علیرضا منصوریان سرمربی جدید تیم تراکتور تبریز، درباره فلسفه کاری خود در تبریز، نسل طلایی فوتبال آذربایجان، لزوم توجه به بازیکنان جوان، جذب نفرات جدید، نقش کاپیتان تیم ملی در تراکتور و ... صحبت کرد.
به گزارش طرفداری و به نقل از روابط عمومی باشگاه تراکتور، علیرضا منصوریان که به تازگی هدایت سرخپوشان آذربایجان را بر عهده گرفته، در گفتگویی مفصل درباره مسائل مختلف تیم صحبت کرد.
شما تجربیات زیادی از حضور در فوتبال کشورهای مختلف اروپا و آسیا دارید؛ الان فلسفه مربیگری تان چیست؟
با توجه به این که پست من در دوران بازی خودم، پست شماره 10 بود و در تیم ملی هم پشت سر خداداد عزیزی، علی دایی و اصغر مدیر روستا بازی می کردم، به بازی مالکانه و هجومی فوق العاده علاقه دارم. فلسفه مربیگری من، انجام بازی مالکانه و حمله کردن است و به بازی با تک مهاجم هم اعتقاد ندارم. دوست دارم تیم هایم را با دو مهاجم به زمین بفرستم. در برخی بازی ها، کیفیت بازی تیم برای هوادار مهم نیست. مثلاً در بازی های ملی مختلف مانند دیدار مقابل استرالیا در مقدماتی جام جهانی 1998، دیدار مقابل بحرین در مقدماتی جام جهانی 2006 و دیدار مقابل کره جنوبی در مقدماتی جام جهانی 2014؛ فقط مهم این بود که ما بازی را می بردیم و به جام جهانی صعود می کردیم. مهم هم نبود که خوب بازی می کردیم، مهم این بود که بازی را ببریم و به جام جهانی صعود کنیم. در دوران مربیگری، فلسفه من این است که مثلاً اگر در لیگ قهرمانان آسیا هستیم و احتیاج به یک صعود داریم، اصلاً نحوه بازی برایم مهم نیست و باید به نوع بازی نگاه کنیم. آیا بازی است که باید تمیز و شیک بازی کنیم یا اینکه باید بازی فیزیکی بسیار سخت انجام بدهیم؟ شاید حتی در یک جاهایی لازم باشد که زمان بازی را نه به شکل نا جوانمردانه، بلکه با روش فشرده پرسینگ روی تیم حریف از ببین ببرم و تیمم را به پیروزی برسانم. یک نکته ای را هم در مورد بازیکنانی که در عرصه ملی کنار آنها بازی کردم بگویم. من همیشه از اصغر مدیرروستا زیاد نام می برم، چون معتقدم که او مهاجم کلاسیک و شیک بود. همیشه من حسرت حضور چند بازیکن در جام جهانی را می خورم که یکی از آنها اصغر مدیرروستا است. نبردن این بازیکن به جام جهانی کم لطفی بود. چند بازیکن دیگر هم بودند حق شان حضور در جام جهانی 1998 فرانسه بود، اما بنا به دلایل مختلف کنار گذاشته شدند. در جام جهانی 1998 واقعاً سه، چهار انتخاب فوتبالی نبود.
امسال قرار است در فوتبال آذربایجان فعالیت کنید. در سال های نه چندان دور، یک نسل طلایی از بازیکنان آذربایجان در تیم ملی حضور داشتند، اما به نظرتان چرا دیگر مانند آن نسل طلایی در منطقه آذربایجان تکرار نشد؟
من دو قاب از آذربایجان در ذهن خودم دارم؛ یک قاب از حدود 27 سال پیش که تیم های تراکتور و ماشین سازی دربی واقعی با یکدیگر داشتند و تیم شهرداری تبریز هم به لیگ صعود کرده بود. در آن دوران، فضا و تفکرات متفاوتی بر فوتبال حاکم بود و اعتماد به مدیران و سرمربیان با دیدگاه امروز تفاوت زیادی داشت. زمانی که واسیلی گوجا به تبریز آمده بود، تفکر قهرمانی در تراکتور وجود داشت، اما تفکر بازیکن سازی خیلی بیشتر بود. واسیلی گوجا در مسیر جوان گرایی و بازیکن سازی خیلی جلو رفته بود. امروز مردم ما، از تیم شان برد می خواهند، چون تراکتورِ آذربایجان این توانایی را دارد که به واسطه داشتن مالک خصوصی و هواداران پرشور با سایر مدعیان قهرمانی رقابت کند.
