به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، سجاد سلطانینژاد، ورزشکار قویترین مردان از همدان، با پشتکار و ارادهای استوار از مصدومیتهای متعدد و کمبود حمایتهای مالی و معنوی عبور کرده است. از کشتی تا بوکس و سپس ورود به دنیای ورزشهای قدرتی، سلطانینژاد با دستیابی به مقامهای برتر کشوری و تلویزیونی، اکنون به یکی از چهرههای شاخص این رشته در ایران تبدیل شده است. در گفتوگویی مفصل با این ورزشکار موفق، به مرور مسیر پرچالش و دستاوردهای بزرگ او میپردازیم.
تسنیم: لطفاً خودتان را معرفی کرده و بفرمایید از کجا آغاز کردید و چه ورزشهایی را تجربه کردهاید؟
سلطانینژاد: سجاد سلطانینژاد هستم، 29 ساله و اهل شهرستان همدان. ورزش را از 8 سالگی با رشته کشتی آغاز کردم و در این رشته توانستم چندین مقام استانی کسب کنم. پس از کشتی، وارد رشته بوکس شدم و قهرمان دانشجویان ایران شدم و همچنین قهرمان مسابقات استانی شدم. در ادامه، به خاطر علاقه خاصی که از بچگی به ورزشهای قدرتی داشتم، تصمیم گرفتم این رشته را هم دنبال کنم.
تسنیم: در مورد کشتی توضیح بیشتری دهید. به نظر میرسد که شما به این رشته علاقه زیادی داشتید. چرا ادامه ندادید؟
سلطانینژاد: بله، در رشته کشتی بسیار علاقه داشتم. در رده سنی نوجوانان برای مسابقات کشوری سال 1387 انتخاب شده بودم، اما متأسفانه در همان زمان دچار یک آسیب جدی شدم که مانع از ادامه کشتی برای من شد. به دلیل محدودیتهایی که در شهر خودم داشتم، رشته دیگری برای ادامه ورزش پیدا نکردم و به بوکس روی آوردم.
تسنیم: رشته بوکس را چگونه ادامه دادید و چه موفقیتهایی در این رشته کسب کردید؟
سلطانینژاد: پس از کشتی، به ورزش بوکس علاقهمند شدم و در شهر خودم این رشته را زیر نظر استاد صادقی آغاز کردم. در مدت کوتاهی توانستم قهرمان استان همدان شوم و همچنین قهرمانی دانشجویان ایران را به دست آوردم. در سال 1391 نیز به اردوی تیم ملی دعوت شدم، اما متأسفانه به دلیل آسیب دیدگی در یکی از مسابقات، پزشکان صلاح دانستند که بوکس را کنار بگذارم.
تسنیم: چطور به ورزشهای قدرتی وارد شدید و چه انگیزهای برای ادامه دادن داشتید؟
سلطانینژاد: از دوران کودکی همیشه به ورزشهای قدرتی علاقه داشتم. در شهرستان خودمان هیچ فعالیت ویژهای در این زمینه وجود نداشت، بنابراین به صورت شخصی وسایل مورد نیاز را تهیه کرده و خودم آغاز به تمرین کردم. از سال 1397 به طور جدی وارد این رشته شدم.
در ابتدا هیچ هدف خاصی نداشتم جز اینکه خودم را در این رشته محک بزنم. اما به مرور زمان، وقتی که مسابقات را نگاه میکردم و ورزشکارانی مانند مهران فاطمی و رضا قرایی را میدیدم، انگیزه بیشتری پیدا کردم. در سن 18 سالگی با آقای رضا قیطاسی آشنا شدم که مربیام شد و به کمک ایشان و استاد بابک قزوانی، توانستم به رقابتهای کشوری وارد شوم.
تسنیم: در ابتدا که وارد مسابقات کشوری شدید، آیا از نتیجهای که به دست آوردید راضی بودید؟
سلطانینژاد: در نخستین مسابقه کشوری که در سال 1399 شرکت کردم، رتبه 25 کشوری را کسب کردم. البته در آن زمان تعداد شرکتکنندگان بسیار زیاد بود و رقابتها بسیار سخت. من در آن مسابقات به خودم اعتماد به نفس پیدا کردم و متوجه شدم که استعداد و توان لازم را دارم. آن تجربه آغاز خوبی برای من بود.
در مسابقات سال 1400 که در ساوه برگزار شد، توانستم جزو 32 نفر منتخب قرار بگیرم و به مرحله پخش تلویزیونی راه پیدا کنم. این یکی از بزرگترین دستاوردهای من بود. آن زمان میتوانستم به راحتی فینالیست شوم، اما در آیتم آخر کمی خراب کردم و در نهایت دوازدهم شدم. در واقع، برای من این مسابقه بیشتر یک انگیزه و فرصت برای ادامه دادن بود.
