سینا بلانش در گفتوگو با میزان، با اشاره به نتایج تیم ملی بوکس بزرگسالان در بازی‌های کشور‌های اسلامی اظهار داشت: سطح کشور‌های اسلامی بالا نبود و تیم‌ها عمدتاً متوسط بودند، اما با این حال تیم ایران تنها به یک مدال برنز دست یافت که دور از انتظار بود.
وی با تاکید بر اینکه ترکیب تیم ملی از نظر تجربه ضعیف نبود افزود: وقتی تیمی با این تجربه نتیجه نمی‌گیرد، باید بررسی کرد مشکل از کجاست. آیا ایراد از کادر فنی است، از انگیزه بچه‌هاست یا از نبود برنامه‌ریزی در فدراسیون است؟
سال‌هاست هیچ برنامه مدونی در بوکس وجود ندارد
پیشکسوت بوکس با اشاره به اینکه همیشه دقیقه ۹۰ یاد تیم ملی می‌افتیم تصریح کرد: سال‌هاست هیچ برنامه مدونی در بوکس کشور وجود ندارد. تیم ملی بزرگسالان ویترین هر رشته‌ای است، اما ما حتی در اکثر وزن‌ها ۵ بوکسور آماده هم نداریم که رقابت ایجاد شود. امکانات محدود است، برنامه سالانه مشخصی وجود ندارد و بازی‌های تدارکاتی و اردوی مشترک در طول سال برگزار نمی‌شود و یا اگر باشد، با تیم‌های سطح پایین است. در حالی که باید حداقل ۵ تا ۶ رویداد تدارکاتی باکیفیت در سال برای حفظ آمادگی ملی‌پوشان داشته باشیم.
بلانش با اشاره به تغییرات متعدد در کادر فنی تیم ملی طی سال‌های اخیر گفت: در چند سال گذشته چندین سرمربی عوض شده‌اند. از نُهرودی گرفته تا فونتانا و سایر مربیان کوبایی و حالا هم همایون امیری، اما هیچ‌کدام نتیجه نگرفتند. وقتی با تغییر مداوم مربیان باز هم نتیجه‌ای حاصل نمی‌شود، یعنی مشکل جای دیگری است و ریشه در ساختار و مدیریت دارد نه در کادر فنی.
تصمیم‌ها مقطعی و بدون آینده‌نگری است
پیشکسوت بوکس کشور با انتقاد از نبود برنامه‌ریزی افزود: چیزی به نام برنامه‌ریزی بلندمدت در بوکس ایران وجود ندارد. تصمیم‌ها مقطعی و بدون آینده‌نگری است. نفرات جایگزین آماده نیستند و در صورت مصدومیت یا غیبت ملی‌پوشان باتجربه، تیم عملاً ناقص می‌ماند. دانیال که در کشور‌های اسلامی نتیجه گرفت، باتجربه‌ترین بوکسور ما بود و اگر او نمی‌آمد، همین یک برنز هم کسب نمی‌شد که تمام اینها زنگ خطر است.
حتی در انتخاب کمک‌هایم هم اختیار ندارم
سرمربی تیم ملی نونهالان در ادامه با اشاره به مشکلات این رده، گفت: رسیدگی به نونهالان تقریباً صفر است. من حتی در انتخاب کمک‌مربیانم هم اختیار ندارم و فدراسیون افراد دلخواه خودش را معرفی می‌کند. در حالی‌که کسانی بودند که سال‌ها کنار من کار کرده‌اند و شناخت کافی از تیم دارند. قهرمان بزرگی مثل مجید حاج‌عباسی که دستیار من است، در اعزام رسمی کنار تیمم نیست و مربیان مدنظر خود فدراسیون تحمیل شدند!