اتفاقاً آقای زنوزی همیشه تاکید ویژه ای روی میدان دادن به بازیکنان جوان و بومی دارد.
یکی از شانس های تراکتور در این یکی دو سال اخیر، حضور آقای زنوزی در این باشگاه بوده است. آقای زنوزی برای مردم آذربایجان زحمت می کشد و از جیبش خرج می کند تا باشگاهش در عرصه فوتبال خودنمایی کند. الان چهار باشگاه تنها برای قهرمانی می جنگند و هدف دیگری ندارند. تراکتور بعد از اتفاقات دیدار معروف مقابل نفت تهران در سال 94 دچار یک افت شد، اما پس از حضور آقای زنوزی دوباره اوج گرفت. فرق تراکتور با تیمِ 20 سال پیش این است که هوادارش فقط قهرمانی می خواهد. الان بازیکنان خوب برای شان مهم نیست که فقط در استقلال و پرسپولیس بازی کنند تا دیده شوند. زمانی که سرمربی استقلال بودم، ارائه پیشنهاد به بازیکنان خوب سخت بود، چون آنها می توانستند به تراکتور یا سپاهان بروند و در این تیم ها هم دیده شوند.
در تراکتور نگاه بازیکن سازی هم خواهید داشت؟
طبق صحبتی که با مالک باشگاه داشتم، از نگاه آقای زنوزی خیلی خوشم آمد. ایشان یک نگاه 5 ساله دارند که من هم یک ایده دادم و گفتم که «برای بازیکن سازی و جذب بازیکنان درجه یک، کم ترین کارمان این خواهد بود که 20 الی 30 بازیکن در محدوده سنی 17 تا 23 سال را خریداری کند و آنها را در اختیار تیم های دیگر قرار بدهد تا این بازیکنان تجربه کسب کنند و بعد از این که باتجربه شدند به تراکتور برگردند. با حضور آقای زنوزی، سطح توقع مردم آذربایجان بالا رفته است. تراکتور از حضور سه کاپیتان تیم ملی برخوردار بوده که تاکنون چنین اتفاقی در هیچ تیمی رخ نداده است. برای این که یک تیم در سطح اول فوتبال بازی کند، باید هم ستاره خوب داشته باشد و هم جوان فوق العاده. این موضوع باعث شده که یک انگیزه هم برای بازیکنان جوان ایجاد شود. در زمان ما، استقلال و پرسپولیس کعبه آمال بودند، اما امروز بازیکنان خوب راهی تراکتور و سپاهان می شوند. در باشگاه فولاد خوزستان هم این روزها شاهد اتفاقات خوبی هستیم و با توجه به این که این تیم موفق به کسب سهمیه آسیا شده، چند بازیکن خیلی خوب راهی فولاد شده اند و در این تیم حضور دارند.
حضور تیم هایی مانند تراکتور و سپاهان عملاً فوتبال ایران را از دو قطبی بودن خارج کرده است.
چند وقت پیش من از کلمه سه قطبی استفاده کردم، اما حالا می خواهم بگویم که فوتبال ما چهار قطبی شده است. من بچه جنوب شهر هستم و 90 درصد دوستانم را ترک زبان تشکیل می دهند. نمی توانم بگویم که من صرفاً به آذربایجان تعلق خاطر دارم، چون ترک زبان ها در همه جای ایران هستند. الان تراکتور بخشی از انرژی فوتبال را به سمت آذربایجان سرازیر کرده و در کنار سپاهان، استقلال و پرسپولیس؛ چهار قطب بسیار قوی را در فوتبال ایران ایجاد کرده اند. در کنار این چهار باشگاه، فولاد خوزستان هم رشد خیلی خوبی داشته است. فوتبال ما از دو قطبی بودن خارج شده و رشد خیلی به فوتبال ما نزدیک است و حالا باید تفکرات حرفه ای را پیاده کنیم که جذب ستاره های جوان و نوجوان و ایجاد یک آکادمی حرفه ای در آذربایجان از جمله این اقدامات هستند. تراکتور باشگاه خصوصی است و تصمیمات خیلی سریع گرفته می شود، اما در باشگاهی که احتیاج به مصوبه دارید، بوروکراسی اداری سرمربی را می کُشد.
