حجت الاسلام و المسلمین سید کمال الدین عمادی، رئیس پژوهشگاه علوم وحیانی اسراء، در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری با اشاره به جایگاه ارزشمند کتاب «صحیفه سجادیه» به عنوان یکی از آثار بجا مانده از کلمات امام سجاد (ع) اظهار داشت: یکی از زیباترین کلمات حضرت(ع)، دعای نخست صحیفه سجادیه است.
معاون پژوهشی بنیاد بین المللی اسراء خاطرنشان کرد: در فرازی از دعای نخست صحیفه سجادیه که در ستایش عارفان مجاهد است، می خوانیم: «له الحمد ...حَمْداً نَسْعَدُ بِهِ فِی السُّعَدَاءِ مِنْ أَوْلِیَائِهِ، وَ نَصِیرُ بِهِ فِی نَظْمِ الشُّهَدَاءِ بِسُیُوفِ أَعْدَائِهِ، إِنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیدٌ»
وی گفت: در تأملی گذرا، ترجمه آن بسیار سهل و ساده می باشد؛ اما با ژرف کردن نگاه به خصوص به زندگی امام سجاد (ع)، این فراز از دعا، با صعوبتی مواجه است که غالب مترجمان بدان عنایت و تأمل ننمودند. به چند نمونه از این ترجمه ها اشاره می شود:
۱. حمدی که بدان در سلک کشتگان راه حق به شمشیر دشمنان محشور گردم. (علامه شعرانی)
۲. حمدی که ما به آن در صف شهیدان به تیغ دشمنان خدا محشور شویم (و ما به حمد و ثنای حق از لطف و کرمش تمام این حوائج را می‌طلبیم) (الهی قمشه‌ای)
۳. حمدی که ما را به زمره آنان که به شمشیر دشمنانش به فوز شهادت رسیده‌اند. (عبدالحمید آیتی)
۴. سپاسی که ما را در جرگه آنها در آورد که با تیغ دشمنانش به فوز سعادت کامیاب شدند. (فولادوند)
حجت الاسلام و المسلمین عمادی یادآور شد: جمع همه ترجمه های مزبور این است که در نظام گرایشی امام سجاد (ع)، زندگی توأم با حمد و شکر، آن است که در حامد شایستگی شهادت در راه خدا را ایجاد کند. یعنی این بخش از دعا حاوی تمنای از خداوند است.
مدیر گروه فقه پژوهشگاه اسراء گفت: کلمه "حمداً" منصوب که بعد از حمد اول و دوم برای بیان مسألت نبوده؛ بلکه در صدد بیان شایستگی ذات اقدس الهی برای چنین حمدی است و نیز با عنایت به رسالت و سیرت امام (ع) در اجتناب از منازعات آشکار با حکومت فاسد و جبار زمانه بود و این سیرت حکیمانه پس از واقعه مؤلمه عاشورا با تأسی به سیره نورانی حضرت امیرمؤمنان (ع)، پس از واقعه سقیفه و امام مجتبی (ع) پس از صلح تحمیلی، اتخاذ گردید که صیانت و ترویج فرهنگ نهضت الهی عاشورا و تبیین آموزه های متعالی مکتب اهل بیت (ع) را در فرصتی که به یُمن خون های پاک شهدای نینوا فراهم گردید، تعقیب می کرد و آن اجتناب از منازعات علنی و مبارزات آشکارا بوده است. با این حال، روح حماسی و عروج روحانی با شهادت در راه خدا، همچنان در جان حضرت شعله می کشد؛ اما می بیند عرصه جهاد و شهادت با شمشیر، در آن عصر، فراهم نیست.