هدف من از شرکت در مسابقات تلویزیونی و مسابقات دیگر، صرفاً برای دیده شدن نبود. من علاقه زیادی به ورزشهای قدرتی داشتم و میخواستم این مسیر را ادامه دهم. از همان ابتدا، علیرغم مصدومیتهایی که داشتم، همیشه به این ورزش علاقهمند بودم و هدفم ادامه دادن و رسیدن به بهترین نتایج بود.
تسنیم: در طول مسیر ورزشی خود، به ویژه در دورههایی که آسیب دیدید و با چالشهای جسمانی مواجه شدید، حمایت خانواده چگونه بر روحیه و انگیزه شما تأثیر گذاشت؟
سلطانینژاد: آسیبدیدگی یکی از بزرگترین چالشها بود. در سال 1402 که در اوج آمادگی قرار داشتم، دچار پارگی عضله شدم و این آسیب باعث شد که مسابقات کشوری سال 1402 را از دست بدهم. آن دوران برای من بسیار سخت بود، به ویژه اینکه در حالی که از نظر جسمانی آماده بودم، مجبور شدم از میادین دور بمانم. اما با حمایت خانواده و دوستان، دوباره به تمرینات برگشتم و از نو آغاز کردم.
حمایت خانوادهام در تمامی مراحل، به ویژه در دوران سخت آسیبدیدگی، برای من بسیار ارزشمند بود. مادرم در این دوران نقش بسیار پررنگی داشت؛ او نه تنها از لحاظ روحی به من کمک میکرد، بلکه با تهیه غذای مناسب و مراقبت از من، شرایط را برای ادامه مسیرم تسهیل میکرد. در واقع، این حمایتها باعث شد تا هرگز از تلاش دست نکشم و با قدرت بیشتری به مسیرم ادامه دهم.
تسنیم: این افتخارات را به چه کسی تقدیم میکنید؟
سلطانینژاد: باید با افتخار بگویم این مدالها را تقدیم میکنم به خانوادهام و به ویژه به مادرم که پای پا به پای روزهای تلخ و شیرین اینجانب برای رسیدن به قلههای افتخار ورزش در کشور من را یاری کرد.
تسنیم: شما اشاره کردید که در برخی مقاطع، شهر شما به اندازهای که باید از شما حمایت نکرده است. از نظر شما، چگونه میشد این حمایتها به نحو بهتری انجام شود و آیا معتقدید که اگر از ابتدا حمایتهای بیشتری از سوی نهادهای محلی و مسئولین صورت میگرفت، روند پیشرفت شما تسریع میشد؟
سلطانینژاد: متأسفانه باید بگویم که در بسیاری از موارد، حمایتهای لازم از سوی مسئولین و نهادهای محلی برای ورزشکاران فراهم نبود. اگر امکانات و حمایتهای مالی بیشتری در اختیار ما قرار میگرفت، مطمئناً پیشرفت ما در رشته ورزشیام سریعتر و شتابانتر میشد.
به عنوان مثال، اگر تجهیزات و امکانات ورزشی بهتری در دسترس میبود یا مربیان با تجربهتری برای تربیت ورزشکاران معرفی میشدند، میتوانستیم سریعتر به سطوح بالای رقابت برسیم. با این حال، من همیشه خود را مسئول دانستم که به هر نحو ممکن مسیرم را ادامه دهم و همیشه از ظرفیتها و تواناییهای خودم استفاده کردهام.
تسنیم: شما اشاره کردید که هیچگونه حمایتی از اسپانسرها نداشتید و تمام هزینهها را خودتان متحمل شدید. آیا این موضوع باعث نشد که احساس کنید ورزش قویترین مردان به اندازه کافی از سوی نهادهای دولتی یا خصوصی حمایت نمیشود؟
سلطانینژاد: بله، متأسفانه در بسیاری از مواقع مجبور شدم که خودم هزینههای لازم برای ادامه مسیر ورزشیام را تأمین کنم. این شرایط همیشه برای من چالشبرانگیز بود و زمانی که به ورزشکارانی نگاه میکردم که اسپانسرهای مالی داشتند، کمی احساس ناراحتی میکردم. با این حال، این چالشها موجب شد تا از خودم بیشتر هزینه کنم و تلاش کنم تا بدون هیچگونه حمایتی از طرف اسپانسرها، به مسیرم ادامه دهم. قطعاً اگر حمایتهای مالی و معنوی بیشتری از سوی مسئولین فراهم میشد، مسیر من و دیگر ورزشکاران در این رشته میتوانست کوتاهتر و پرثمرتر باشد.