این روزها نگرانی هواداران، تقویت تیم است. تراکتور ستاره دارد، اما تقویت تیم و اضافه شدن بازیکنان جدید به چه شکلی خواهد بود؟
این که ما سریع و باعجله شروع به فعالیت در بازار نقل و انتقالات کنیم، زیاد منطقی به نظر نمی رسد. ما در یک فضای واقعی زندگی می کنیم و فضای مجازی در تفکرات من جایی ندارد. زمانی که من از نفت تهران به استقلال رفتم، صفحه شخصی ام را حذف کردم. چون نمی خواستم تمرکزی روی فضای مجازی داشته باشم.
رویه تان در تراکتور به چه شکلی خواهد بود؟
من در تراکتور هم این تفکر را دارم. بعد از این که با تراکتور قرارداد امضا کردم، می خواستم صفحه شخصی ام را ببندم. امکان ندارد من در فضای مجازی یک صفحه فوتبالی را باز کنم و کامنت های آن را بخوانم. متأسفانه فضای مجازی، فضای ناهنجاری است. این فضای مجازی تأثیری در تفکرات من ندارد، اما متأسفانه جریان سازی می کند. ما باید دست به دست هم بدهیم تا از جریان سازی منفی در فوتبال آذربایجان جلوگیری کنیم.
درباره جذب بازیکن جدید که نگرانی اصلی هواداران است، صحبتی نکردید.
زمانی که با تراکتور قرارداد امضا کردم، به من اطلاع دادند که هواداران از عدم جذب ستاره ناراحت هستند. ما آماده جذب چند ستاره هستیم، اما باید براساس نیازهای مان اقدام به جذب بازیکن کنیم. مثلاً در پست هافبک زیاد بازیکن دارم و نباید در این پست بازیکن جدید بیاوریم. با این حال، فصل گذشته تنها دو بازیکن در پست مدافع میانی داشتیم و در برخی پست های دیگر هم با کمبود بازیکن مواجه بودیم که باید در این پست ها بازیکن جدید به خدمت بگیریم. حتماً هم باید خریدهای خوب انجام بدهیم. باید در تمامی پست ها، خریدهای خوب داشته باشیم، اما الان تمام توان مان را گذاشتیم که در یک هفته آینده سه، چهار خرید فوق العاده خوب انجام بدهیم و در پست هایی ایراد داریم، تیم را تقویت کنیم. چند بازیکن جوان هم خودم آماده کردم و چند بازیکن جوان هم از تیم های دیگر مدنظر داریم که می خواهیم آنها را به تیم مان بیاوریم. ستون و شاکله تیم ما خیلی خوب است و فقط باید نقاط ضعف مان را پوشش بدهیم، اما در پست هایی که مشکلی نداریم نباید بازیکن جذب کنیم. هواداران مطمئن باشند که ما عقب نمی مانیم و قصد داریم 7 سهمیه ای که داریم را به بهترین شکل و با جذب بازیکنان مدنظرمان پُر کنیم.
تمرینات از چه زمانی آغاز می شود؟
ما اعلام کردیم که تمرینات مان از شنبه هفته آینده در ورزشگاه بنیان دیزل آغاز خواهد شد. من به سه بازیکن بالای 30 سالمان به همراه احسان حاج صفی سه روز بیشتر استراحت دادم. سعی کردیم استراحت این بازیکنان را به 20 و استراحت بقیه را به 17 روز برسانیم. بازیکنان جدید هم به زودی به تیم اضافه خواهند شد. شیوع ویروس کرونا باعث شد که لیگ به مدت زیادی تعطیل شود و در ادامه با فشردگی بسیار زیاد به اتمام برسد. تراکتور هم با 14 بازیکن فصل را ادامه داد و به همین خاطر باید برنامه ای داشته باشیم که این بازیکنان بتوانند ریکاوری کنند.