وی تأکید کرد: حضرت سجاد (ع) می فرماید، باید حمدی را اقامه کرد که به مثابه قیام با شمشیر، ایفای نقش نماید تا خداوند، آنکه شایسته حمد است او را به مقام محمود و قافله نورانی شهدای کربلا ملحق گردد. یعنی حمدی که چون شمشیر شهیدان و خون شهادت آنان در دفاع از دین را دارا باشد و در تدوام راه شهدای نهضت خونین دشت نینوا باشد. به مانند آن حمد جمیل بانوی حماسه و شرافت، عقیله آل طه زینب کبری (س) در کاخ ستم آل سفیان باشد. حمدی در خطبه غرا و ملکوتی در برابر زاده ملعون معاویه و نیز ستایشی در پاسخ به حاکم لعین کوفه بجای آورد و پایه های کاخ ستم را لرزاند. که فرازآن در جمله ای کوتاه اما بسیار جمیل «ما رایت الاجمیلاً» بود. که در اعلای زیبایی حمد است و فراتر از ضربه شمشیر الهی و حقانی شهدا قافله کربلا بود!
حجت الاسلام و المسلمین عمادی اظهار کرد: این سیره و مشی امام سجاد (ع) و زینب کبری (س) نشان داد که ارزش قلم و بیان در تراز خون شهید یا برتر از آن است. این جمله نورانی و قدسی حضرت زینب (س) خود وزنه ترازوی برتری خون شهیدان از غیر اهل بیت (ع) می باشد. همچنین است حمدی که آن حضرت (ع) در سفر اسارت به شام و خطبه‌ای که در مسجد اموی ایراد کرد که حاوی حمد الهی در اوراق حماسه و عرفان بود و به مانند تبر بت شکن ابراهیم خلیل الرحمن، بت جهالت و ظلم امویان را شکست و ارکان نظام شیطانی سفیاتی را درهم کوبید که کمتر از ضربات شمشیر شهدای خونین کربلا نبود.
رئیس پژوهشگاه علوم وحیانی اسراء با اشاره به دقت مطلب و اهمیت آن، بیان کرد: این مطلب نیازمند تفصیل و ژرف‌نگری و تأمل اهل علم و معنا است.
حجت الاسلام و المسلمین سید کمال الدین عمادی، رئیس پژوهشگاه علوم وحیانی اسراء، در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری با اشاره به جایگاه ارزشمند کتاب «صحیفه سجادیه» به عنوان یکی از آثار بجا مانده از کلمات امام سجاد (ع) اظهار داشت: یکی از زیباترین کلمات حضرت(ع)، دعای نخست صحیفه سجادیه است.
معاون پژوهشی بنیاد بین المللی اسراء خاطرنشان کرد: در فرازی از دعای نخست صحیفه سجادیه که در ستایش عارفان مجاهد است، می خوانیم: «له الحمد ...حَمْداً نَسْعَدُ بِهِ فِی السُّعَدَاءِ مِنْ أَوْلِیَائِهِ، وَ نَصِیرُ بِهِ فِی نَظْمِ الشُّهَدَاءِ بِسُیُوفِ أَعْدَائِهِ، إِنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیدٌ»
وی گفت: در تأملی گذرا، ترجمه آن بسیار سهل و ساده می باشد؛ اما با ژرف کردن نگاه به خصوص به زندگی امام سجاد (ع)، این فراز از دعا، با صعوبتی مواجه است که غالب مترجمان بدان عنایت و تأمل ننمودند. به چند نمونه از این ترجمه ها اشاره می شود:
۱. حمدی که بدان در سلک کشتگان راه حق به شمشیر دشمنان محشور گردم. (علامه شعرانی)
۲. حمدی که ما به آن در صف شهیدان به تیغ دشمنان خدا محشور شویم (و ما به حمد و ثنای حق از لطف و کرمش تمام این حوائج را می‌طلبیم) (الهی قمشه‌ای)
۳. حمدی که ما را به زمره آنان که به شمشیر دشمنانش به فوز شهادت رسیده‌اند. (عبدالحمید آیتی)
۴. سپاسی که ما را در جرگه آنها در آورد که با تیغ دشمنانش به فوز سعادت کامیاب شدند. (فولادوند)
حجت الاسلام و المسلمین عمادی یادآور شد: جمع همه ترجمه های مزبور این است که در نظام گرایشی امام سجاد (ع)، زندگی توأم با حمد و شکر، آن است که در حامد شایستگی شهادت در راه خدا را ایجاد کند. یعنی این بخش از دعا حاوی تمنای از خداوند است.