تسنیم: چطور شد که با آقای قیطاسی (دارنده چندین دوره قوی ترین مردان ایران) آشنا شدید و چه تأثیری این آشنایی در پیشرفت شما داشت؟ به خصوص در دوران آسیبدیدگی و محدودیتهای جسمانی که با آن مواجه شدید، چگونه حمایتهای ایشان بر ادامه مسیر شما اثر گذاشت؟
سلطانینژاد: آشنایی من با آقای قیطاسی در سال 99 آغاز شد. وقتی که تصمیم گرفتم وارد عرصه قویترین مردان بشوم، یکی از اساتید به من توصیه کرد که با آقای قیطاسی، که همشهری و از مربیان با تجربه این رشته بودند، ارتباط برقرار کنم. پس از تماس و صحبتهای اولیه، اولین جلسه تمرین را در سالن پویا برگزار کردیم و از آن زمان همکاری و ارتباط ما آغاز شد.
در دورههای سخت آسیبدیدگی، آقای قیطاسی به من کمکهای فراوانی کردند و همواره به من میگفتند که مهمترین چیز در ورزش استقامت و اراده است. این حمایتها و مشاورهها به من انگیزه داد تا هرگز از ادامه مسیرم دست نکشم.
تسنیم: حالا که به عنوان یکی از ورزشکاران موفق استان همدان در رشته قویترین مردان شناخته میشوید، چه احساسی دارید که توانستهاید به چنین جایگاهی دست پیدا کنید؟ آیا این موفقیتها شما را برای مسئولیتپذیری بیشتر در قبال همشهریها و جوانان علاقهمند به این رشته، ترغیب میکند؟
سلطانینژاد: برای من افتخار بزرگی است که توانستهام به عنوان نماینده همدان در رشته قویترین مردان، موفقیتهایی کسب کنم. این موفقیتها نه تنها برای من بلکه برای تمام کسانی که در طول این مسیر از من حمایت کردهاند، مهم است. وقتی مردم شهرم از من حمایت میکنند و به من افتخار میکنند، این احساس مسئولیت در من بیشتر میشود. این انگیزه را دارم که به جوانان علاقهمند به ورزشهای قدرتی کمک کنم تا آنها نیز مسیر موفقیت را طی کنند و به اهدافشان برسند.
تسنیم: آیا در آینده قصد دارید که یک مدرسه یا کارگاه آموزشی برای جوانان علاقهمند به ورزشهای قدرتی تأسیس کنید؟
سلطانینژاد: بله، به این موضوع فکر کردهام و در آینده قصد دارم که تجربیات خودم را در اختیار جوانان علاقهمند قرار دهم. من خودم زمانی که آغاز کردم، با کمبود منابع و امکانات مواجه بودم. اگر بتوانم به جوانان کمک کنم تا مسیر درست را طی کنند و با اشتباهات من روبهرو نشوند، برای من بسیار رضایتبخش خواهد بود. این یکی از اهداف بلندمدت من است که در آینده برای نسلهای بعدی مفید واقع شوم.
تسنیم: با توجه به مشکلات مالی و کمبود امکانات، چطور توانستید به این سطح از آمادگی برسید؟
سلطانینژاد: واقعاً هزینههای ورزشهای قدرتی بسیار بالاست و من هیچگونه اسپانسری نداشتم. تمام هزینهها را خودم تأمین میکردم و در این مسیر، خانوادهام از من حمایت کردند. به سختی و با تمرینات شخصی، وسایل لازم را تهیه کردم و با دوستانم در باشگاههای مختلف تمرین میکردم.
تسنیم: آیا به ادامه تحصیل هم پرداختهاید؟
سلطانینژاد: بله، من در رشته مهندسی فناوری اطلاعات تحصیل کردهام. کارشناسیام را گرفتم و بعدها برای ادامه تحصیل به مقطع کارشناسی ارشد نیز رفتم. اما به دلیل شرایط، ترم دوم از دانشگاه انصراف دادم و به خدمت سربازی رفتم.
تسنیم: حالا که از خدمت سربازی برگشتید، چه فعالیتهایی انجام میدهید؟
سلطانینژاد: الان که خدمت سربازیام تمام شده، بیشتر در زمینه محصولات کشاورزی فعالیت دارم. به نوعی شغل آزاد دارم و به کار کشاورزی مشغول هستم. این فعالیتها هم در کنار تمرینات ورزشی برایم اهمیت دارند.
تسنیم: جایگاه ورزش قویترین مردان در همدان و ایران چگونه است؟
سلطانینژاد:خوشبختانه استان همدان در سالهای اخیر پیشرفت زیادی در رشته قویترین مردان داشته است. با آمدن مهندس ابراهیم خانی به کمیته قویترین مردان و همکاری با دکتر یاری و سایر اساتید، همدان در این زمینه به روزهای اوج خود برگشته است. در حال حاضر تیم همدان در مسابقات کشوری موفقیتهای زیادی کسب کرده است و حتی نفرات همدانی در رقابتهای آسیایی و جهانی نیز شناخته شدهاند.
