امیر اسدی- قطر
بازی اول به دل‌مان چسبید؛ فوتبالی روان، هجومی و با برنامه که یادآور روزهای خوب فوتبال ایران در دهه 70 بود. همان روزهایی که محمد خاکپور در نقش یک مدافع میانی بازیساز، در قلب خط دفاع تیم ملی قرار می‌گرفت و تیم ایران با مجموعه‌ای از ستاره‌های پر نام و نشان بازی‌های زیبایی را از خود به یادگار می‌گذاشت. اما حالا خاکپور در نقش سرمربی، می‌خواهد همان تیپ فوتبال را در تیم امید به نمایش بگذارد؛ فوتبالی زیبا که بیشتر متکی بر تکنیک و سرعت است تا قدرت و فیزیک بازیکنان. این را می‌شد از ترکیب تیم ملی فهمید، وقتی بازیکنی مثل روزبه چشمی که در استقلال همواره در خط میانی حضور داشته، یک خط عقب‌تر می‌رود و در قلب خط دفاع تیم امید قرار می‌گیرد تا از توانایی‌های این بازیکن در بازیسازی به بهترین نحو ممکن استفاده شود. حضور کاپیتان تیم امید در قلب دفاع، نشان می‌داد که تیم خاکپور دنبال زیر توپ زدن و بازی مستقیم نیست. یعنی ما نمی‌خواهیم فوتبالی دفاعی، بسته و متکی به ضد حمله از خود ارائه کنیم.
یک نیمه زمان لازم بود تا تیم امید شکل و شمایل خود را پیدا کند؛ اگرچه در همان نیمه نخست هم پیدا بود که شاگردان خاکپور دنبال چه اهدافی هستند و مقابل فوتبال قدرتی و فیزیکی تیم سوریه می‌کوشیدند تا آنچه را که در تمرین مرور شده بود، در زمین مسابقه به اجرا بگذارند.
بازی اول به دل‌مان چسبید، 3 امتیاز به علاوه فوتبال زیبا و روان؛ بردی که بارقه‌های امید را در دل‌ها زنده کرد تا امیدوارانه به المپیک چشم داشته باشیم. اگرچه باید این واقعیت را پذیرفت که قضاوت زود است و شاید مقابل قطر میزبان بتوان بهتر و دقیق‌تر در مورد این تیم پر استعداد حرف زد. اگرچه سوریه به عنوان فینالیست غرب آسیا حریف آسانی نبود اما باز هم ترجیح می‌دهیم که پیشداوری نکنیم و تا بازی دوم منتظر بمانیم.
در تورنمنت‌ها همیشه بازی اول سخت است چون تیم‌ها برای نخستین بار شرایط حساس بازی‌های رسمی را تجربه می‌کنند و باختن در این مسابقه می‌تواند آنها را تا لب پرتگاه سقوط پیش ببرد و یک اشتباه دیگر کافی است تا تمام تلاش‌ها، اردوها و زحمات یک تیم نقش بر آب شود اما تیم ایران قدم اول را محکم برداشت. نه بی‌گدار به آب زد که آنچنان توفانی و شتابزده حمله کند که از دفاع غافل شود و نه ترسو و محافظه‌کار ظاهر شد.
نیمه اول به محک زدن حریف گذشت و نیمه دوم وقتی برای ما محرز شد که می‌توان مثل فینال غرب آسیا، سوریه را دوباره شکست داد، شکل و شمایل هجومی‌تری به خود گرفتیم و نتیجه‌اش 2 گلی بود که روی خلاقیت و تکنیک بازیکنان باهوش ایران به ثمر رسید.
حالا با این نمایش، تیم ایران خود را برای رویارویی با قطر میزبان آماده می‌کند؛ مسابقه‌ای سرنوشت‌ساز که نه فقط تعیین کننده تیم صعودکننده که جدالی برای سرگروهی است. حتما پس از بازی اول، عملکرد تیم ایران توسط قطری‌ها آنالیز خواهد شد و آنها با شناختی کامل مقابل ما قرار می‌گیرند ولی به هر حال تیمی که می‌خواهد به المپیک برسد نه فقط قطر که باید خود را مهیا و آماده برای پیروزی مقابل غول‌های آسیا کند و کیفیتی را که از خود در بازی مقابل سوریه ارائه کرد، در تمام بازی‌ها تکرار کند.
اگر شاگردان خاکپور مثل سرمربی خود که پیش از مسابقات گفته بود: «می‌خواهیم قهرمان آسیا باشیم» فکر کنند و در تمام بازی‌ها برای برنده شدن به زمین بروند، رسیدن به المپیک رویایی دست‌یافتنی و نزدیک است. تا بازی دوم و تکرار یک فوتبال زیبا و هجومی مقابل قطر میزبان صبر می‌کنیم؛ آن‌وقت می‌توان در مورد آنچه خاکپور در این مدت انجام داده بهتر و منطقی‌تر قضاوت کرد.