در تمرینات چه روندی را طی خواهید کرد؟
در هفته نخست تمرینات، به آماده سازی تیم خواهیم پرداخت، اما باید خیلی زود آماده شویم. رقبای ما با 80 درصد آمادگی از رقابت های لیگ قهرمانان آسیا وارد مسابقات لیگ برتر می شوند و پرسپولیس که رقیب نخست ما در مسابقه سوپر جام است، اگر از گروهش صعود کند با آمادگی مطلوب تری به مسابقات می آید. به همین خاطر باید باهوش و زیرک عمل کنیم.
از بازیکنان تیم تا چه حدی شناختی دارید؟
در ابتدای کار، جلسه 4 ساعته ای با مسعود شجاعی داشتم. من از تبریز اطلاعات کافی ندارم، چون همیشه برای دیدارهای مختلف سفر کوتاهی به تبریز کردم و بعد از بازی از این شهر رفته ام. قصد داشتم از فضای شهر تبریز، رختکن تیم، تفکرات بازیکنان و ... اطلاعاتی کسب کنم. با برخی از بازیکنان کنونی تیم پیش از این کار کرده ام اما برخی دیگر را چندان نمی شناسم. در مورد تمامی این موارد با مسعود شجاعی صحبت کردم و خوشحال شدم که فهمیدم رختکن مان، دوستانه و دور از حواشی است. وقتی اینها را از مسعود می شنیدم، لذت بردم. در مجموع، می دانم که سال خیلی سختی در تراکتور خواهیم داشت، اما تمام تلاشم را می کنم تا به کمک بچه ها و هواداران پرشورمان بهترین عملکرد را داشته باشم.
افرادی که مسعود شجاعی را نمی شناسند، از این کار به عنوان دخالت در کار کادر فنی یاد می کنند. به عنوان فردی که سال هاست مسعود شجاعی را می‌شناسید، چه نظری در این مورد دارید؟
ما در سال 2020 قرار داریم. من سرمربی تیم امید، مربی تیم ملی بزرگسالان، سرمربی نفت تهران، استقلال و ذوب آهن بودم. من سال ها در یک سطح خیلی بالاتر و در رده ملی مربیگری کردم. من با فضای بازیکن سالاری مخالفم. در نفت تهران، سید جلال حسینی و ایمان مبعلی را داشتم که دو بازیکن کلیدی تیم بودند و در داخل زمین، ابزار من به حساب می آمدند. شما باید بازیکن را بشناسید. در ذوب آهن هم قاسم حدادی فر را داشتم که در کنار سید جلال حسینی و ایمان مبعلی الگوی اخلاقی هستند. بازیکنانی مانند سید جلال حسینی، ایمان مبعلی، قاسم حدادی فر، ابراهیم صادقی، امید ابراهیمی، خسرو حیدری، پژمان منتظری و حتی مجتبی جباری با تفکرات خاصش، برای دیگر بازیکنان فرهنگ سازی می کنند.
در تراکتور سه کاپیتان تیم ملی را در اختیار خواهید داشت...
من در مورد مسعود شجاعی، اشکان دژاگه و احسان حاج صفی نیز چنین ایده ای دارم. بیشترین نقش را در رختکن تراکتور، این سه بازیکن و مخصوصاً مسعود شجاعی ایفا کردند.