وی ادامه داد: روزی که روح‌الله حسینی به من پیشنهاد سرمربیگری تیم نونهالان را داد، به او گفتم به عنوان رئیس فدراسیون از ما حمایت مکتوب کند و نامه‌هایی که نیاز داریم را بدهد و من خودم اسپانسر دارم و اردو‌ها را برگزار می‌کنم، اما اردو‌ها هم جا‌هایی برگزار شد که دیگران می‌خواستند! در واقع من هیچ درخواست خاصی نداشتم، اما واقعاً دلیل برخی رفتار‌ها را متوجه نمی‌شوم.
همیشه تیم ما نصف و نیمه اعزام شد
بلانش با یادآوری افتخارات تیم نونهالان افزود: در مسابقات جهانی صربستان با ۶ بوکسور شرکت کردیم و ۵ فینالیست داشتیم که ۳ مدال طلا و ۲ نقره گرفتیم، اما این موفقیت بزرگ اصلاً دیده نشد و هیچ حمایتی صورت نگرفت. در حالی که چنین نتایجی پس از انقلاب بی‌سابقه بود. همیشه تیم ما نصف و نیمه اعزام شد، اما نتایج و افتخارات تیم نونهالان مشخص است.
وی با اشاره به عملکرد حسینی در فدراسیون بوکس گفت: حسینی از خانواده بوکس است و انسان محترمی محسوب می‌شود، اما متأسفانه تصمیمات نهایی را خودش نمی‌گیرد یا تحت تأثیر اطرافیان یا نگرانی از انتخابات آینده، تصمیم‌ها را به نفع گروهی خاص می‌گیرد. گروهی که همه اهالی بوکس آنها را می‌شناسند و تنها برای منافع شخصی خودشان فعالیت می‌کنند، نه برای پیشرفت بوکس کشور.
هدفم کمک به بوکس است، نه حفظ جایگاه شخصی
پیشکسوت بوکس گفت: اگر بگوییم رئیس فدراسیون موفق بوده دروغ است و اگر بگوییم کاملاً ناکام بوده هم عادلانه نیست. باز هم می‌گویم او تصمیم‌گیرنده نیست و از این بابت نگرانم.
بلانش افزود: اگر روند تصمیم‌گیری‌ها به همین شکل ادامه پیدا کند، قطعاً بوکس ایران به جای بهبود، پسرفت خواهد داشت. تا زمانی که تصمیمات به نفع افراد خاص گرفته شود و شایسته‌سالاری کنار گذاشته شود، هیچ پیشرفتی حاصل نمی‌شود. اگر همین مسیر ادامه پیدا کند، من دیگر با این گروه همکاری نخواهم کرد، چون هدفم کمک به بوکس است، نه حفظ جایگاه شخصی.
نیازی به اثبات خودم ندارم
بلانش در پاسخ به این سوال که آیا دخالت فدراسیون در انتخاب دستیاران او خلاصه می‌شود، تصریح کرد: متأسفانه بیشتر از این حرفاست! جشنواره نونهالان را برگزار کردند و گفتند بوکسور‌هایی را بیاوریم که بتوانند نونهالان بازی کنند. من هم گفتم متولدین چه سال‌هایی بازی کنند که به درد تیم نونهالان هم بخورند، اما باز هم این اتفاق نیفتاد و نمی‌دانم چه شد که اتفاقات دیگری رخ داد. حتی الان هم می‌خواهم اردو را در شهری که مدنظر خودم است برگزار کنم، اما می‌گویند باید بروید شیراز!
وی در پایان خاطرنشان کرد: من ۱۵ سال قهرمان ایران بودم. چندین و چند سفر رفتم و همه من را می‌شناسند و نیازی به اثبات خودم ندارم. تنها چیزی که از فدراسیون خواستم حمایت واقعی و یک برنامه‌ریزی منسجم بود. اگر هدف رشد و ارتقای بوکس ایران باشد، من در خدمت خواهم بود، اما اگر تصمیم‌ها همچنان تحت‌تأثیر منافع شخصی و روابط باشد، ادامه همکاری فایده‌ای ندارد.
انتهای پیام/