خبرگزاری بین المللی اهل بیت(ع)_ابنا: یکی از منازل هولناک سفر آخرت، قبر است. در هر روز می‌گوید: «من خانه غربتم، من خانه وحشتم، من خانه کرمم.» در ادامه حدیث آمده است که این منزل، عقبات بسیار سخت و جاهای دشوار و هولناک دارد.
رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «همانا قبر، منزل آخرت است. اگر آدمی از آن رهایی یابد، پس از آن برای وی آسان‌تر خواهد بود؛ و اگر رهایی نیابد، گرفتاری عوالم پس از قبر کمتر از آن نخواهد بود.»
وحشت قبر
در کتاب من لا یحضره الفقیه آمده است: چون میت را به نزدیک قبر آورند، به ناگاه او را داخل قبر نکنند؛ به درستی که برای قبر، هول‌های بزرگ است. پناه می‌برند نزد خداوند از هول مطلع. باید میت را اندکی صبر دهند تا آمادگی ورود به قبر را بیابد. پس از اندکی، او را نزدیک‌تر برند و باز صبر کنند، آنگاه او را به کنار قبر رسانند.
روایت شده از بَرّاء بن عازب، یکی از صحابه معروف، که گفت: ما در خدمت حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله بودیم که نگاهش به جماعتی افتاد که در محلی جمع شده بودند. پرسید: «بر چه چیزی اجتماع کرده‌اند؟» گفتند: «قبر می‌کنند.»
براء گفت: چون حضرت نام قبر شنید، شتاب کرد و به سوی آن رفت تا خود را به قبر رسانید. پس به زانو نشست کنار قبر. من به طرف دیگر رفتم، مقابل روی آن حضرت، تا ببینم چه می‌کند. دیدم گریست، آن‌قدر که اشک چشمش خاک را تر کرد. سپس رو به ما کرد و فرمود: «ای برادران من! برای این مکان (اشاره به خانه قبر) آماده شوید و توشه بردارید.»
آمادگی برای سفر آخرت
حضرت علی علیه‌السلام در نهج‌البلاغه می‌فرماید: «کسی که به یاد سفر طولانی آخرت باشد، خود را آماده می‌سازد.»
شیخ بهایی نقل کرده است که بعضی از حکما را در وقت مرگ دیدند که با دریغ و حسرت می‌گریست. گفت: «بی‌توشه و زاهد، ساکن می‌شود در قبری وحشتناک، بدون مونسی، و وارد می‌شود بر حاکمی عادل، بدون حجتی.»
گریه امام حسن علیه‌السلام از یاد قبر
حضرت مجتبی علیه‌السلام چون یاد مرگ، قبر، حشر و عبور از صراط می‌کرد، گریان می‌شد. شیخ صدوق رحمه‌الله در کتاب امالی روایت کرده است که امام حسن علیه‌السلام چون یاد عرض بر خدا می‌کرد، صیحه می‌زد و غش می‌کرد. و چون یاد بهشت و دوزخ می‌کرد، مانند مارگزیده می‌لرزید، از دوزخ می‌ترسید و بهشت را از خدا مسئلت می‌کرد.
گفت‌وگوی حضرت عیسی علیه‌السلام با مادرش
قطب راوندی روایت کرده که حضرت عیسی علیه‌السلام پس از وفات مادرش، مریم، او را صدا زد و گفت: «ای مادر! با من سخن بگو. آیا می‌خواهی به دنیا بازگردی؟»
مریم گفت: «آری، برای آنکه نماز گزارم برای خدا در شب بسیار سرد، و روزه بگیرم در روز بسیار گرم. ای پسر جان! این راه، راهی بیمناک است.»
شب اول قبر
سید بن طاووس رحمه‌الله از حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله روایت کرده که فرمود: «نمی‌گذرد بر میت ساعتی سخت‌تر از شب اول قبر. پس رحم نمایید مردگان خود را به صدقه. و اگر چیزی برای صدقه نیافتید، یکی از شما دو رکعت نماز بخواند:
در رکعت اول: سوره حمد یک مرتبه و سوره قل هو الله احد دو مرتبه.
در رکعت دوم: سوره حمد و سپس سوره تکاثر.
سپس بگوید:
اللهم صل علی محمد و آل محمد و ابعث ثوابها الی قبر ذلک المیت فلان بن فلان.
پس حق تعالی همان ساعت، هزار ملک به سوی قبر آن میت می‌فرستد. با هر ملکی جامه‌ای و حله‌ای است. قبر او را وسعت می‌دهند تا روز نفخ صور. و به نمازگزار، به عدد آنچه آفتاب بر آن طلوع می‌کند، حسنات عطا می‌شود و چهل درجه بالا می‌رود.»
منبع:
کتاب ناله های قبر_ نادر مرادی پینوندی