شناسهٔ خبر: 76109164 - سرویس اجتماعی
نسخه قابل چاپ منبع: دانشجو | لینک خبر

عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی:

بزرگ‌ترین نیاز پارک‌ها، آموزش بنیادین و شبکه‌سازی است

عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی و مدیرعامل شرکت دانش‌بنیان، در حاشیه دوره توانمندسازی مدیران پارک‌های کشور تأکید کرد که بخش خصوصی هنوز نمی‌تواند از ظرفیت‌های قانونی حوزه نوآوری به شکل بهینه استفاده کند؛ موضوعی که به گفته او، دلیل اصلی تولد شرکت هم‌آفرین بوده است.

صاحب‌خبر -

بزرگ‌ترین نیاز پارک‌ها، آموزش بنیادین و شبکه‌سازی است

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، رضا قنبری، عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی، رئیس کمیسیون دائمی منطقه ۳ فناوری، عضو کمیته فناوری وزارت علوم و مدیرعامل شرکت دانش‌بنیان در سومین دوره آموزشی توانمندسازی نیرو‌های کلیدی برای مدیریت پارک‌های علم و فناوری در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری دانشجو، در توضیح فعالیت‌های این شرکت دانش‌بنیان، با بیان اینکه سابقه فعالیت در شرکت‌های دیگری در حوزه آی‌تی، اقتصاد دیجیتال و آموزش دارد، گفت: «این شرکت را جمعی از مدیران پیشین پارک‌های علم و فناوری تأسیس کردیم. حوزه دانش‌بنیانی شرکت ما مدیریت نوآوری و تجاری‌سازی است؛ یعنی به هلدینگ‌های بزرگ و پارک‌ها کمک می‌کنیم مدیریت حوزه نوآوری و فناوری خود را ارتقا دهند و از ظرفیت‌های قانونی موجود بهتر استفاده کنند. از طراحی تا پیاده‌سازی و حتی توسعه نرم‌افزار‌های مرتبط را انجام می‌دهیم.»

او درباره انگیزه ایجاد این شرکت توضیح داد: «اصل ساده‌ای وجود دارد؛ می‌گویند نیاز مشتری را پیدا کن. ما در دوران مدیریت پارک‌ها می‌دیدیم که بخش خصوصی نمی‌تواند از قوانین حوزه نوآوری به شکل بهینه استفاده کند. همچنین پارک‌ها مانند بسیاری از بخش‌های کشور، کمبود آموزش‌های بنیادین و پیش‌نیاز داشتند. اینها مجموعه نیاز‌هایی بود که ما را به سمت تأسیس این شرکت برد.» قنبری افزود: «در تدوین قانون جهش تولید دانش‌بنیان نیز از سمت پارک‌ها و وزارت علوم مسئولیت داشتیم و دیدیم ظرفیت‌های بزرگی ایجاد شده، اما بسیاری از فعالان نمی‌توانند از آنها بهره ببرند؛ همین موضوع نیز دلیل دیگری برای راه‌اندازی شرکت بود.»

به گفته او، در حوزه دانش‌بنیانی مرتبط با مدیریت نوآوری، تنها دو شرکت در کشور موفق به فعالیت مؤثر شده‌اند؛ یکی شرکت هم‌آفرین و دیگری شرکتی وابسته به اساتید دانشگاه علامه.

ترکیب نیروی انسانی و چشم‌انداز آینده

قنبری درباره تعداد نیرو‌های فعال در این شرکت گفت: «چون محصولات ما متنوع است و عمدتاً جنس کار ما مشاوره مدیریتی است، اگر محصولی قابلیت تکرار داشته باشد معمولاً آن را در یک شرکت دیگر توسعه می‌دهیم. در خود شرکت حدود ۱۰ نفر هستیم، اما شرکت‌هایی که با ما همکاری می‌کنند یا زیرمجموعه ما محسوب می‌شوند حدود ۱۰۰ تا ۱۲۰ نفر هستند.»

او درباره آینده این شرکت اظهار کرد: «شاید بهترین چشم‌انداز این باشد که روزی این شرکت وجود نداشته باشد؛ یعنی بخش خصوصی آنقدر رشد کرده باشد که دیگر نیازی به ما برای جا انداختن مفاهیم مدیریت نوآوری نباشد. البته یک تجربه بین‌المللی هم داشتیم؛ برای یک کشور دیگر طراحی یک نهاد نوآوری را انجام دادیم و خیلی علاقه‌مندم بتوانیم این تجربه‌ها را در اختیار کشور‌هایی قرار دهیم که از لحاظ اقتصادی و فرهنگی به ما نزدیک‌اند. ایران در این عرصه تجربه‌های زیادی دارد و تجربه‌هایی که بخش زیادی از آن شکست بوده—و می‌توانیم به دیگر کشور‌ها کمک کنیم راه‌های اشتباه ما را نروند.»

اهمیت دوره‌های توانمندسازی مدیران پارک‌ها

قنبری بر نقش دوره‌های آموزشی و توانمندسازی مانند دوره کنونی تأکید کرد و گفت: «خیلی مفید است. شاید درباره بهینه بودنش نتوانم نظر قطعی بدهم، اما شبکه‌سازی بسیار ارزشمند است. کسانی که اشتباه کرده‌اند یا تجربه دارند می‌توانند دیدگاه‌های چندبعدی ارائه کنند و این برای مدیران فعلی و آینده بسیار اثرگذار است.»

وی با اشاره به پیچیدگی‌های مدیریت نوآوری گفت: «در ظاهر اگر دو سه هفته مطالعه کنید فکر می‌کنید همه چیز را می‌دانید، اما هر چه جلوتر می‌روید می‌بینید موضوع، موضوع فرهنگ و تعامل با آدم‌های نوآور است و ریزه‌کاری‌های زیادی دارد. این دوره‌ها کمک می‌کند بفهمیم در چهارگوشه ایران چه اتفاقی می‌افتد، تجربه‌ها را به اشتراک بگذاریم و به شبکه‌ای تبدیل شویم که به فناوران کشور امکان می‌دهد سریع‌تر همدیگر را پیدا کنند.»

قنبری در پایان از اهمیت شکل‌گیری «شبکه‌هاپ» میان پارک‌های علم و فناوری سخن گفت و افزود: «هر نوع تبادل دانش و تجربه باعث می‌شود خود ما هم مسلط‌تر شویم و کیفیت کارمان بالاتر برود. این شبکه‌سازی مهم‌ترین دستاورد چنین دوره‌هایی است.»