زمین مسابقه خارج شود.
پرسپولیس و استقلال در چارچوب هفته بیستم لیگ برتر به مصاف هم رفتند و این دیدار با نتیجه صفر - صفر به پایان رسید اما این بازی از لحاظ فنی چه نکاتی داشت؟
اوسمار همان همیشگی
اوسمار به جز تغییر در ترکیب مدافعین میانی، در سایر پست ها از همان بازیکنان همیشگی استفاده کرد تا پرسپولیس با ترکیبی آشنا وارد این دیدار شود. مهدی ترابی و اورونوف نسبت به سایر بازیکنان آزادی عمل بیشتری داشتند اما تجمع بازیکنان استقلال در مناطقی که توپ در جریان بود، سبب شد تا شاهد درخشش این دو بازیکن، در این دیدار نباشیم.
سروش رفیعی در این دیدار مانند دیدارهای گذشته نزدیک به خط دفاعی پرسپولیس بازی کرد تا بازی با پای ضعیف فرشاد فرجی و علی نعمتی از سوی شماره هفت سرخ ها جبران شود. سروش رفیعی فاصله بین خط دفاع تا حمله پرسپولیس را کاهش می داد تا نقطه اتصال این دو پست به هم دیگر باشد.
هجوم استقلالی ها به بازیکن صاحب توپ
جواد نکونام ترجیح داد در نیمه اول پرس پرسپولیسی ها را با پرس خنثی کند. کافی است به دقایق ابتدایی این دیدار که اوج پرس آبی ها بود نگاه کنید، شاگردان نکونام برای اینکه از پرس پرسپولیسی ها فرار کنند، خودشان امر پرس را انجام دادند و زمانی که عقب تر کار خود را دنبال می کردند و توپ به یک بازیکن پرسپولیس می رسید، با چند بازیکن او را تحت فشار می گذاشتند.
جلال الدین ماشاریپوف در این دیدار بیشتر به سمت چپ زمین مایل بود جایی که باید با دانیال اسماعیلی فر مواجه می شد و جواد نکونام نیز برای استفاده از فضای پشت سر دانیال اسماعیلی فر، تمرکز حملات استقلال را به سمت چپ زمین محدود کرده بود. صالح حردانی مسئول مهار اورونوف در این دیدار بود و برای همین نفودهای کمی را انجام داد تا استقلال از سمت او و قدرت حمله توپ اورونوف ضربه نخورد.
نکونام در این بازی از چهار هافبک استفاده کرد تا در موقع حملات پرسپولیس، در میانه میدان پرتعداد باشند اما نقش اصلی نمایش دفاعی استقلال، روزبه چشمی بود. سوییچ شدن روزبه از خط هافبک به دفاع و از دفاع به هافبک باعث شده بود تا استقلال در مواقع حساس، بتواند نبض بازی را کنترل کند و تا جای ممکن به پرسپولیسی ها موقعیت ندهد.
ترور بال نکونام
در نیمه دوم شرایط تغییر کرد. استقلال از آن شادابی نیمه اول فاصله گرفت و در زمین خود کار را دنبال می کرد. تخریب بازی از سوی شاگردان جواد نکونام مشخص بود، از خطاهای عجیب وسط زمین گرفته تا بازی درگیرانه در میانه میدان. اوسمار در نیمه دوم تصمیم گرفت جای اورونوف و ترابی را عوض کند اما این کار هم خروجی خاصی نداشت. ترابی نیز در دقایقی از بازی به عنوان مهاجم کاذب بازی کرد تا عالیشاه سمت چپ قرار بگیرد اما باز هم خبری از گل نبود.
آمار نیمه دوم به خوبی نشان می دهد استقلال کاملا در دفاع قرار گرفته بود و توپ را به پرسپولیس داد و این دقیقا همان چیزی بود که نکونام می خواست؛ ترور بال! از نرخ امید به گل پایین استقلال گرفته تا تعداد شوت و درصد مالکیت و صفر لمس توپ در باکس پرسپولیس در نیمه دوم به خوبی گواه این موضوع است که اولویت جواد نکونام در این بازی، شکست نخوردن بود و سپس بردن! ذهن محاسبه گر نکونام، ترجیح داد تا روی ضربات ایستگاهی و توپ های بلند سرمایه گذاری کند و اول نبازد و سپس به مسائل دیگر فکر کند.
به هر روی این بازی با نتیجه صفر - صفر به پایان رسید تا شاهد یک دربی سرد و کم موقعیت باشیم. نمی شود بابت این موضوع نیز از جواد نکونام ایراد گرفت زیرا این هم در دنیای فوتبال یک تاکتیک است.