به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرمآباد، نان، در سفره ایرانی نشانهای از زیست روزمره مردمی است که تاریخشان با گندم و خمیر و تنور پیوند خوردهاست.
در لرستان آنچه مردم در نانواییها تجربه میکنند، فقط خرید یک قرص نان نیست؛ بلکه مواجهه روزانه با کیفیتی است که گاه رضایتبخش نیست و راه خود را به رسانهها، و شبکههای اجتماعی باز کردهاست.
در چنین شرایطی، جلسه مشترک کارگروه آرد و نان خرمآباد با حضور نماینده خبرگزاری تسنیم در لرستان بهمثابه واکنشی نهادی به مطالبه عمومی جامعه برگزار شد.
بهگفته مسعود شفیعیان، معاون فرماندار خرمآباد، ارتقای کفیت نان باید از اولویتهای اصلی دستگاههای متولی باشد و دستگاههای اجرایی با نظارت مستمر تلاش میکنند کیفیت آرد در سطح مطلوب حفظ شود.
به تأکید او مسئله کیفیت نان، محصول یک عامل واحد نیست و آنچه امروز در نانواییها مشاهده میشود، نتیجه درهمتنیدگی چند بحران همزمان است.
در زنجیره تأمین نان، نخستین حلقه زمین است که در سالهای اخیر بیش از آنکه زایا باشد، درگیر بقاست. خشکسالیهای مداوم، کاهش بارندگی، افت سطح آب زیرزمینی و تغییر الگوی بارش، کیفیت گندم تولیدی را بهتدریج تحتتأثیر قرار دادهاست.
این تغییر اقلیم فقط بر میزان برداشت اثر نگذاشته، بلکه ترکیب پروتئینی، رطوبتی و ساختاری محصول را نیز دگرگون کردهاست. افزون بر اقلیم، اقتصاد کشاورزی نیز چالشآفرین شدهاست.
افزایش هزینه نهادهها، دشواری در تأمین کود، بذر اصلاحشده و تجهیزات مکانیزاسیون، بسیاری از گندمکاران را در موقعیتی قرار داده که اولویتشان بقا است نه ارتقای کیفیت.
از سوی دیگر بخشی از کارخانههای آردسازی بهدلیل فرسودگی ماشینآلات، محدودیت سرمایهگذاری و دشواری در نوسازی خطوط تولید، توان حفظ کیفیت پایدار را از دست دادهاند.
آرد، کالایی نیست که بیضرر در مسیر جابهجایی بماند. حمل غیراستاندارد، نگهداری در محیطهای مرطوب یا انبارهای فاقد تهویه مناسب، کیفیت آن را پیش از رسیدن به دست نانوا کاهش میدهد.
بخشی از مشکلات نان، نه در تنور که در کامیونهای حمل یا انبارهای غیراصولی رقم میخورد. در نانوایی، بحران شکل ملموس میگیرد. خباز، آخرین حلقه زنجیره است اما بیشترین فشار اجتماعی بر او وارد میشود.
به تأکید شفیعیان، توجه به وضعیت اقتصادی خبازیها بهعنوان بخشی از سیاست تأمین امنیت غذایی است و آموزش هدفمند، تخصصی و مستمر برای نانوایان و ناظران حوزه آرد و نان در دستور کار است.
افزایش قیمت انرژی، دستمزد، مواد مصرفی جانبی و استهلاک تجهیزات، بحران اقتصادی صنف نانوایان را تشدید کردهاست. در چنین شرایطی، حفظ کیفیت، هزینه دارد و بسیاری از واحدها توان پرداخت بهای آن را ندارند.
کاهش کیفیت در برخی موارد نیز نتیجه صرفهجویی ناگزیر است در زمان تخمیر، در میزان مواد افزودنی استاندارد، در جایگزینی قطعات فرسوده یا حتی در نیروی انسانی ماهر. جمع این رویدادها نانی میسازد که رضایت عمومی را از سفره برمیدارد.
در کنار همه اینها، مصرفکننده نیز بخشی از معادله است. الگوی مصرف نان در بسیاری از خانوارها هنوز با استانداردهای نگهداری همخوانی ندارد.
نگهداری نادرست، فریز غیربهداشتی، مصرف دیرهنگام و دورریز بالا، بخشی از نارضایتی را بازتولید میکند. اینجا، بحران فقط اقتصادی یا صنعتی نیست؛ فرهنگی نیز هست.
انتهای پیام/644/.