به گزارش «ساینس دیلی» (ScienceDaily)، حدود ۱۱۵ میلیون سال پیش، آب‌های شمال استرالیا یک کوسه عظیم‌الجثه را در خود جای می‌داد که می‌توان آن را یکی از خویشاوندان اولیه کوسه‌هایی دانست که بعد‌ها با فیلم مشهور «آرواره‌ها» (Jaws) شهرت یافتند. بررسی‌های تازه فسیل‌ها نشان می‌دهد که کوسه‌های مدرن بسیار زودتر از آنچه پیش‌تر تصور می‌شد، در مسیر تکاملی خود شروع به رسیدن به اندازه‌های بسیار بزرگ کرده بودند. این بقایا نشان می‌دهند که کوسه‌های غول‌پیکر در عصر دایناسورها جایگاه رأس زنجیره غذایی را با خزندگان دریایی غول‌پیکر سهیم بوده‌اند. این پژوهش آغازگر تلاشی گسترده و میان‌رشته‌ای برای ردیابی تغییرات اندازه کوسه‌ها در سراسر زمان زمین‌شناسی است.
تبار کوسه‌های امروز
ریشه کوسه‌های امروزی به بیش از ۴۰۰ میلیون سال پیش بازمی‌گردد؛ اما شاخه‌هایی که نهایتا به گونه‌های امروزی انجامیدند در دوران دایناسورها پدیدار شدند. کهن‌ترین فسیل‌های این دودمان‌های مدرن به حدود ۱۳۵ میلیون سال پیش بازمی‌گردند. این کوسه‌های اولیه که «لامنی‌فورم‌ها» نامیده می‌شوند، کوچک بوده‌اند و احتمالا تنها حدود ۱ متر طول داشته‌اند. آنها در طی میلیون‌ها سال به گونه‌های بسیار بزرگ‌تری تکامل یافتند؛ از جمله «مگالودونِ» عظیم که احتمالا بیش از ۱۷ متر طول داشته است و کوسه بزرگ سفید امروزی که به‌عنوان شکارگر رأس هرم، به حدود ۶ متر می‌رسد.
چرا فسیل‌های کوسه عمدتا دندان‌اند
اسکلت کوسه‌ها از غضروف ساخته شده و به ندرت فسیل می‌شود. به همین علت، آنچه از آنها بیشتر باقی می‌ماند دندان‌هایشان است؛ دندان‌هایی که به طور مداوم ریخته می‌شوند و در کف دریاهای باستانی انباشته می‌گردند. این دندان‌ها معمولا در سنگ‌های رسوبی در کنار استخوان‌ها و دندان‌های ماهیان و خزندگان دریایی غول‌آسا که بسیاری از زیست‌بوم‌های اقیانوسی پیشاتاریخی را تسخیر کرده بودند، یافت می‌شوند.
اقیانوس تتیس و کشفیات سواحل داروین
سواحل سنگی نزدیک شهر امروزی داروین در شمال استرالیا زمانی بخشی پوشیده از گِل اقیانوس تتیس بودند؛ پهنه‌ای وسیع از آب که از گوندوانا (استرالیا کنونی) تا زنجیره‌های جزیره‌ای لورازیا (اروپا کنونی) امتداد داشت. بقایای فراوانی از حیات دریایی باستانی در این منطقه کشف شده است؛ از جمله پلسیوسور‌ها (خزندگان دریایی گردن‌دراز شبیه تصویر رایج از هیولای لُخ‌نس)، ایکتیوسور‌ها (مارمولک‌ماهی‌ها) و ماهیان استخوانی بزرگ. در میان چشمگیرترین کشفیات، چند مهره عظیم است که نشان می‌دهد یک کوسه لامنی‌فورمِ بسیار بزرگ در این آب‌ها می‌زیسته است.
پرده‌برداری از غول اولیه: ویژگی‌های کاردابیودونتید
پنج مهره کشف شده است که هر یک تا حدی کانی‌سازی (معدنی) شده‌اند و همین امر موجب حفظ شدن آنها شده است. ساختار آنها تقریبا با مهره‌های کوسه سفید بزرگ امروزی یکسان است. با این حال، در حالی که مهره‌های کوسه سفید بزرگ بالغ حدود ۸ سانتی‌متر قطر دارند، قطر مهره‌های کوسه داروین از ۱۲ سانتی‌متر فراتر می‌رود. ویژگی‌های این مهره‌ها آنها را به طور روشن به گروه کاردابیودونتیدها_کوسه‌های شکارچی غول‌پیکری که حدود ۱۰۰ میلیون سال پیش در اقیانوس‌ها می‌زیستند_ پیوند می‌دهد. نمونه داروین به ویژه چشمگیر است؛ زیرا حدود ۱۵ میلیون سال قدیمی‌تر از دیگر کاردابیودونتید‌های شناخته شده است و با این حال به اندازه‌های بسیار بزرگ مخصوص این گروه رسیده بود.
تعیین اندازه بدن یک اَبَر‌درنده مدرن‌تبارِ اولیه
برای برآورد اندازه بدن این کوسه غول‌پیکر نخستین، تیمی از پژوهشگران از رشته‌های مختلف در یک تجزیه و تحلیل دقیق با هم همکاری کردند. این گروه شامل دیرینه شناسان و متخصصان توموگرافی از آمریکا، سوئد و استرالیا و همچنین ماهی‌شناسانی از آفریقای جنوبی و آمریکا بود.
انتهای پیام/