به نظرتان این کار بازیکن سالاری است؟
ما باید تلاش کنیم این تفکر غلط را از دید مردم خارج کنیم. کاپیتان خوب و مقتدر با بازیکن سالاری متفاوت است. شاید من به یک نکته ای برسم که در یک بازی از این سه بازیکن استفاده نکنم، اما این ربطی به شخصیت و قداست آنها ندارد. این بازیکنان، کمک حال مربی هستند. وقتی شما بازیکنان اخلاق مداری مانند شجاعی، دژاگه و حاج صفی دارید، بازیکنان جوان از تک تک رفتارهای آنها درس می گیرند. به هیچ عنوان قداست این سه بازیکن در باشگاه تراکتور شکسته نخواهد شد، چون آنها سمبل باشگاه تراکتور هستند و هیچ نسبتی با استقلال و پرسپولیس ندارند. مسعود شجاعی، اشکان دژاگه و احسان حاج صفی پیشکسوتان آینده نسل جدید باشگاه تراکتور هستند که در سطح اول دنیا فوتبال بازی می کنند. این را با بازیکن سالاری اشتباه نگیرید. بازیکن سالاری این است که یک بازیکن بزرگ در رختکن انرژی منفی بدهد و بخواهد رختکن را از کنترل سرمربی خارج کند که اگر من چنین چیزی احساس کنم گردنش را می گیرم و از باشگاه به بیرون پرتش می کنم. پیش از این همچنین کاری کرده ام؛ برخی ها به تلنگر نیاز داشتند و به آنها تلنگر زدم، اما بعضی ها پرتاب به خارج از باشگاه می خواستند.
در چند وقت اخیر پدیده دلالی و ناپاک بودن فوتبال ایران سر و صدای زیادی کرده است. هواداران تراکتور می خواهند بدانند که علیرضا منصوریان چه برخوردی با این پدیده دارد؟
اگر من بگویم که فوتبال ایران پاک است، جفا کرده ام و اگر هم بگویم ناپاک است، باز هم حرفم منطقی نیست. فضای دلالیسم و مافیا در فوتبال ایران وجود دارد و نمی توانیم آن را منکر شویم. شما وقتی می خواهید سالم مربیگری کنید، باید تبعاتش را بپردازید. این افراد هم در یک جای مشخص نیستند که آنها را به مردم معرفی کنیم. آنها مانند زنجیرهای یک تریلی 18 چرخ به یکدیگر متصل هستند. منافع فساد، ایجاب می کند که اینها به یکدیگر وصل باشند. این فضا، انسان های سالم را به فضای سکوت می برد، چون آدم های سالم از آبروی شان می ترسند و زیاد وارد تقابل با این مقوله نمی شوند. هواداران فوتبالی ما هم خواص نیستند، خواص در فوتبال ما به جز پیشکسوتان، نهایتاً بخش 500 نفری هستند که به خودشان اجازه می دهند مقابل یک نفر بنشینند و در مورد فلسفه فوتبال حرف بزنند. این ها افراد خداشناسی هستند که از آبروی شان می ترسند و به همین خاطر در سایه می نشینند و خیلی از مواقع، فضای دلالیستم فضای تیم ها را کنترل می کند. یک مسئله ای را هم بگویم. من آقای پیمان یوسفی را خیلی دوست دارم، چون بسیار گزارشگر خوبی است و اصل مطلب را می گوید.با این حال، از آقای پیمان یوسفی یک گلایه ای دارم. او چند روز پیش دیدار منچستر سیتی در لیگ انگلستان را گزارش می کرد و مطلبی را گفت که این الگوی غلطی است. آقای یوسفی عزیز من است، اما یکجا گفت که «ایجنت ها تیم ها را کنترل می کنند. مدیر برنامه رونالدو این تیم را بسته و در فوتبال ما هم غیر طبیعی نیست که مدیر برنامه ها یک تیم را کنترل کنند.» این موضوع در فوتبال ما کارایی ندارد، چون ما اصول حرفه ای نداریم. افرادی که کارگزار رسمی فیفا و فدراسیون فوتبال هستند کاملاً قابل احترامند، اما اگر یک مدیر برنامه در ایران بخواهد فضای تیم را کنترل کند، مسیر باشگاه کلاً به جاده خاکی می رود. ما هنوز نمی دانیم که در این طرف دیوار هستیم یا آن طرف دیوار؛ یکجا لازم شد ادعا می کنیم حرفه ای هستیم و یکجا هم که لازم است، می گوییم آماتور هستیم. ما نباید این صحبت ها را مطرح کنیم، چون در حالت عادی گریبانگیر فضای دلالیسم هستیم.
این حرف ها می تواند مشکلاتی برای تان ایجاد کند.
