به گزارش خبرگزاری ایمنا از گیلان، ناصر مسعودی، خواننده و آهنگساز پیشکسوت و از چهره‌های شاخص موسیقی نواحی ایران که با لقب «بلبل گیلان» شناخته می‌شد، امروز__پنجشنبه ششم آبان ۱۴۰۴ در سن ۹۰ سالگی بر اثر کهولت سن و پس از چند ماه بیماری در بیمارستان آریای رشت درگذشت؛ هنرمندی که با آثاری چون «گل پامچال»، «میرزا کوچک‌خان (چقدر جنگلا خوسی)»، «کوراشیم» و «بنفشه‌گل» نقش مهمی در تثبیت و ترویج موسیقی گیلکی ایفا کرد.
به گفته خانواده این هنرمند محل و نحوه برگزاری مراسم تشییع و خاکسپاری او به زودی اعلام خواهد شد.
بیوگرافی ناصر مسعودی
ناصر مسعودی، خواننده و آهنگساز نام‌آشنای گیلانی، سال ۱۳۱۴ در محله صیقلان رشت به دنیا آمد، او از کودکی با موسیقی و فرهنگ بومی گیلان مأنوس شد و به‌دلیل علاقه و استعدادش در خواندن ترانه‌های محلی، خیلی زود در جمع‌های خانوادگی و محلی مورد توجه قرار گرفت.
مسعودی در سه‌سالگی پدر خود را از دست داد و دوران کودکی‌اش را در کنار مادر و خواهر و برادرهایش سپری کرد.
او اواخر دهه ۲۰ خورشیدی به همراه خانواده به تهران مهاجرت کرد و در همان سال‌ها برای تکمیل آموخته‌های موسیقی خود نزد استادان برجسته رفت، از جمله مهم‌ترین استادان او، علی‌اکبر شهنازی، نوازنده نامدار تار و از چهره‌های شاخص ردیف موسیقی ایرانی بود که نقش مهمی در شکل‌گیری نگاه حرفه‌ای مسعودی به موسیقی سنتی و ردیفی داشت.
آشنایی با ردیف موسیقی ایرانی در کنار موسیقی فولکلور گیلان، بعدها به یکی از ویژگی‌های متمایز سبک آوازی او تبدیل شد.
مسعودی پس از مدتی اقامت در تهران، به گیلان بازگشت و فعالیت هنری خود را در حوزه تئاتر و برنامه‌های هنری محلی پی گرفت.
با راه‌اندازی رادیو گیلان در سال ۱۳۳۶، او به‌عنوان یکی از نخستین خوانندگان این رادیو فعالیت رسمی خود را آغاز کرد و خیلی زود صدای گرم و تحریرهای لطیف او در میان شنوندگان گیلانی شناخته شد.
همکاری او با رادیو گیلان باعث شد بسیاری از ترانه‌هایش در سطح استان و سپس در مقیاس ملی شنیده شود و جایگاهی ویژه در میان دوستداران موسیقی محلی پیدا کند.
لقب «بلبل گیلان» که بعدها بر او نهاده شد، حاصل سال‌ها فعالیت مستمر در حوزه موسیقی گیلکی و توانایی‌اش در تلفیق شعر، ملودی‌های بومی و بیان احساسی در اجرا بود.
مسعودی در طول بیش از شش دهه فعالیت هنری، صدها ترانه گیلکی و ایرانی اجرا و ضبط کرد و بسیاری از آن‌ها به بخشی از حافظه جمعی مردم گیلان و علاقه‌مندان موسیقی نواحی ایران تبدیل شد. از میان آثار شناخته‌شده او می‌توان به ترانه‌های «گل پامچال»، «میرزا کوچک‌خان (چقدر جنگلا خوسی)»، «کوراشیم» و «بنفشه‌گل» اشاره کرد؛ آثاری که اغلب یادآور طبیعت شمال، فرهنگ بومی، دلتنگی و نوستالژی برای زادبوم هستند.
پس از انقلاب اسلامی نیز مسعودی فعالیت خود را در قالب اجراهای زنده، همکاری با برنامه‌های رادیویی و شرکت در مراسم و جشنواره‌های فرهنگی ادامه داد، او تا سال‌های پایانی عمر، در کنسرت‌ها و برنامه‌های بزرگداشت موسیقی گیلکی حضور داشت و همواره بر ضرورت حفظ و انتقال موسیقی نواحی به نسل‌های جدید تأکید می‌کرد.
ناصر مسعودی در طول زندگی هنری خود چندین بار از سوی نهادهای فرهنگی و هنری به‌عنوان یکی از چهره‌های تأثیرگذار موسیقی محلی ایران مورد تجلیل قرار گرفت. بسیاری از پژوهشگران موسیقی نواحی، او را از پایه‌گذاران و حافظان اصلی موسیقی گیلکی در دوران معاصر می‌دانند؛ هنرمندی که با صدایی منحصربه‌فرد و وفاداری به هویت بومی، سهمی جدی در ماندگاری این گونه موسیقایی ایفا کرد.
یاد و نام «بلبل گیلان» در خاطره علاقه‌مندان موسیقی محلی و مردم گیلان همچنان زنده خواهد ماند.