به گزارش خبرنگار اعزامی آنا از سرزمین وحی، در روزهایی که کاروان لبیک دانشگاهیان میهمان سرزمین وحی بود، فضای محل اقامت زائران ایرانی چیزی جز طنین آیات قرآن، صدای زمزمه‌های دعا و چشم‌هایی که میان اشک دلتنگی و اشک شوق در رفت‌وآمد بود، نبود. دانشجویان، استادان و کارکنان دانشگاه‌های کشور، در کنار هم حلقه‌ای از معنویت ساختند؛ حلقه‌ای که هر روز رنگی تازه از امید و آرامش می‌گرفت.

مراسم ختم کامل قرآن، نقطه اوج این سفر بود؛ محفلی ساده اما عمیق، که با تلاوت آیاتی از کلام‌الله مجید آغاز شد. صفوف زائران که در کنار هم نشسته بودند، با قرائت دسته‌جمعی سوره‌ها، ثواب آن را به ارواح مطهر اهل‌بیت(ع)، شهدای انقلاب اسلامی و روح امام راحل(ره) هدیه کردند. این هم‌خوانی جمعی، حال و هوایی از وحدت و هم‌صدایی را در دل‌ها جاری کرد؛ گویی همه با یک نفس و یک نیت، آیه به آیه بالا می‌رفتند.

در روزهای بعد، زیارت‌نامه و دعای توسل بر زبان‌ها جاری شد. فضای مراسم، رنگی از خضوع و حضور قلب داشت؛ آن‌چنان‌که برخی دستانشان را رو به آسمان برده بودند و در سکوتی عمیق، تنها لب‌ها حرکت می‌کرد. یکی از زائران جوان می‌گفت: «این‌جا انسان انگار دوباره به نقطه آغاز برمی‌گردد؛ هم سبک می‌شود، هم مسئول‌تر.»

برنامه‌های عبادی کاروان، تنها به ختم قرآن محدود نبود. اقامه نمازهای جماعت، جلسات انس با قرآن، محافل دعا و توسل، و زیارت‌های پی‌درپی در حرم امن الهی و مسجدالنبی(ص)، همه فرصتی بود برای تأمل دوباره در خود و مسیر زندگی. روحانیان کاروان نیز، با سخنرانی‌های معرفتی و جلسات پرسش و پاسخ، تلاش کردند لایه‌های عمیق‌تر معنوی و اجتماعی حج را برای دانشگاهیان روشن کنند. آنان یادآور می‌شدند که حج، فقط یک تجربه احساسی نیست؛ راهی است برای خودسازی، بازنگری در سبک زندگی و محکم‌تر کردن پیوند انسان با خالق.

در میان مراسم، اشک‌های دلتنگی از چشمان زائران جاری می‌شد؛ دلتنگیِ ترک حرم، اما آرامش از آن‌که دل با خدا پیمانی تازه بسته است. بسیاری از حاضران، این لحظات را «بهترین ساعات عمر» می‌دانستند.

اکنون که کاروان لبیک در آستانه بازگشت به میهن قرار دارد، دل‌هایشان بار دیگر سرشار از ایمان و امید است؛ زائرانی که قرار است پیام‌آور آرامش و معنویت در فضای علمی کشور باشند. آنان تصمیم دارند پس از بازگشت، با برگزاری نشست‌ها، روایت‌گری خاطرات و انتشار تجربه‌های معنوی خود، دانشگاه‌ها را نیز در این حال‌وهوای نورانی شریک کنند.

این سفر برای بسیاری پایان نبود؛ آغاز راهی بود که با آیه‌ها شروع شد و قرار است با سبک زندگی تازه‌ای ادامه پیدا کند.