به گزارش خبرگزاری ایمنا از فارس، حجت‌الاسلام سید محی‌الدین طاهری در آئین رونمایی از سند مداخله فرهنگی در گورستان تاریخی دارالسلام، با تأکید بر جایگاه معنوی این آرامستان، خواستار توجه جدی به نظرات علما، حفظ حرمت قبور مؤمنین و ایجاد مدیریت واحد برای صیانت از این میراث ارزشمند شد.
وی با یادآوری مخالفت علما شیراز به ویژه حضرات آیات حائری شیرازی و ایمانی ائمه جمعه اسبق و سابق شیراز با هر نوع تغییر کاربری زمین‌های دارالسلام همواره نسبت به حفظ حرمت این مکان مقدس تأکید داشته‌اند، افزود: این دغدغه در دوره آیت‌الله دژکام نیز ادامه داشته و نشان‌دهنده اهمیت ویژه دارالسلام در نگاه دینی و تاریخی است.
دبیر جامعه روحانیت شیراز با اشاره به قدمت دارالسلام که از تخت فولاد اصفهان نیز بیشتر است، وضعیت فعلی این گورستان را نگران‌کننده دانست و گفت: زمانی به فکر دارالسلام افتادیم که بسیاری از سنگ‌های میراثی آن یا سرقت شده و یا از بین رفته است؛ و علیرغم دیوارهای بلند اطراف آن، این مکان به محل تجمع معتادان تبدیل شده و خیابان‌ها و کوچه‌های اطراف آن نیز از این آسیب در امان نمانده است.
حجت الاسلام طاهری اظهار کرد: همانگونه که حرم‌های مطهر نگین شهر مقدس شیراز هستند دارالسلام هم جزئی از این نگین با ارزش است.
وی با تأکید بر جنبه معنوی دارالسلام، افزود: این مکان متعلق به مردم است و نباید صرفاً با نگاه گردشگری به آن نگریست، بسیاری از بزرگان مدفون در این گورستان، امامزاده یا علما با جایگاه علمی والا هستند که تربیت نسل‌ها از آنها آغاز شده است.
دبیر جامعه روحانیت شیراز خواستار مدیریت واحد برای دارالسلام شد و گفت: نبود مدیریت یکپارچه در شهرها نقطه‌ضعف نظام اسلامی است. باید تکلیف مدیریت این مجموعه مشخص باشد تا عملکردها با احترام به جایگاه مؤمنین انجام شود.
حجت الاسلام طاهری با اشاره به حرمت شرعی قبور، اظهار کرد: نبش قبر شرعاً جایز نیست و نگاه ما با نگاه غرب گرایان تفاوت دارد، مؤمنین زنده‌اند و قبورشان محترم است و بعضی از مدفونین در این مکان مقدس جز اجساد جاویدان بوده، همانگونه که جسد شهید آیت‌الله سید محمد باقر صدر پس از دفن‌های متعدد در عراق هنوز سالم می‌باشد، یقین داریم برخی قبور در دارالسلام نیز چنین ویژگی‌هایی دارند.
وی در پایان خواستار توجه جدی به نظرات علما در تصمیم‌گیری‌های مرتبط با دارالسلام شد و افزود: عملکردها باید به‌گونه‌ای باشد که بی‌احترامی به جایگاه مؤمنین تلقی نشود و این میراث معنوی با نگاه فرهنگی و دینی حفظ شود.