من آدمی نیستم که بترسم، چون به جز خداوند، خانواده ام و برخی دوستانم، وامدار کسی نیستم. این افراد مشاوره و ایده به من می دهند. من برای بازیکن خرج می کنم تا هیچ وقت بدهکار او نباشم. من یک پسر بچه بسیار ساده در جنوب شهر تهران بودم و به تمام افتخاراتی که فکر می کردم رؤیای یک بچه باشد، رسیدم. عاشق پیراهن علی آقا پروین بودم و در زمان حضورم در تیم ملی حتی در تمرینات هم اجازه نمی دادم کسی پیراهن شماره 7 را به تن کند. برادر من و برخی از شرکایم پرسپولیسی هستند، اما احترام به هوادار فوتبالی، اصول کاری ام بوده و هست.
با توجه به صحبت هایی که با مالک باشگاه داشتید، چه رویه ای در تراکتور پیاده خواهید کرد؟
از آقای زنوزی هم درخواست کردم که به من اجازه مبارزه با این فضا را در فوتبال تبریز داشته باشم. می دانم کار سختی است، اما پیش از اینکه به تبریز بیایم، پیام های بسیار زیادی از افراد دلسوز داشتم که دردل فوتبالی با من کردند. تمام این پیام ها را خواندم، چون برای تک تک این افراد احترام قائلم. اگر من در این فضا شکست هم بخورم، ایرادی ندارد. از بازیکنان نسل 98 همانند من زیاد هستند که همگی با این فضا مبارزه می کنند، اما به مردم آذربایجان و هواداران تراکتور قول می دهم که امانت دار پیراهن شان هستم. از باشگاه می خواهم قراردادم را منتشر کند تا با مقایسه با بعضی از باشگاه ها ببینیم چه کسانی فضای فوتبال را از لحاظ مالی خراب می کنند.
یک سری از حواشی که برای شما ایجاد شد، این بود که برخی ها علیرضا منصوریان را متعلق به یک تیم خاص می دانستند.
رنگ ها برای من کاملاً کنار گذاشته شده است و اصلاً رنگی برای من وجود نخواهد داشت. در حوزه فنی با تمام وجود برای تراکتور می جنگم و به پرشورها قول می دهم در حوزه غیرفنی نیز اجازه نمی دهم یک نفر به تیم شان «ناخنک» بزند. تا روزی که هستم، با تمام قوا برای مردم آذربایجان می جنگم. من بدون اینکه تجربه ای از زندگی در اصفهان داشته باشم، اما خاطرات خیلی خوبی از این شهر دارم که امیدوارم این اتفاق در تبریز هم برایم رخ بدهد. تبریز را شهر خودم می دانم و با یک ذهنیت قبلی به تبریز می آیم، چون داماد یک خانواده ترکزبان هستم و از 5 سالگی در جنوب شهر تهران با ترک زبان ها زندگی کردم که پایگاه مردم خطه آذربایجان در تهران است.
یکی از مربیانی که پیش از این در تبریز کار کرده بود، می گفت «تراکتور برای مردم آذربایجان مانند مذهب است». در این شرایط، علیرضا منصوریان چه دورنمایی برای تراکتور دارد؟
هواداران تراکتور از 25 اردیبهشت 1394 (روز دیدار معروف تراکتور - نفت تهران) به‌عنوان جمعه سیاه یاد می کنند، اما من به آن روز می گویم «روز فوتبال کثیف». با اینکه یادآوری آن روز برای من آزاردهنده است، اما آن روز قهرمانی حق نفت تهران و تراکتور بود. در آن سال، تراکتور هر کجا بازی داشت هوادارانش می آمدند. جالب هم اینجا بود که پرشورها در شهرهایی به حمایت از تراکتور می آمدند که برای این مسیر نه هواپیما پیدا می شد، نه اتوبوس، نه قطار و نه حتی تاکسی! آن سال در دیدار رفت که در تهران برگزار شد، من پیش از بازی از محمد خرمگاه خواستم که فضای ورزشگاه را برایم تشریح کند، او به رختکن آمد و گفت «دور تا دور ورزشگاه هوادار تراکتور است و آن 50 هواداری هم که همیشه برای حمایت از ما به ورزشگاه می آمدند، در بین هواداران تراکتور نشسته اند و این تیم را تشویق می کنند»! تراکتور این هواداران را داشت و ما حتی تماشاگر هم نداشتیم، اما از آن تیم 11 نفر به تیم ملی دعوت شدند. ما برای اولین سال در نفت تهران کار علمی در فوتبال انجام دادیم و GPS تهیه کردیم که ما را مسخره می کردند و می گفتند «پشت کمرتان ادوات جنگی دارید» و مسخره مان می کردند.
