ترکیب منتخب برترین بازیکنانی که برنده توپ طلا شدند و برترین بازیکنانی که برنده توپ طلا نشدند:

برترین بازیکنانی که برنده توپ طلا شدند:

دروازه‌بان – یاشین:

یاشین، اسطوره شوروی و تنها دروازه‌بان برنده توپ طلا، با واکنش‌های سریع، فرماندهی خط دفاع و مهارهای باورنکردنی‌اش به نماد دروازه‌بانی کلاسیک تبدیل شد. او نه‌تنها دروازه‌بان، بلکه رهبر تیم بود. شخصیت کاریزماتیکش درون دروازه، به او هیبتی افسانه‌ای بخشیده بود. توپ طلا برای او، حق طبیعی‌اش بود.

مدافعان – بکن‌باور، کاناوارو، ماتیاس سامر:

بکن‌باور معمار دفاع مدرن بود، لیبرویی که بازی را از عقب آغاز می‌کرد. کاناوارو با قهرمانی در جام جهانی و عملکرد دفاعی بی‌نقص، توپ طلا را ربود. سامر نیز با سبک بازی تهاجمی و تاکتیکی‌اش، نمادی از مدافعان متفکر بود. این خط، ترکیبی از صلابت، رهبری و خلاقیت دفاعی است.

هافبک‌ها – رونالدینیو، پلاتینی، کاکا، فیگو:

رونالدینیو با جادوی لبخندش زمین را به سیرک تکنیک تبدیل می‌کرد. پلاتینی رهبر و گل‌زن نابغه‌ای بود که اروپا را فتح کرد. کاکا با قدرت انفجاری، پاس‌های عمقی و گل‌های تعیین‌کننده، نماینده کامل یک شماره ۱۰ مدرن بود. فیگو با دریبل‌های بی‌رحم و هوش بازی، شاهین راست میدان بود.

مهاجمان – رونالدو، رونالدو نازاریو، مسی:

رونالدو پرتغالی با گلزنی‌های پایان‌ناپذیر، ویرانگرترین مهاجم قرن جدید است. نازاریو، پدیده‌ای تکرارناپذیر با قدرت، سرعت و تمام‌کنندگی افسانه‌ای. و مسی، خالق عصر جدید فوتبال با تمام رکوردها، خلاقیت بی‌حد و مرز و درخشش مستمر. خط حمله‌ای که توپ طلا را تملک کرده است.

برترین بازیکنانی که برنده توپ طلا نشدند:

دروازه‌بان – بوفون:

بوفون، با ثبات‌ترین دروازه‌بان نسل خود، سال‌ها با درخشش در یوونتوس و تیم ملی ایتالیا ستاره بود. در جام جهانی ۲۰۰۶ دیوار غیرقابل نفوذی بود، اما باز هم توپ طلا از او گذشت. رهبر درون زمین و نماد تعهد و وفاداری. حضورش، حسرتی ابدی در تاریخ این جایزه است.

مدافعان – کافو، مالدینی، روبرتو کارلوس:

کافو، پادشاه سمت راست، کاپیتانی با انرژی تمام‌نشدنی و قهرمان جهان. مالدینی، تجسم وفاداری، نظم و کلاس در دفاع، سال‌ها رهبر میلان و ایتالیا. روبرتو کارلوس، با شوت‌های آذرخش‌گونه و حملات برق‌آسا، یک پدیده در دفاع چپ. هیچ‌کدام توپ طلا نگرفتند، اما همه جاودانه شدند.

هافبک‌ها – اینیستا، پیرلو، ژاوی، جرارد:

اینیستا با آرامش و هوشش، قاتل در سکوت بود. ژاوی، مغز تیکی‌تاکا، پایه‌گذار دوران طلایی بارسا و اسپانیا. پیرلو، استاد پاس‌های عمقی و کنترل بازی، هنرمندی بی‌کلام در میدان. و جرارد، رهبر کاریزماتیک لیورپول با قدرت، تعصب و بازی‌سازی بی‌نقص. آن‌ها استادان بی‌تاج‌اند.

مهاجمان – پله، مارادونا، هانری:

پله، سلطان فوتبال، با ۳ قهرمانی جهان و بیش از هزار گل، هرگز در دوران واجد شرایطی برای توپ طلا نبود. مارادونا، جادوگر دیوانه، اسطوره‌ای که جام جهانی را با پا و قلبش فتح کرد. و آنری، قاتلی خوش‌استیل که لیگ برتر را زیر سلطه برد. همه، توپ طلا نداشتند؛ اما جاودانه بودند.