عصر ایران - آشیان دل به میدانی زده که حالا سرنوشتی مبهم را پیش رویش قرار داده است. همه در جستجوی او هستند و هیچکس نمیداند که پای زمان در سلسله اتفاقات پررمزورازی که دختران شهر را محاصره کرده، در میان است. مسعود مدبر گرفتار در هزارتوی مشکلات و ناتوان از تصمیمگیری است و سمیر در انتظار لغزشهای او، در کمین نشسته است.
سروش هم بیخبر از همه جا تبدیل به مهرهای در زمین بازی دیگران شده است و نمیداند معشوقهاش، نیلوفر، در چه موقعیت بغرنجی گرفتار شده است. تکبهتک این موقعیتهای داستانی میتوانست جرقهای برای شکلگیری و بسط یک روایت پرکشش شود و سریال «هزارویک شب» در همین دو قسمت ابتدایی تلاش کرده است همه این ایدهها را در دل خود جای دهد.
نکتهای که شاید منجر به سردرگمی بخشی از مخاطبان سریال هم شده باشد. برگبرنده اصلی سریال تازه مصطفی کیایی اما همچون تجربه قبلیاش یعنی «همگناه»، همین ریسکپذیری در ورود به دنیایی متفاوت با موقعیتهای داستانی و شخصیتپردازیهای خاص است. ریسکی که تنها در صورتی «هزارویک شب» را به گزینهای جدی برای سریالبازها تبدیل میکند که بتواند سربلند از آن عبور کند.
فارغ از خلاقیت و وسواسی که خود کیایی در انتخاب و پرداخت فیلمنامه آثارش دارد، اینبار اما بهوضوح میتوان ردپای همکار اصلیاش در مسیر پرورش این داستان را در اجزای فیلمنامه دید و این حضور شاید اصلیترین پشتوانه او برای تن دادن به این ریسک بزرگ هم باشد. نغمه ثمینی، چهرهای شناختهشده برای اهالی تئاتر است که ورود گاهبهگاهش به دنیای تصویر همواره موردتوجه بوده است.
در مدیوم شبکه خانگی هم او پرچمدار یکی از ویژهترین اتفاقات در همان سالهای ابتدایی است. ثمینی در کنار حسن فتحی، نقشی محوری در شکلگیری داستان عاشقانه «شهرزاد» و شخصیتهای محبوب و فراموشنشدنی آن سریال داشت و پس از سالها حالا باردیگر در نگارش فیلمنامه یک سریال خانگی دیگر، مشارکت کرده است.
فیلمنامهنویس گزیدهکاری که حتما ایده محوری «هزارویک شب» و نگاه متفاوت طراحان این پروژه به اقتباس از یک اثر ادبی ماندگار، برایش آنقدر وسوسهکننده بوده که باردیگر به میدان بیاید و بخت خود برای جلب رضایت مخاطبان سختگیر شبکه خانگی را به آزمون بگذارد.
سریال «هزارویک شب» با نقشآفرینی بازیگرانی همچون سحر دولتشاهی، پرویز پرستویی، هدیه تهرانی، بهرام رادان، پدرام شریفی و محسن کیایی در همین دو قسمت ابتدایی بخشی از قابلیتهای داستانی خود را عیان کرده و بهوضوح میتوان ریسکپذیری کیایی برای عبور از عادتهای پیشین مخاطبان شبکه خانگی را در آن دید اما آیا این ریسک منجر به توفیق هم خواهد شد؟ حضور نغمه ثمینی چقدر میتواند در این مسیر تأثیرگذار باشد؟ هنوز و بعد از دو قسمت، برای قضاوت زود است.
