به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، در بسیاری از تالابهای ایران، امروز دیگر خبری از آب زلال و صدای پرندگان نیست. زمین ترک خورده، بستر تالابها خشک شده و زندگی حیات وحش بهشدت آسیب دیده است.
به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا ، حمیدرضا رمضانی، کارشناس ارشد آب، میگوید: «این وضعیت نتیجه سوءمدیریت انسانی و برداشت بیرویه آب است. تالابهایی که زمانی منبع زندگی و اقتصاد بودند، اکنون در حال از دست رفتن هستند.»
ایران با بیش از ۲۵۰ تالاب ثبتشده، اکوسیستمهای ارزشمندی دارد که نقش حیاتی در جذب کربن، کنترل سیلاب و تأمین منابع آب ایفا میکنند. تالابها قادرند ۳۰ درصد از کربن زمین را ذخیره کنند و در جذب سریع کربن از بسیاری از جنگلهای جهان جلوترند. اکوسیستمهای آبی ساحلی مانند مانگروها و باتلاقهای نمکی تا ۵۵ برابر سریعتر از جنگلهای بارانی استوایی کربن را ذخیره میکنند. همچنین، تالابها حدود ۶۰ درصد از جمعیت ساحلی را در برابر طوفان و سونامی محافظت میکنند و یک هکتار تالاب میتواند تا ۱.۵ میلیون گالن آب ناشی از سیل را ذخیره کند.
از میان تالابهای ایران، ۲۵ تالاب تحت کنوانسیون رامسر به عنوان تالابهای با اهمیت بینالمللی ثبت شدهاند. رمضانی توضیح میدهد: «تالابها آب کشاورزی و شرب تأمین میکنند، آب را طبیعی تصفیه میکنند، خسارت ناشی از سیلاب را کاهش میدهند و زیستگاه حیات وحش را حفظ میکنند.»
ارزش اقتصادی تالابها نیز بسیار قابل توجه است. مطالعات داخلی نشان میدهند که ارزش اقتصادی تالابها، شامل منافع مستقیم و غیرمستقیم، معادل ۳۲.۲ درصد از تولید ناخالص داخلی ایران در سال ۱۳۹۴ بوده است. پژوهشهای جهانی نشان میدهد که متوسط ارزش اقتصادی هر هکتار تالاب بین ۱۴۵ تا ۳۷۴ دلار در سال است؛ یعنی تالابهای ایران با وسعت خود سرمایهای عظیم برای اقتصاد کشور هستند.
با این حال، خشکی و آسیبهای انسانی، بسیاری از خدمات اکوسیستمی تالابها را کاهش داده است. رمضانی تأکید میکند: «از دست رفتن تالابها یعنی از دست رفتن منابع آب، کشاورزی، معیشت، کنترل سیلاب و ارزش اقتصادی کشور.»
تالابها در ایران فقط اکوسیستم طبیعی نیستند؛ آنها سرمایههای طبیعی و اقتصادی کشور هستند. حفاظت از تالابها یعنی حفاظت از اقتصاد، زندگی و آینده مردم و محیط زیست.