مدیر گروه فقه پژوهشگاه اسراء گفت: کلمه "حمداً" منصوب که بعد از حمد اول و دوم برای بیان مسألت نبوده؛ بلکه در صدد بیان شایستگی ذات اقدس الهی برای چنین حمدی است و نیز با عنایت به رسالت و سیرت امام (ع) در اجتناب از منازعات آشکار با حکومت فاسد و جبار زمانه بود و این سیرت حکیمانه پس از واقعه مؤلمه عاشورا با تأسی به سیره نورانی حضرت امیرمؤمنان (ع)، پس از واقعه سقیفه و امام مجتبی (ع) پس از صلح تحمیلی، اتخاذ گردید که صیانت و ترویج فرهنگ نهضت الهی عاشورا و تبیین آموزه های متعالی مکتب اهل بیت (ع) را در فرصتی که به یُمن خون های پاک شهدای نینوا فراهم گردید، تعقیب می کرد و آن اجتناب از منازعات علنی و مبارزات آشکارا بوده است. با این حال، روح حماسی و عروج روحانی با شهادت در راه خدا، همچنان در جان حضرت شعله می کشد؛ اما می بیند عرصه جهاد و شهادت با شمشیر، در آن عصر، فراهم نیست.
وی تأکید کرد: حضرت سجاد (ع) می فرماید، باید حمدی را اقامه کرد که به مثابه قیام با شمشیر، ایفای نقش نماید تا خداوند، آنکه شایسته حمد است او را به مقام محمود و قافله نورانی شهدای کربلا ملحق گردد. یعنی حمدی که چون شمشیر شهیدان و خون شهادت آنان در دفاع از دین را دارا باشد و در تدوام راه شهدای نهضت خونین دشت نینوا باشد. به مانند آن حمد جمیل بانوی حماسه و شرافت، عقیله آل طه زینب کبری (س) در کاخ ستم آل سفیان باشد. حمدی در خطبه غرا و ملکوتی در برابر زاده ملعون معاویه و نیز ستایشی در پاسخ به حاکم لعین کوفه بجای آورد و پایه های کاخ ستم را لرزاند. که فرازآن در جمله ای کوتاه اما بسیار جمیل «ما رایت الاجمیلاً» بود. که در اعلای زیبایی حمد است و فراتر از ضربه شمشیر الهی و حقانی شهدا قافله کربلا بود!
حجت الاسلام و المسلمین عمادی اظهار کرد: این سیره و مشی امام سجاد (ع) و زینب کبری (س) نشان داد که ارزش قلم و بیان در تراز خون شهید یا برتر از آن است. این جمله نورانی و قدسی حضرت زینب (س) خود وزنه ترازوی برتری خون شهیدان از غیر اهل بیت (ع) می باشد. همچنین است حمدی که آن حضرت (ع) در سفر اسارت به شام و خطبه‌ای که در مسجد اموی ایراد کرد که حاوی حمد الهی در اوراق حماسه و عرفان بود و به مانند تبر بت شکن ابراهیم خلیل الرحمن، بت جهالت و ظلم امویان را شکست و ارکان نظام شیطانی سفیاتی را درهم کوبید که کمتر از ضربات شمشیر شهدای خونین کربلا نبود.
رئیس پژوهشگاه علوم وحیانی اسراء با اشاره به دقت مطلب و اهمیت آن، بیان کرد: این مطلب نیازمند تفصیل و ژرف‌نگری و تأمل اهل علم و معنا است.