مومیاییهای کشف شده در سال 2019 در مجموعهای از اتاقهای تدفین حجاریشده به عمق ۹ متر دفن شده بودند. این مقبره به احتمال زیاد یک قبر خانوادگی بزرگ بوده و روشهای مومیاییسازی نشان میدهند که این افراد از طبقه متوسط بالای جامعه بودهاند.
به گزارش فرادید؛ مومیاییها در سنین مختلف (از جمله ۱۲ کودک) و جنسیتهای مختلف بوده و در وضعیت نسبتاً خوبی از نظر حفظ و نگهداری قرار داشتند. برخی از آنها در کتان پیچیده شده و در شن یا داخل شکافهای سنگ دفن شده بودند، در حالی که برخی دیگر در تابوتهای سنگی یا چوبی تزئینشده قرار داشتند. تکههایی از پارچههای رنگی که قبلاً برخی از بدنهای مومیاییشده را پوشانده بودند، نیز در این کاوش کشف شد.
هیچ نام یا نوشتهای به خط هیروگلیف در مقبره یافت نشد که بتواند هویت دفنشدگان را مشخص کند. با این حال، دستنوشتههایی به خط دموتیک (یک نوع خط ساده شده از هیروگلیف) روی برخی از پوششهای کتان یافت شد.
تاریخگذاری اولیه مقبره از طریق تکههای کاغذ پاپیروس موجود در مقبره مشخص شده است. باستانشناسان طبق این روش مقبره را متعلق به دوره بطلمیوسی ارزیابی کردهاند.
