علی‌رغم قدرت چشمگیر ناوهای هواپیمابر آمریکایی، چین یک مزیت اساسی دارد که از نیروی موشکی گسترده‌اش نشئت می‌گیرد. این برتری، معادلات نظامی را تغییر می‌دهد.

برتری چین از خود ناوهایش نیست، بلکه از نیروی موشکی ارتش آزادی‌بخش خلق (PLA Rocket Force) نشئت می‌گیرد. این نیرو با شبکه‌ای از موشک‌های بالستیک و مافوق صوت، می‌تواند ناوهای جنگی در دریا را هدف قرار دهد و یک زنجیره کشتار ایجاد کند.

قدرت موشکی چین و مزیت هزینه‌ای در برابر ناوهای هواپیمابر

زنجیره کشتار چین، ماهواره‌ها، رادارها و پهپادها را برای شناسایی و هدف‌گیری یکپارچه می‌کند. این امکان را به چین می‌دهد تا با موشک‌هایی چون DF-21D و DF-26 از خشکی، «حملات اشباع» موشکی انبوهی را انجام دهد. این برتری بر سه ستون استوار است: یکپارچگی حسگرها، محدودیت ظرفیت موشکی آمریکا و اختلاف هزینه. ناوهای جنگی آمریکایی ظرفیت محدودی برای موشک‌های رهگیر دارند.

در مقابل، چین می‌تواند حجم زیادی از موشک‌های ارزان‌تر را شلیک کند؛ در حالی که هر رهگیر آمریکایی حدود ۴٫۳ میلیون دلار هزینه دارد، این تفاوت قیمت یک مزیت اساسی به چین می‌دهد و ناوگان ناوهای هواپیمابر آمریکایی را در معرض تهدید قرار می‌دهد.

• پیام آشکار پکن به آمریکا؛ جدیدترین ناو هواپیمابر چین به نیروی دریایی پیوست
• چگونه یک زیردریایی 100 میلیون دلاری، یک ناو هواپیمابر هسته‌ای 6 میلیارد دلاری آمریکایی را غرق کرد؟
• تصاویر جدید از غول دریایی پکن؛ ناو تهاجمی پیشرفته چین برای اولین بار دل به دریا می‌زند

راهبردهای نوین آمریکا برای مقابله

اکوسیستم موشکی چین، آمریکا را به اتخاذ راهبرد عملیات دریایی توزیع‌شده (DMO) وادار کرده است؛ به این معنی که نیروهای دریایی، حسگرها و کشتی‌ها را در مناطق وسیع‌تری پراکنده می‌کنند. سرمایه‌گذاری بر دارایی‌های پنهان‌کارتر و با ظرفیت موشکی بالا مانند زیردریایی‌های تهاجمی کلاس ویرجینیا، با ماژول محموله ویرجینیا، در دستور کار قرار گرفته است.

موشک‌های دوربرد چین مانند DF-26 با برد حدود ۴۰۰۰ کیلومتر، نشان می‌دهد که توسعه سلاح‌ها و کشتی‌هایی که بتوانند از فواصل دورتر ضربه بزنند، برای ناوهای هواپیمابر آمریکا حیاتی است.