در آن دوره بیماریهای واگیردار عامل اصلی مرگ و میر بودهاند.
آمار کلی مرگ و میر
یک گزارش در مورد سال ۱۳۰۰ شمسی نشان میدهد که تعداد کل فوتشدگان در تهران ۴۷۱۸ نفر بوده است. این آمار احتمالاً شامل مردان (۲۸۰۲ نفر) و زنان (۱۹۱۶ نفر) میشده است.
وضعیت بهداشت عمومی در اوایل دوره پهلوی اول (که سالهای مورد اشاره شما در آن قرار دارند) نامطلوب بود و امکانات پزشکی بسیار محدود بود. اقدامات بلدیه (شهرداری) برای بهبود نظافت شهر و بهداشت عمومی تازه آغاز شده بود.
بیماریهای منجر به مرگ
در آن سالها، فقدان آب آشامیدنی سالم و سیستم بهداشتی مناسب منجر به شیوع گسترده بیماریهای واگیردار میشد. منابع تاریخی به طور کلی بیماریهای زیر را به عنوان عوامل اصلی مرگ و میر در آن دوره ذکر میکنند:
وبا
طاعون
سل
آبله
امراض عمومی (این عنوان در گزارشهای آن زمان برای اشاره به طیف وسیعی از بیماریها استفاده میشده و بالاترین عامل مرگومیر بوده است).
این بیماریها به دلیل عدم کنترل به موقع و نبود قرنطینههای مؤثر، به سرعت در جامعه گسترش مییافتند.
دنیای قدیم