درمورد آن روز بیشتر برای مان بگویید.
وقتی برای اولین بار وارد ورزشگاه یادگار امام (ره) تبریز شدیم، من گفتم که می خواهم اول خودم وارد زمین شوم. من فکر می کردم که چون چندین بار بیش از 100 هزار هوادار در ورزشگاه آزادی دیدم، پوست کلفت شده ام. وارد چمن شدم، دیدم کل ورزشگاه نشسته اند، هیچ حرفی نمی زنند و خیلی راحت صدا به 100 متری می رسید. من تعجب کردم، اما یک لحظه دیدم که شروع کردند به انجام تشویق معروف «بئر، ایکی، اوج»! بعد از این تشویق، آنها دیگر تا 3 ساعت بعد هم ننشستند. من تجربه بازی مقابل لیون و لیورپول را دارم و جو ورزشگاه یادگار امام (ره) تبریز مانند آنفیلد بود. هواداران مانند یک جاروبرقی انرژی بازیکن را مانند یک مکنده قوی می گیرند و رعب و ترس را در صورت بازیکن ایجاد می کنند.
بعد از این که هدایت تراکتور را بر عهده گرفتید، چه بازخوردهایی از اطرافیان تان گرفتید؟
احساس می کنم تراکتور برای هوادارش در داخل ورزشگاه به عنوان یک فلسفه و بخشی از زندگی است. من پس از حضور در تراکتور هزاران پیام تبریک داشتم که اکثر آنها از طرف بچه محل هایم بود که ترک زبان هستند. تراکتور در آذربایجان برای هواداران تراکتور خیلی مهم است. آقای زنوزی خواسته فکری هواداران را برآورده کرده و سه کاپیتان تیم ملی را به تبریز آورده و امکانات سخت افزاری را قوی کرده است. تراکتور بخشی از زندگی مردم ترک زبان کشور شده است که بعد از قهرمانی این تیم در جام حذفی پیام تبریک از سوی رییس جمهور تاتارستان و شهردار آنکارا دریافت کرده است. یعنی هر کس که احساس می کند توانایی تکلم به زبان ترکی دارد، به تراکتور تبریک می گوید؛ مهم هم نیست که ترک قشقایی باشد یا در تهران و یا هر جای دیگری مستقر باشند. همه اینها تراکتور را دوست دارند.
پس درمورد وضعیت موجود در تبریز، ذهنیت کامل دارید.
این قول را به هواداران می دهم که با تمام وجود برای تراکتور تلاش می کنیم تا شرمنده خودمان و آنها نباشیم. از هواداران هم می خواهم تمرکزی روی فضای مجازی نداشته باشند، جریان سازی ها را پیگیری نکنند و به فضای واقعی روی بیاورند. فضای واقعی ما، 90 دقیقه های مختلفی است که در سوپر لیگ، لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا خواهیم داشت. قول می دهم دستی از تیم ما به بیرون دراز نمی شود تا التماس کمک به دلالیسم داشته باشیم و ان شاءالله آن دست ها را کوتاه خواهیم کرد. می دانم این صحبت ها در برخی وبسایت های خبری برای من تبعاتی خواهد داشت که همه می دانیم چه کسانی هستند. این ها یک 6 ضلعی هستند که دو ضلع شان در خارج از کشور حضور دارند و سفره شان با هم یکی است. من به جز خداوند، از هیچ کس نمی ترسم. افتخار می کنم که چه در استقلال و چه در رده ملی شاگرد پرویز دهداری، محمد مایلی کهن و برخی دیگر از مربیانی بودم که همگی با این پدیده مبارزه کردند.