تسنیم: آیا فکر میکنید که همدان به مرکز قویترین مردان ایران تبدیل شده است؟
سلطانینژاد: بله، به نظر من همدان در حال حاضر یکی از قطبهای قویترین مردان ایران است. در مسابقات کشوری، تیم همدان معمولاً در رتبههای بالا قرار دارد و بسیاری از قهرمانان ایرانی از همدان هستند. همچنین در سطح بینالمللی، همدان به عنوان یک مرکز قدرتمند شناخته میشود و در این رشته پیشرفتهای چشمگیری داشتهایم.
تسنیم: اگر بخواهید یک پیام به جوانان و علاقهمندان به ورزشهای قدرتی بدهید، آن چیست؟
سلطانینژاد: پیام من به جوانان این است که هیچگاه از رویاهای خود دست نکشید. برای رسیدن به موفقیت، تنها تلاش و پشتکار نیاز است. ممکن است در راه با مشکلات زیادی روبهرو شوید، اما اگر هدفتان را دنبال کنید، قطعاً به نتیجه خواهید رسید. همچنین از کمکهای مربیان خوب و حمایت خانواده غافل نشوید، چرا که اینها نقش بسیار مهمی در پیشرفت شما دارند و از همینجا از نماینده مردم رزن و درگزین در مجلس شورای اسلامی فرماندار شهرستان رئیس شورای شهر و شهردار رزن و آقایان یاری و مهندس ابراهیم خانی که تا به اینجا من را همراهی کردند صمیمانه کمال تشکر را دارم.
وعده استاندار همدان در مورد تخصیص زمین به قهرمانان از سوی مسئولان شهرستان روی کاغذ مانده
تسنیم: انتظار حضرت عالی به عنوان یک ورزشکار ملیپوش و مدال آور چیست؟
سلطانینژاد: انتظار من از مسئولان استان به ویژه استاندار و نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی و متولیان ورزش قهرمانی این است که اولاً وعدههایی که به ورزشکاران قهرمان و مدال آور دادهاند به ویژه تخصیص زمین به قهرمانان که از سوی استاندار به شهرستانها اعلام شده است با وجود پیگیریهایی که انجام شده است چند سالی هست از سوی شورای شهر و شهرداری رزن تحقق پیدا نکرده است و این مطالبه متاسفانه هنوز روی کاغذ مانده است.
تسنیم: در مورد هزینههای این رشته ورزشی و جوایزی که در این رشته دریافت میکنید بفرمایید، رضایت دارید؟
سلطانینژاد: متاسفانه جوایزی که در مسابقات به قهرمانان اهدا میشود زیبنده ورزشکاران قهرمان جهان و کشور نیست وقتی که ماهانه یک ورزشکار در رشته قویترین مردان هزینههای بین 30 تا 150 میلیون خرج میکنند جوایز 70 تا 200 میلیون برای نفرات اول تا سوم مسابقات کشوری در شان و جایگاه مسابقات نیست.
متاسفانه قویترین مردان جهان مظلوم واقع شدهاند و در پرداخت جوایز عدالت ورزشی مثل سایر ورزشها رعایت نمیشود مسئولین برگزاری به ویژه وزارت ورزش و جوانان باید در این زمینه برای حمایت از ورزش قهرمانی چارهای بیندیشند.
امنیت شغلی قویترین مردان از دیگر چالش های این رشته ورزشی است، با توجه به هزینههای سرسام آور و بیتوجهی مسئولان به دستورات و قوانین در خصوص ورزشکاران قهرمان جهان در استخدام ورزشکاران باعث شده، بسیاری از ورزشکاران قهرمان این ورزش را رها کنند یا شغلهای بروند که در شان و جایگاه آنان نیست.
نبود زیرساختهای ورزشی در بخش دمق و شهرستان رز از دیگر مسائل است، در طول سالهای تمرین برای ورزش قهرمانی اکثراً در پارک و فضای باز دمق تمرین کردم که این زیبنده این شهر و شهرستانی که جوانان ورزشکار آن مدعی قهرمانی جهان را در رشته قویترین مردان دارند نیست.
پروژه ورزشی خانه قویترین مردان در شهر دمق 50 درصد پیشرفت فیزیکی دارد که امیدواریم با پیگیری نماینده مردم رزن و درگزین در مجلس شورای اسلامی و متولیان ورزش در استان این پروژه به زودی مورد افتتاح و بهرهبرداری قرار گیرد چرا که جوانان شهر دمق بی صبرانه منتظر تحقق وعدههای دولت تدبیر و امید در حوزه ورزش هستند.


انتهای پیام/